Αναίρεση που άσκησε στις 10 Δεκεμβρίου 2010 η Patrizia De Luca κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση F-20/06, De Luca κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-563/10 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Patrizia De Luca (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. Orlandi και J.-N. Louis, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 (υπόθεση F-20/06, De Luca κατά Επιτροπής), με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της αναιρεσείουσας·

αποφαινόμενο εκ νέου, να ακυρώσει

-    την απόφαση της 23ης Φεβρουαρίου 2005 της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων περί διορισμού της αναιρεσείουσας σε θέση υπαλλήλου διοικήσεως, καθόσον ορίζει ότι η αναιρεσείουσα κατατάσσεται στον βαθμό A*9, κλιμάκιο 2·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους.

1)    Πρώτος λόγος, αντλούμενος από πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το άρθρο 12, παράγραφος 3, του παραρτήματος XIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΚΥΚ) κρίθηκε εφαρμοστέο, ενώ η εν λόγω διάταξη μπορεί να εφαρμοστεί μόνον στην "πρόσληψη" υπαλλήλων και η αναιρεσείουσα είχε ήδη την ιδιότητα υπαλλήλου κατά τον χρόνο του διορισμού της.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, κρίνοντας εφαρμοστέα τη διάταξη αυτή, δεν έλαβε υπόψη το καθ' ύλην πεδίο εφαρμογής του άρθρου 12, παράγραφος 3, του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, παραβαίνοντας τον ερμηνευτικό κανόνα σύμφωνα με τον οποίο κάθε μεταβατική διάταξη πρέπει να ερμηνεύεται στενώς.

2)    Δεύτερος λόγος, αντλούμενος από πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον η ένσταση ελλείψεως νομιμότητας του άρθρου 12, παράγραφος 3, του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ απορρίφθηκε.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι η εφαρμογή της διατάξεως αυτής καταλήγει στην παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της ίσης μεταχειρίσεως των υπαλλήλων και της αρχής της ομαλής εξελίξεως της σταδιοδρομίας, στο μέτρο που η αναιρεσείουσα υποβιβάστηκε μετά την επιτυχία της σε διαγωνισμό υψηλοτέρου επιπέδου, ενώ οι επιτυχόντες σε διαγωνισμό για τη μετάβαση σε υψηλότερη κατηγορία, βαθμού B*10, έτυχαν ευνοϊκότερης μεταχειρίσεως, δεδομένου ότι η κατάταξή τους είχε καθοριστεί στον βαθμό A*10.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται επιπλέον ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο εκτιμώντας ότι η ένσταση ελλείψεως νομιμότητας των άρθρων 5, παράγραφος 2, και 12, παράγραφος 3, του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ δεν είχε ασκηθεί σιωπηρώς βάσει του λόγου που αντλείται από την παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως, της αναλογικότητας και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

____________