Προσφυγή της 16ης Δεκεμβρίου 2010 - Vivendi κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-567/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Vivendi (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: O. Fréget, J.-Y. Ollier και M. Struys, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να κηρύξει παραδεκτή την υπό κρίση προσφυγή·
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε η από 2 Μαρτίου 2009 καταγγελία της Vivendi (καταχωρισθείσα με αριθ. 2009/4269) περί του ότι η Γαλλική Δημοκρατία παρέβη την οδηγία 2002/77/ΕΚ, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με τον ανταγωνισμό στις αγορές δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, και, κατά συνέπεια, υπέπεσε σε παράβαση του άρθρου 106 ΣΛΕΕ, χορηγώντας πλεονέκτημα απορρέον εκ κανονιστικής ρυθμίσεως όσον καθορισμό του ύψους της τηλεφωνικής συνδρομής·
να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα κατά την ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου διαδικασία.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει επί της ουσίας τρεις λόγους ακυρώσεως.
Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, καθόσον η Επιτροπή περιορίσθηκε σε συνοπτικό έλεγχο της καταγγελίας που υπέβαλε η προσφεύγουσα.
Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από νομική πλάνη όσον αφορά την έννοια των ειδικών και αποκλειστικών δικαιωμάτων κατά την οδηγία 2002/77/ΕΚ
1 και το άρθρο 106, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ.
Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν μπορούσε να παραβλέψει ότι η Γαλλική Δημοκρατία χορήγησε στη France Télécom πλεονέκτημα απορρέον εκ κανονιστικής ρυθμίσεως, καθόσον καθόρισε το ποσό της τηλεφωνικής συνδρομής για την παροχή καθολικής υπηρεσίας σε τέτοιο ύψος που να αποκλείει οποιαδήποτε προσφορά υπηρεσίας ανταγωνιστική αυτής της France Télécom, επικαλούμενη το γεγονός ότι καμία ιδιωτική επιχείρηση δεν ζήτησε να αρθεί το απορρέον εκ ρυθμίσεως πλεονέκτημα.
Η προσφεύγουσα διατείνεται επικουρικώς ότι υποβλήθηκαν τέτοια αιτήματα.
Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από νομική πλάνη και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως όσον αφορά την έκταση των υποχρεώσεων της εθνικής ρυθμιστικής αρχής οι οποίες απορρέουν από τις οδηγίες περί ηλεκτρονικών επικοινωνιών, καθόσον η συμπεριφορά του κράτους μέλους δεν είναι συγγνωστή λόγω του ατελούς και ανακριβούς χαρακτήρα του ρυθμιστικού πλαισίου.
____________1 - Οδηγία 2002/77/ΕΚ της Επιτροπής, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με τον ανταγωνισμό στις αγορές δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (ΕΕ L 249, σ. 21).