Αναίρεση που άσκησε στις 26 Αυγούστου 2008 η Chantal De Fays κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 17 Ιουνίου 2008 στην υπόθεση F-97/07, De Fays κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-355/08 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Chantal De Fays (Bereldange, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: F. Moyse, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή,

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση,

να δεχθεί τα ακυρωτικά αιτήματα που υπέβαλε η αναιρεσείουσα ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης,

να καταδικάσει των Επιτροπή τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ζητεί την αναίρεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: ΔΔΔ) της 17ης Ιουνίου 2008, στην υπόθεση F-97/07, με την οποία το δικαστήριο αυτό απέρριψε την προσφυγή που άσκησε η αναιρεσείουσα κατά της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (στο εξής: ΑΔΑ) της 21ης Νοεμβρίου 2006, εφαρμόζουσας το άρθρο 60 του ΚΥΚ.

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως:

Πρώτον, η αναιρεσείουσα θεωρεί ότι το ΔΔΔ υπέπεσε σε νομικό σφάλμα κατά τον καθορισμό της διάρκειας ισχύος της αποφάσεως της 21ης Νοεμβρίου 2006, με την οποία η διοίκηση, αφενός, διαπίστωσε την αδικαιολόγητη απουσία της αναιρεσείουσας από τις 19 Οκτωβρίου 2006 και, αφετέρου, της στέρησε τις αποδοχές της για όλο το χρονικό διάστημα που δεν καλυπτόταν από την ετήσια άδεια. Συγκεκριμένα, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το ΔΔΔ έκρινε ότι τα αποτελέσματα της επίδικης αποφάσεως διήρκεσαν μόνον από τις 19 Οκτωβρίου 2006 μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου 2006, δηλαδή μέχρι την ημερομηνία κατά την οποία η διοίκηση έλαβε ιατρική βεβαίωση δικαιολογούσα την απουσία της αναιρεσείουσας, ενώ στην πραγματικότητα τα αποτελέσματα αυτά εξακολουθούν μέχρι σήμερα. Αυτό το νομικό σφάλμα αποτελεί τη συνέπεια εσφαλμένης νομικής εκτιμήσεως πραγματικών περιστατικών, η ανακρίβεια των οποίων προκύπτει, κατά την αναιρεσείουσα, από τα έγγραφα της δικογραφίας.

Δεύτερον, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το γεγονός ότι το ΔΔΔ στήριξε τη διατήρηση της αναστολής καταβολής των αποδοχών που οφείλονται στην αναιρεσείουσα στην ύπαρξη σιωπηρής αποφάσεως ενέχει νομικό σφάλμα που συνεπάγεται παράβαση των άρθρων 25, δεύτερο εδάφιο, 59, πρώτη παράγραφος, και 60 του ΚΥΚ, καθώς και των εσωτερικών διατάξεων της Επιτροπής περί της ασκήσεως των εξουσιών της ΑΔΑ και των δικαιωμάτων άμυνας.

____________