Αναίρεση που άσκησε στις 21 Φεβρουαρίου 2007 η Coop de France Bétail et Viande, πρώην Fédération Nationale de la coopération bétail et viande (FNCBV) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πρώτο τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2006 στις υποθέσεις T-217/03 και T-245/03, FNCBV κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-101/97 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Coop de France Bétail et Viande, πρώην Fédération Nationale de la coopération bétail et viande (FNCBV) (εκπρόσωπος: M. Ponsard)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Fédération nationale des syndicats d'exploitants agricoles (FNSEA), Fédération nationale bovine (FNB), Fédération nationale des producteurs de lait (FNPL), Jeunes agriculteurs (JA), Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Γαλλική Δημοκρατία.

Αιτήματα του αναιρεσείοντος/της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Δεκεμβρίου στην υπόθεση T-217/03,

να αποφανθεί ότι δεν πρέπει να επιβληθεί πρόστιμο στην προσφεύγουσα,

επικουρικώς, να μειώσει το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε με την ως άνω απόφαση,

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων και της κύριας δίκης ενώπιον του Πρωτοδικείου και της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει έξι λόγους προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως. Με τους πέντε πρώτους, οι οποίοι αφορούν την αναίρεση της αποφάσεως του Πρωτοδικείου, η αναιρεσείουσα προβάλλει, πρώτον, ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη, διότι δεν έλαβε υπόψη του την εκ μέρους της Επιτροπής προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας, η οποία συνίσταται στη μη γνωστοποίηση, με την ανακοίνωση των αιτιάσεων, της μεθόδου υπολογισμού του προστίμου, δεύτερον, ότι το Πρωτοδικείο αλλοίωσε τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τη μυστική παράταση της ισχύος της συμφωνίας της 24ης Οκτωβρίου 2001, τρίτον, ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε νομική πλάνη, διότι συνήγαγε τη συμμετοχή της αναιρεσείουσας στη συνέχιση της συμφωνίας βάσει άλλης γενικής συμφωνίας μεταξύ σφαγέων και κτηνοτρόφων, χωρίς να εξακριβώσει αν η αναιρεσείουσα συναίνεσε στη συνέχιση της συμφωνίας, τέταρτον, ότι, ακόμη και αν η συναίνεση θεωρηθεί αποδειχθείσα, το Πρωτοδικείο πεπλανημένα έκρινε τη συμφωνία ως θίγουσα τον ανταγωνισμό χωρίς να εξετάσει το γενικό νομικό και οικονομικό πλαίσιο εντός του οποίου συνήφθη και τα ενδεχόμενα αποτελέσματά της, και, πέμπτον, ότι παραβιάστηκε η υποχρέωση αιτιολογήσεως και ότι υπάρχουν αντιφάσεις στην αιτιολογία της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως όσον αφορά το ότι ελήφθη υπόψη ο κύκλος εργασιών των μελών της προσφεύγουσας - και όχι της προσφεύγουσας ατομικά - για να διαπιστωθεί αν υπήρξε υπέρβαση του ανωτάτου ορίου του 10% του κύκλου εργασιών, το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 15, παράγραφος 2, του κανονισμού 17.

Τέλος, με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, με τον οποίον ζητεί επικουρικώς να μειωθεί το πρόστιμο που της επιβλήθηκε, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι, ακόμη και αν το Δικαστήριο απορρίψει τους προηγούμενους λόγους, θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να μειώσει το επιβληθέν πρόστιμο, διότι αυτό αντιστοιχεί στο 20%, και όχι στο 10% του κύκλου εργασιών της, πράγμα που αντιβαίνει στο γράμμα του άρθρου 15, παράγραφος 2, του κανονισμού 17.

____________