POSTANOWIENIE PREZESA TRYBUNAŁU
z dnia 27 kwietnia 2023 r.(*)
Odwołanie – Interwencja – Artykuł 40 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – Interes w rozstrzygnięciu sprawy – Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Oddalenie sprzeciwu – Odmowa uwzględnienia wcześniejszych praw chronionych w Zjednoczonym Królestwie – Właściwy etap postępowania dla oceny istnienia względnej podstawy odmowy rejestracji – Zrzeszenie właścicieli znaków towarowych i specjalistów w dziedzinie, której celem jest promowanie przestrzegania prawa znaków towarowych – Dopuszczenie
W sprawie C‑337/22 P
mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 23 maja 2022 r.,
Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentowali D. Gája, D. Hanf, E. Markakis i V. Ruzek, w charakterze pełnomocników,
strona wnosząca odwołanie,
popierany przez:
Republikę Federalną Niemiec, którą reprezentowali J. Möller, J. Heitz i M. Hellmann, w charakterze pełnomocników,
interwenient w postępowaniu odwoławczym,
w której drugą stroną postępowania jest:
Nowhere Co. Ltd, z siedzibą w Tokio (Japonia), którą reprezentował R. Kunze, Rechtsanwalt,
strona skarżąca w pierwszej instancji,
PREZES TRYBUNAŁU,
uwzględniając wniosek D. Gratsiasa, sędziego sprawozdawcy,
po wysłuchaniu T. Ćapety, rzecznik generalnej,
wydaje następujące
Postanowienie
1 W swoim odwołaniu Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 16 marca 2022 r., Nowhere/EUIPO – Ye (APE TEES) (T‑281/21, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”, EU:T:2022:139), w którym Sąd, po pierwsze, stwierdził nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 lutego 2021 r. (sprawa R 2474/2017‑2) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Nowhere Co. Ltd a Junguo Ye, a po drugie, oddalił w pozostałym zakresie skargę Nowhere.
2 Pismem złożonym w sekretariacie Trybunału w dniu 22 lutego 2023 r. Republika Federalna Niemiec wniosła o dopuszczenie do sprawy C‑337/22 P w charakterze interwenienta popierającego żądania EUIPO. Prezes Trybunału uwzględnił ten wniosek postanowieniem z dnia 21 marca 2023 r.
3 Pismem złożonym w sekretariacie Trybunału w dniu 27 lutego 2023 r. International Trademark Association (INTA), na podstawie art. 40 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz art. 129 regulaminu postępowania przed Trybunałem, wniosła o dopuszczenie do sprawy C‑337/22 P w charakterze interwenienta popierającego żądania EUIPO.
4 Pismem złożonym w sekretariacie Trybunału w dniu 1 marca 2023 r. EUIPO poinformowało Trybunał, że nie ma uwag do wniosku INTA o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
5 Pismem złożonym w dniu 16 marca 2023 r. Nowhere wskazała, że pozostawi w gestii Trybunału ustalenie, czy wniosek INTA o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta powinien zostać uwzględniony.
W przedmiocie wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta
6 Na podstawie art. 40 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej każda osoba mogąca uzasadnić interes w rozstrzygnięciu sprawy przedłożonej Trybunałowi, innej niż sprawa między państwami członkowskimi, między instytucjami Unii Europejskiej lub między tymi państwami, z jednej strony, a wspomnianymi instytucjami, z drugiej strony, może interweniować w owej sprawie.
7 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pojęcie „interesu w rozstrzygnięciu sprawy” w rozumieniu tegoż przepisu należy określić na podstawie przedmiotu sporu i rozumieć je jako bezpośredni i aktualny interes w rozstrzygnięciu co do samych żądań, a nie jako interes w odniesieniu do podniesionych zarzutów lub argumentów. Wyrażenie „rozstrzygnięcie sprawy” odnosi się bowiem do żądanego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, i to w taki sposób, w jaki jest ono ujęte w sentencji wyroku, który ma zostać wydany (postanowienie prezesa Trybunału z dnia 10 marca 2023 r., Illumina/Komisja, C‑611/22 P, EU:C:2023:205, pkt 6 i przytoczone tam orzecznictwo).
8 W tym względzie należy w szczególności ustalić, czy zaskarżony akt dotyczy składającego wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta bezpośrednio i czy jego interes w rozstrzygnięciu sprawy został stwierdzony. Co do zasady interes w rozstrzygnięciu sprawy można uznać za wystarczająco bezpośredni tylko wówczas, gdy rozstrzygnięcie to może zmienić sytuację prawną wnoszącego o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta (postanowienie prezesa Trybunału z dnia 10 marca 2023 r., Illumina/Komisja, C‑611/22 P, EU:C:2023:205, pkt 7 i przytoczone tam orzecznictwo).
9 Niemniej jednak z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika, że reprezentatywne stowarzyszenie zawodowe, mające za cel ochronę interesów swych członków, może zostać dopuszczone do sprawy w charakterze interwenienta w sytuacji, gdy w ramach sporu podniesione są kwestie o zasadniczym znaczeniu, mogące mieć wpływ na owe interesy (zob. w szczególności postanowienie prezesa Trybunału z dnia 12 stycznia 2018 r., Société des produits Nestlé i in./Mondelez UK Holdings & Services, C‑84/17 P, C‑85/17 P i C‑95/17 P, niepublikowane, EU:C:2018:16, pkt 6 i przytoczone tam orzecznictwo). Dlatego wymóg posiadania przez takie stowarzyszenie bezpośredniego i aktualnego interesu w rozstrzygnięciu sprawy, do której zamierza ono przystąpić w charakterze interwenienta, należy uznać za spełniony, gdy stowarzyszenie to wykaże, że znajduje się w takiej właśnie sytuacji, niezależnie od tego, czy rozstrzygnięcie sprawy może zmienić sytuację prawną stowarzyszenia jako takiego (zob. podobnie postanowienie prezesa Trybunału z dnia 10 marca 2023 r., Illumina/Komisja, C‑611/22 P, EU:C:2023:205, pkt 8 i przytoczone tam orzecznictwo).
10 Przyjęcie tak szerokiej wykładni prawa do dopuszczenia do sprawy w charakterze interwenienta w przypadku reprezentatywnych stowarzyszeń ma bowiem na celu umożliwienie lepszej oceny ram, w jakich przedstawiane są sprawy przedkładane sędziemu Unii, unikając jednocześnie dopuszczania do sprawy zbyt wielu interwenientów indywidualnych, co zagrażałoby skuteczności i prawidłowemu przebiegowi postępowania. Dopuszczenie takiego stowarzyszenia do sprawy w charakterze interwenienta umożliwia bowiem uzyskanie całościowej perspektywy zbiorowych interesów jego członków, które to interesy chroni to stowarzyszenie i których dotyczy mająca zasadnicze znaczenie kwestia, od której zależy rozstrzygnięcie sprawy (zob. podobnie postanowienie prezesa Trybunału z dnia 10 marca 2023 r., Illumina/Komisja, C‑611/22 P, EU:C:2023:205, pkt 9 i przytoczone tam orzecznictwo).
11 Zgodnie zatem z orzecznictwem przypomnianym w pkt 9 niniejszego postanowienia stowarzyszenie może zostać dopuszczone do sprawy w charakterze interwenienta, po pierwsze, jeżeli jest reprezentatywne dla znacznej liczby osób fizycznych lub prawnych prowadzących działalność w danej dziedzinie, po drugie, jeżeli ma za cel statutowy ochronę interesów swych członków, po trzecie, jeżeli dana sprawa może dotyczyć mających zasadnicze znaczenie kwestii wpływających na funkcjonowanie danej działalności i wreszcie, po czwarte, jeżeli, mający zapaść w sprawie wyrok może mieć istotny wpływ na interesy jego członków (zob. podobnie postanowienie prezesa Trybunału z dnia 10 marca 2023 r., Illumina/Komisja, C‑611/22 P, EU:C:2023:205, pkt 10 i przytoczone tam orzecznictwo).
12 To właśnie w świetle tych przesłanek należy zbadać złożony przez INTA wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
13 W pierwszej kolejności z wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta wynika, że INTA jest stowarzyszeniem o charakterze niezarobkowym z siedzibą w Nowym Jorku (Stany Zjednoczone) posiadającym osobowość prawną. Zrzesza ono na całym świecie właścicieli znaków towarowych, w szczególności znaków towarowych Unii Europejskiej, oraz specjalistów z zakresu prawa znaków towarowych. Jego członkami jest ponad 6000 organizacji ze wszystkich sektorów działalności gospodarczej, a także usługodawców z zakresu prawa znaków towarowych czy stowarzyszeń przedsiębiorców, mających siedzibę w 27 państwach członkowskich. INTA posiada zatem cechy reprezentatywnego stowarzyszenia zawodowego.
14 W drugiej kolejności, z wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta oraz z dołączonych do niego dokumentów wynika, że celem statutowym INTA jest w szczególności promowanie znaków towarowych i innych uzupełniających praw własności intelektualnej w celu zwiększenia zaufania konsumentów, pobudzenia wzrostu gospodarczego i wspierania innowacji, ochrony interesu publicznego poprzez właściwe wykorzystanie znaków towarowych, podejmując starania celem przyspieszenia rozwoju ustawodawstwa i traktatów dotyczących znaków towarowych i nieuczciwej konkurencji na całym świecie, a także promowanie interesów swoich członków w zakresie korzystania z ich znaków towarowych. Ponadto z wniosku tego wynika również, że INTA posiada status obserwatora w Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) od 1979 r. i współpracuje z EUIPO, zwłaszcza uczestnicząc w spotkaniach grupy użytkowników EUIPO i wspólnych spotkaniach tego Urzędu i INTA dotyczących praktyk urzędów ds. znaków towarowych.
15 W dodatku przedmiotowy spór dotyczy prawa znaków towarowych, i w konsekwencji jest związany z celem statutowym INTA, którym jest wspieranie interesów jego członków w zakresie używania ich znaków towarowych.
16 W trzeciej kolejności, po pierwsze, należy zauważyć, że w niniejszej sprawie, dotyczącej odwołania od zaskarżonego wyroku, na mocy którego stwierdzono nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 lutego 2021 r., którą oddalono sprzeciw oparty na wcześniejszych prawach chronionych w Zjednoczonym Królestwie na tej podstawie, w istocie, że wnoszący sprzeciw nie mógł już powoływać się na prawo tego państwa w następstwie jego wystąpienia z Unii, powstaje pytanie w kwestii, jaką datę i jakie okoliczności należy brać pod uwagę przy ocenie interesu właściciela w uwzględnieniu sprzeciwu opartego na takich wcześniejszych prawach do zgłoszenia unijnego znaku towarowego oraz obowiązku uwzględnienia takich wcześniejszych praw przez EUIPO. Po drugie, w sprawie tej pojawia się bardziej ogólne pytanie odnoszące się do wpływu ustania ex nunc prawa wcześniejszego w toku prowadzonych przed EUIPO postępowań w sprawie sprzeciwu lub unieważnienia prawa do znaku na wynik tych postępowań (zob. podobnie postanowienie z dnia 16 listopada 2022 r., EUIPO/Nowhere, C‑337/22 P, EU:C:2022:908, pkt 34).
17 Tymczasem chodzi tu o kwestie zasadnicze związane w szczególności z przesłanką interesu prawnego i interesu w dalszym prowadzeniu postępowania w ramach postępowań administracyjnych dotyczących unijnych znaków towarowych oraz z zasadami terytorialności znaku towarowego i jednolitego charakteru unijnego znaku towarowego. Ponadto dotyczą one nie tylko wpływu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii na takie znaki towarowe, ale również wszystkich – częstych w dziedzinie własności intelektualnej – sytuacji ustania prawa wcześniejszego w toku postępowania administracyjnego, w szczególności w przypadku wygaśnięcia tego prawa (zob. podobnie postanowienie z dnia 16 listopada 2022 r., EUIPO/Nowhere, C‑337/22 P, EU:C:2022:908, pkt 37–39).
18 Kwestie te mają zatem szczególne znaczenie zarówno dla użytkowników systemu unijnych znaków towarowych, jak i dla sądów krajowych (zob. podobnie postanowienie z dnia 16 listopada 2022 r., EUIPO/Nowhere, C‑337/22 P, EU:C:2022:908, pkt 38), ponieważ celem takiego systemu jest umożliwienie przedsiębiorstwom prowadzenia nieograniczonej działalności gospodarczej na terenie całego rynku wewnętrznego (zob. podobnie wyrok z dnia 19 grudnia 2012 r., Leno Merken, C‑149/11, EU:C:2012:816, pkt 40).
19 W związku z tym w niniejszej sprawie pojawiają się kwestie zasadnicze, które mogą mieć wpływ na funkcjonowanie systemu unijnych znaków towarowych, którego użytkownikami są członkowie INTA.
20 W czwartej kolejności, w świetle rozważań przedstawionych w pkt 16–19 niniejszego postanowienia należy zauważyć, że wyrok, który ma zostać wydany, może w istotnym stopniu wpłynąć na interesy członków INTA, w szczególności, jak wskazuje w istocie to stowarzyszenie w swoim wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta ze względu na okoliczność, że Trybunał może rozstrzygnąć w tym wyroku kwestię, jaką datę należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu, czy wcześniejsze prawo jest chronione prawem Unii i czy w związku z tym można się na nie powołać na poparcie sprzeciwu wobec rejestracji unijnego znaku towarowego.
21 Z powyższego wynika, że należy uznać, iż INTA wykazała w sposób wystarczający pod względem prawnym, że ma bezpośredni i aktualny interes w rozstrzygnięciu co do żądań EUIPO zmierzających do uchylenia zaskarżonego wyroku, a w konsekwencji interes w rozstrzygnięciu sprawy przedłożonej Trybunałowi w ramach niniejszego odwołania, w rozumieniu art. 40 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
W przedmiocie zakresu uprawnień procesowych interwenienta
22 Ponieważ wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta został uwzględniony, INTA zostaną przekazane, na podstawie art. 131 § 3 regulaminu postępowania, mającego zastosowanie do postępowania odwoławczego na mocy art. 190 § 1 tego regulaminu, wszelkie doręczone stronom dokumenty procesowe, jeśli strony te nie wniosą o wyłączenie z tego przekazania niektórych materiałów lub dokumentów.
23 Ponieważ wniosek ten został złożony w terminie jednego miesiąca przewidzianym w art. 190 § 2 regulaminu postępowania, INTA będzie mogła, zgodnie z art. 132 § 1 tego regulaminu, mającym zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie art. 190 § 1 regulaminu, przedstawić uwagi interwenienta w terminie jednego miesiąca od przekazania dokumentów, o którym mowa w poprzednim punkcie.
24 Wreszcie, jeśli odbędzie się rozprawa, INTA będzie mogła przedstawić swe uwagi ustnie.
W przedmiocie kosztów
25 Zgodnie z art. 137 regulaminu postępowania, mającym zastosowanie do postępowania odwoławczego na mocy art. 184 § 1 tego regulaminu, o kosztach rozstrzyga się w wyroku lub postanowieniu kończącym postępowanie w sprawie.
26 Ponieważ złożony przez INTA wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta został uwzględniony, rozstrzygnięcie o kosztach związanych z tą interwencją nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Z powyższych względów prezes Trybunału postanawia, co następuje:
1) International Trademark Association (INTA) zostaje dopuszczona do udziału w sprawie C‑337/22 P w charakterze interwenienta popierającego żądania Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).
2) International Trademark Association (INTA) zostaną doręczone przez sekretarza kopie wszystkich pism procesowych.
3) International Trademark Association (INTA) przysługuje miesięczny termin, którego bieg rozpoczyna się począwszy od daty doręczenia, o którym mowa w pkt 2 niniejszej sentencji, na przedstawienie uwag interwenienta.
4) Rozstrzygnięcie o kosztach związanych z interwencją International Trademark Association (INTA) nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Podpisy