WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (izba ds. odwołań)
z dnia 16 marca 2009 r.
Sprawa T‑156/08 P
R
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy na okresie próbnym – Sprawozdanie z okresu próbnego – Brak aktu niekorzystnego – Termin do wniesienia skargi – Przekroczenie terminu
Przedmiot: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie F‑49/07 R przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego postanowienia.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. R pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję w postępowaniu w niniejszej instancji.
Streszczenie
1. Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Przedstawienie żądań skargi
(regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 44 § 1 lit. c), d))
2. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Czynność przygotowawcza – Środki podjęte w trakcie okresu próbnego urzędnika – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 34, 90, 91)
3. Urzędnicy – Skarga – Ramy proceduralne – Artykuł 236 WE i art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego – Skarga o odszkodowanie z tytułu naruszenia rozporządzenia nr 45/2001
(art. 236 WE; regulamin pracowniczy, art. 90, 91; rozporządzenie nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady)
4. Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawo do obrony – Prawo do bycia wysłuchanym przed sądem – Obowiązek zawarcia w orzeczeniu wszystkich twierdzeń stron – Brak
1. Skarga niekoniecznie musi zawierać formalne żądania, aby spełnić wymogi art. 44 § 1 lit. c) i d) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, jeśli z całości argumentacji strony skarżącej wynika, jakiego aktu dotyczy skarga. Jednak skarga nieokreślająca wyraźnie aktu, którego stwierdzenia nieważności dochodzi strona skarżąca, i niepozwalająca na wystarczająco dokładne zidentyfikowanie tego aktu nie może spełniać omawianych wymogów.
(zob. pkt 36, 37)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑388/93 PIA Hifi przeciwko Komisji, 7 lutego 1994 r., Rec. s. I‑387, pkt 10
2. W przypadku aktów bądź decyzji, których wydanie następuje w kilku etapach, w szczególności po zakończeniu postępowania wewnętrznego, aktami zaskarżalnymi są zasadniczo jedynie te akty, które ustalają ostateczne stanowisko instytucji na koniec tego postępowania, z wyłączeniem aktów tymczasowych, które służą przygotowaniu wydania decyzji końcowej. Czynności przygotowawcze przed wydaniem decyzji nie wiążą się z niekorzystnymi skutkami i tylko przy okazji skargi na decyzję kończącą postępowanie skarżący może podnieść niezgodność z prawem wcześniejszych aktów, które są z nią ściśle związane.
Tak jest właśnie w przypadku sprawozdań z okresu próbnego, których celem jest przygotowanie decyzji administracji w sprawie powołania zainteresowanego po zakończeniu okresu próbnego lub w sprawie jego zwolnienia, oraz aktów dotyczących przebiegu okresu próbnego, wydanych na podstawie art. 34 regulaminu pracowniczego, takich jak decyzja o przeniesieniu urzędnika na okresie próbnym do innej jednostki celem kontynuacji okresu próbnego lub decyzja o przedłużeniu okresu próbnego. Akty te ewidentnie mają na celu umożliwienie administracji lepszej oceny umiejętności urzędnika na okresie próbnym, jak również przygotowanie decyzji w sprawie powołania zainteresowanego na czas nieokreślony lub w sprawie jego zwolnienia, których wydanie powinno nastąpić po zakończeniu okresu próbnego, a tym samym nie mogą być przedmiotem autonomicznej skargi o stwierdzenie nieważności. Nie można uznać, że posiadają charakter aktu niekorzystnego, nawet gdyby zawierały negatywne oceny danego urzędnika, ponieważ akty te nie zmieniają, same z siebie, jego sytuacji prawnej. Oceny te mogą w odpowiednim przypadku stanowić przedmiot skargi o naprawienie podnoszonej przez zainteresowanego szkody.
(zob. pkt 49, 55, 56, 58)
Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑275/02 D przeciwko EBI, 8 marca 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑51, II‑211, pkt 44 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Wniesiona przez urzędnika przeciwko zatrudniającej go instytucji skarga o odszkodowanie z tytułu rzekomego naruszenia przez tę instytucję rozporządzenia nr 45/2001 o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych wpisuje się w ramy art. 236 WE oraz art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, a więc jej dopuszczalność zależy od przestrzegania przewidzianego przez regulamin pracowniczy postępowania poprzedzającego wniesienie skargi. Rozporządzenie nr 45/2001 nie zawiera żadnego przeciwnego przepisu.
(zob. pkt 73)
4. Prawo do bycia wysłuchanym w ramach postępowania sądowego nie oznacza, że sąd powinien zawrzeć w swoim orzeczeniu wszystkie twierdzenia każdej ze stron w całości. Sąd, po wysłuchaniu twierdzeń stron i po dokonaniu oceny środków dowodowych, powinien orzec w przedmiocie żądań skargi i uzasadnić swe orzeczenie.
(zob. pkt 87)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑221/97 P Schröder i in. przeciwko Komisji, 10 grudnia 1998 r., Rec. s. I‑8255, pkt 24