Sprawa C‑186/15

Kreissparkasse Wiedenbrück

przeciwko

Finanzamt Wiedenbrück

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Münster)

Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Podatek od wartości dodanej – Dyrektywa 2006/112/WE – Odliczenie podatku naliczonego – Artykuł 173 ust. 1 – Towary i usługi wykorzystywane zarówno do transakcji podlegających opodatkowaniu, jak i do transakcji zwolnionych z podatku (towary i usługi do użytku mieszanego) – Ustalenie kwoty odliczenia podatku od wartości dodanej – Proporcja podlegająca odliczeniu – Artykuł 174 – Proporcja podlegająca odliczeniu obliczona przy zastosowaniu kryterium podziału według wielkości obrotów – Artykuł 173 ust. 2 – Uregulowanie stanowiące odstępstwo – Artykuł 175 – Zasada zaokrąglania proporcji podlegającej odliczeniu – Artykuł 184 i 185 – Korekta odliczeń

Streszczenie – wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 16 czerwca 2016 r.

1.        Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Towary i usługi wykorzystywane zarówno do transakcji, dla których podatek podlega odliczeniu, jak też transakcji, dla których podatek nie podlega odliczeniu – Częściowe odliczenie – Obliczanie – Zaokrąglenie uzyskanej wartości procentowej w górę do najbliższej liczby całkowitej – Obowiązkowe stosowanie wspomnianej zasady zaokrąglania, w wypadku obliczania proporcji według jednej z metod stanowiących odstępstwo wskazanych w art. 173 ust. 2 dyrektywy 2006/112 – Brak

(dyrektywa Rady 2006/112, art. 175 ust. 1)

2.        Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Towary i usługi wykorzystywane zarówno do transakcji, dla których podatek podlega odliczeniu, jak też transakcji, dla których podatek nie podlega odliczeniu – Częściowe odliczenie – Obliczanie – Zaokrąglenie uzyskanej wartości procentowej w górę do najbliższej liczby całkowitej – Korekta wcześniej dokonanego odliczenia – Obowiązkowe stosowanie wspomnianej zasady zaokrąglania, w wypadku obliczania proporcji według jednej z metod stanowiących odstępstwo wskazanych w art. 173 ust. 2 dyrektywy 2006/112 lub art. 17 ust. 5 akapit trzeci dyrektywy 77/388 – Warunek

(dyrektywa Rady 2006/112, art. 184–186)

1.        Artykuł 175 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie nie są zobowiązane do stosowania zasady zaokrąglania przewidzianej przez ten przepis, jeżeli proporcja podlegająca odliczeniu jest obliczana według jednej z metod stanowiących odstępstwo wskazanych w art. 173 ust. 2 tej dyrektywy.

(por. pkt 42; pkt 1 sentencji)

2.        Artykuł 184 i nast. dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, należy interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie są zobowiązane do stosowania zasady zaokrąglania ustanowionej w art. 175 ust. 1 tej dyrektywy w przypadku korekty odliczeń, jeżeli na podstawie ich przepisów krajowych proporcja podlegająca odliczeniu została obliczona według jednej z metod wskazanych w art. 173 ust. 2 tej dyrektywy lub w art. 17 ust. 5 akapit trzeci szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, tylko w wypadku, gdy zasada ta została zastosowana w celu ustalenia pierwotnej kwoty odliczenia, lub gdy czynnik, którego zmiana wymaga owej korekty, polega na nowym zastosowaniu metody obliczenia przewidzianej w art. 173 ust. 1 akapit drugi tej dyrektywy lub tej zasady zaokrąglania.

Z łącznej lektury art. 184 i art. 185 ust. 1 dyrektywy 2006/112 wynika bowiem, że, po pierwsze, jeśli ze względu na zmianę jednego z czynników pierwotnie uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia korekta okaże się konieczna, obliczenie kwoty tej korekty powinno doprowadzić do tego, że kwota ostatecznie dokonanych odliczeń odpowiada kwocie, jaką podatnik miałby prawo odliczyć, gdyby ta zmiana została pierwotnie uwzględniona. Po drugie, obliczenie tej kwoty oznacza wzięcie pod uwagę tych samych czynników, co uwzględnione pierwotnie, z wyjątkiem czynnika, który uległ zmianie.

(por. pkt 47, 50, 51; pkt 2 sentencji)