Sprawa T‑157/08

Paroc Oy AB

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego INSULATE FOR LIFE – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009] – Decyzja wyłącznie potwierdzająca – Częściowa niedopuszczalność

Streszczenie wyroku

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga na decyzję utrzymującą w mocy wcześniejszą decyzję niezaskarżoną w terminie – Niedopuszczalność – Pojęcie decyzji potwierdzającej

(art. 230 WE)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Ocena charakteru odróżniającego – Kryteria

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Znak towarowy składający się z kilku elementów – Możliwość zbadania przez właściwy organ każdego z elementów składających się na znak towarowy

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

4.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

1.      Decyzja stanowiąca jedynie potwierdzenie wcześniejszej decyzji, która nie została zaskarżona w przepisanym terminie, nie podlega zaskarżeniu. W istocie, aby zapewnić, że nie zostanie przywrócony termin do zaskarżenia decyzji, która została w ten sposób potwierdzona, odwołanie od takiej decyzji potwierdzającej należy uznać za niedopuszczalne.

Decyzja jest uznawana za stanowiącą jedynie potwierdzenie wcześniejszej decyzji, jeżeli nie zawiera żadnego elementu, który byłby nowy w stosunku do aktu wcześniejszego, i jej wydanie nie było poprzedzone ponownym rozpatrzeniem sytuacji adresata tego wcześniejszego aktu.

Ustalenie, czy i w jakim zakresie druga decyzja jest decyzją stanowiącą jedynie potwierdzenie pierwszej decyzji, wymaga określenia danych każdego ze sporów, w których wydano wspomniane decyzje. W tym celu należy ocenić, czy strony omawianych postępowań, ich żądania, zarzuty i argumenty, a także istotne okoliczności faktyczne i prawne charakteryzujące te spory i rozstrzygające o sentencji rzeczonych decyzji były identyczne.

Jeśli drugą decyzję powinno się uznać za decyzję stanowiącą jedynie potwierdzenie pierwszej decyzji, należy w rezultacie zbadać, po pierwsze, czy druga decyzja opiera się na nowych elementach mogących mieć wpływ na sentencję tej decyzji i motywy konieczne do jej uzasadnienia, i po drugie, czy w ramach tej decyzji sytuacja skarżącej była przedmiotem ponownej oceny.

(por. pkt 29, 30, 32, 35)

2.      Charakter odróżniający znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oznacza, że taki znak pozwala zidentyfikować towar lub usługę, dla których wystąpiono o rejestrację, jako pochodzące z określonego przedsiębiorstwa i w rezultacie odróżnić je od towarów i usług innych przedsiębiorstw. W tym celu nie jest konieczne, aby znak towarowy zawierał dokładną informację na temat tożsamości wytwórcy towaru lub wykonawcy usługi. Wystarczy, by znak towarowy pozwalał danemu kręgowi odbiorców na odróżnienie towaru lub usługi, które są nim oznaczone, od towarów i usług o innym pochodzeniu handlowym, oraz na stwierdzenie, że wszystkie towary lub usługi, które są nim oznaczone, zostały wyprodukowane i sprzedane albo wykonane pod kontrolą właściciela tego znaku towarowego, któremu można przypisać odpowiedzialność za ich jakość.

Natomiast w rozumieniu tego przepisu charakteru odróżniającego pozbawione są znaki towarowe, które nie pozwalają danemu kręgowi odbiorców ponownie dokonać takiego samego zakupu, jeśli doświadczenie okazało się pozytywne, albo unikać przy późniejszych zakupach danych towarów lub usług, jeśli doświadczenie było negatywne. Taka sytuacja występuje w szczególności w przypadku oznaczeń, które są powszechnie używane w obrocie określonego rodzaju towarami lub usługami. Takie oznaczenia uważane są bowiem za niezdolne do wypełniania podstawowej funkcji, jaką jest wskazanie pochodzenia danego towaru lub usługi.

            (por. pkt 44, 45)

3.      W celu dokonania oceny, czy złożone oznaczenie słowne jest bądź nie jest pozbawione charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, należy uwzględnić jego znaczenie ustalone na podstawie wszystkich elementów, z których składa się to oznaczenie, a nie jedynie na podstawie jednego z tych elementów. Ocena charakteru odróżniającego takich oznaczeń nie może więc ograniczać się wyłącznie do analizy każdego z wyrazów lub elementów oddzielnie, lecz w każdym przypadku musi opierać się na całościowym sposobie postrzegania tych znaków towarowych przez właściwy krąg odbiorców, a nie na domniemaniu, że elementy samodzielnie pozbawione charakteru odróżniającego nie mogą, po ich połączeniu, wykazywać takiego charakteru. W istocie sama okoliczność, że każdy z tych elementów rozpatrywany oddzielnie jest pozbawiony charakteru odróżniającego, nie wyklucza możliwości, że tworzona przez nie kombinacja będzie wykazywać taki charakter. Innymi słowy, w celu dokonania oceny, czy dany znak towarowy jest pozbawiony charakteru odróżniającego, należy także wziąć pod uwagę wywierane przez niego całościowe wrażenie, co może jednak wymagać przeprowadzenia na wstępie analizy poszczególnych elementów tworzących znak towarowy. W ramach takiej oceny całościowej zbadanie każdego z elementów danego znaku może się bowiem okazać użyteczne. W ramach takiej oceny całościowej zbadanie każdego z elementów danego znaku może się bowiem okazać użyteczne.

(por. pkt 50)

4.      Oznaczenie słowne INSULATE FOR LIFE, o którego rejestrację jako wspólnotowego znaku towarowego wniesiono dla usług odpowiadających opisowi „usługi budowlane; naprawy; usługi instalacyjne” należących do klasy 37 w rozumieniu porozumienia nicejskiego jest pozbawione, z punktu widzenia odbiorców znających język angielski, charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

W kontekście rozpatrywanych usług właściwy krąg odbiorców będzie postrzegał zgłoszony znak towarowy, natychmiast i bez głębszego wysiłku analitycznego, jako nawiązanie do usług o dużej trwałości związanych z używaniem szczególnie wytrzymałych materiałów izolacyjnych, a nie jako wskazanie pochodzenia handlowego wspomnianych usług. To oznaczenie słowne bowiem, nawet jako slogan pochwalny czy promocyjny, nie jest na tyle oryginalne tudzież kreatywne, aby wymagało od właściwego kręgu odbiorców minimum wysiłku interpretacyjnego czy skłaniało ich do refleksji lub analizy, ponieważ odbiorcy ci będą skłonieni do skojarzenia tego oznaczenia natychmiast z rozpatrywanymi usługami, które mogą być świadczone przez wszystkie przedsiębiorstwa działające w sektorze budowlanym i izolacyjnym.

(por. pkt 48, 52, 53)