Αναίρεση που άσκησε στις 20 Σεπτεμβρίου 2016 ο Carlo De Nicola κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 21 Ιουλίου 2016 στην υπόθεση F-100/15, De Nicola κατά ΕΤΕπ
(Υπόθεση T-666/16 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Carlo De Nicola (Strassen, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: G. Ferabecoli, avvocato)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων
Αιτήματα
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να δεχθεί την παρούσα αίτηση αναιρέσεως και, μεταρρυθμίζοντας την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, να αναιρέσει τα σημεία 1 και 2 του διατακτικού, καθώς και τις σκέψεις 33, 46-60, 85-94, 100-106, 107-109 της ιδίας αποφάσεως·
ως εκ τούτου, να ακυρώσει και/ή να καταστήσει ανεφάρμοστη την απόφαση την οποία εξέδωσε στις 8 Δεκεμβρίου 2014 η επιτροπή ενστάσεων, ενδεχομένως αναπέμποντας τη δικογραφία ενώπιόν της αφού καθορίσει τα κριτήρια προς τα οποία θα πρέπει να συμμορφωθεί κατά την έκδοση της νέας αποφάσεως· να διαπιστώσει την παρενόχληση εκ μέρους της ΕΤΕπ σε βάρος του C. De Nicola, και να καταδικάσει την ΕΤΕπ σε αποζημίωσή του για τις βλάβες που υπέστη, σύμφωνα με τα αιτήματα του εισαγωγικού δικογράφου της προσφυγής, ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση σε άλλο τμήμα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης ούτως ώστε υπό νέα σύνθεση να αποφανθεί εκ νέου επί των αναιρεσιβαλλόμενων σημείων, μετά την ολοκλήρωση της ήδη ζητηθείσας ιατρικής πραγματογνωμοσύνης.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η παρούσα αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 21ης Ιουλίου 2016 με την οποία απορρίφθηκε η ασκηθείσα από τον νυν αναιρεσείοντα προσφυγή, με αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της επιτροπής ενστάσεων της 8ης Δεκεμβρίου 2014, με την οποία απορρίφθηκε η ένστασή του κατά της εκθέσεως αξιολογήσεώς του για το έτος 2013, καθώς και της αποφάσεως της κατ' αναίρεση αντιδίκου περί μη προαγωγής του. Ο αναιρεσείων ζητεί περαιτέρω να αναγνωρισθεί η ηθική παρενόχληση της οποίας υποστηρίζει ότι υπήρξε θύμα και να καταδικασθεί η ΕΤΕπ σε αποζημίωση για τις σωματικές βλάβες και τις υλικές ζημίες και σε χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υποστηρίζει ότι υπέστη.
Προς στήριξη των αιτημάτων του, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το αίτημα περί αναγνωρίσεως της παρενοχλήσεως στηρίζεται ευθέως στο άρθρο 41 του κανονισμού προσωπικού της ΕΤΕπ, και ως εκ τούτου δεν τίθεται ζήτημα περιεχομένου και/ή ύλης μη εμπίπτουσας στη δικαιοδοσία του κοινοτικού δικαστή. Υπογραμμίζει συναφώς ότι η υποχρέωση του δικαστή της Ένωσης να αποφανθεί επί του αναγνωριστικού αιτήματος επιβεβαιώνεται από τη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου.
Περαιτέρω, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις τις οποίες τάσσει η νομολογία για την αποδοχή του αιτήματος περί καταδίκης σε αποζημίωση.
Ο αναιρεσείων στρέφεται, επίσης, κατά των σκέψεων 46 έως 60 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, που αφορούν το αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της επιτροπής ενστάσεων, στον βαθμό που το εν λόγω τμήμα της αποφάσεως στηρίζεται στην παραδοχή ότι δεν αποδείχθηκε ότι η απόφαση της επιτροπής ενστάσεων πάσχει από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.
____________