ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα)
της 8ης Φεβρουαρίου 2011 (*)
«Κοινοτικό σήμα – Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος INSULATE FOR LIFE – Απόλυτος λόγος απαραδέκτου – Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009] – Αμιγώς επιβεβαιωτική απόφαση – Εν μέρει απαράδεκτο»
Στην υπόθεση T‑157/08,
Paroc Oy AB, με έδρα το Ελσίνκι (Φινλανδία), εκπροσωπούμενη από τον J. Palm,
προσφεύγουσα,
κατά
Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), εκπροσωπούμενου από τον D. Botis,
καθού,
με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 21ης Φεβρουαρίου 2008 (υπόθεση R 54/2008-2), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου INSULATE FOR LIFE ως κοινοτικού σήματος,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πρώτο τμήμα),
συγκείμενο από τον J. Azizi (εισηγητή), πρόεδρο, την E. Cremona και τον S. Frimodt Nielsen, δικαστές,
γραμματέας: E. Coulon
έχοντας υπόψη το δικόγραφο της προσφυγής που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 28 Απριλίου 2008,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 7 Ιανουαρίου 2009,
έχοντας υπόψη τη γραπτή ερώτηση του Γενικού Δικαστηρίου προς τους διαδίκους,
έχοντας υπόψη ότι οι διάδικοι δεν υπέβαλαν αίτημα περί καθορισμού ημερομηνίας για τη διεξαγωγή επ’ ακροατηρίου συζητήσεως εντός της προθεσμίας του ενός μηνός από της κοινοποιήσεως της περατώσεως της έγγραφης διαδικασίας και έχοντας συνεπώς αποφασίσει, κατόπιν εκθέσεως του εισηγητή δικαστή και κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 135α του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, ότι πρέπει να αποφανθεί χωρίς προφορική διαδικασία,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
Ιστορικό της διαφοράς
Επί της πρώτης αιτήσεως καταχωρίσεως
1 Στις 4 Μαΐου 2004, η προσφεύγουσα Paroc Oy AB υπέβαλε μια πρώτη αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος (στο εξής: πρώτη αίτηση καταχωρίσεως) στο Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 11, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε [και αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1)].
2 Το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση ήταν το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE.
3 Τα προϊόντα για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση υπάγονταν στις κλάσεις 6, 17 και 19 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, της 15ης Ιουνίου 1957, σχετικά με τη διεθνή ταξινόμηση προϊόντων και υπηρεσιών όσον αφορά την καταχώριση των σημάτων, όπως αυτός έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούσαν, για κάθε μία από τις κλάσεις αυτές, στην ακόλουθη περιγραφή:
– κλάση 6: «Κοινά μέταλλα και κράματα αυτών· μεταλλικά υλικά οικοδομών· λυόμενες μεταλλικές κατασκευές· μεταλλικά υλικά για σιδηροτροχιές· συρματόσκοινα και μεταλλικά σύρματα μη ηλεκτροφόρα· είδη κλειθροποιίας και σιδηροπωλείου· μεταλλικοί σωλήνες· χρηματοκιβώτια· άλλα μεταλλικά προϊόντα μη περιλαμβανόμενα σε άλλες κλάσεις· μεταλλεύματα»·
– κλάση 17: «Καουτσούκ, γουταπέρκα, ελαστικό κόμμι, αμίαντος, μαρμαρυγίας (μίκα) και είδη από αυτά τα υλικά μη περιλαμβανόμενα σε άλλες κλάσεις· προϊόντα από ημικατεργασμένες πλαστικές ύλες· υλικά έμφραξης, στεγανοποίησης και μόνωσης· εύκαμπτοι σωλήνες μη μεταλλικοί»·
– κλάση 19: «Μη μεταλλικά υλικά κατασκευών· μη μεταλλικοί άκαμπτοι σωλήνες κατασκευών· άσφαλτος, πίσσα και βιτύμιο· λυόμενες μη μεταλλικές κατασκευές· μη μεταλλικά μνημεία».
4 Με απόφαση της 25ης Αυγούστου 2005, ο εξεταστής απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως για το σύνολο των οικείων προϊόντων, με το αιτιολογικό ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση εστερείτο διακριτικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού 207/2009).
5 Στις 24 Οκτωβρίου 2005, η προσφεύγουσα άσκησε προσφυγή κατά της αποφάσεως αυτής.
6 Με απόφαση της 3ης Απριλίου 2006 (στο εξής: πρώτη απόφαση), το δεύτερο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ απέρριψε την προσφυγή και επικύρωσε την άρνηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος INSULATE FOR LIFE βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού 40/94. Κατ’ ουσίαν, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο κοινό (γενικό ή ειδικό) θα αντιλαμβανόταν τον συνδυασμό των λέξεων «insulate for life», άμεσα και χωρίς ειδική προσπάθεια ανάλυσης, ως ένδειξη για το ότι η προσφεύγουσα προμήθευε ένα μονωτικό και ανθεκτικό υλικό που μπορούσε να διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή. Ελλείψει ασυνήθους παραθέσεως των στοιχείων του από συντακτική, γραμματική, φωνητική και/ή σημασιολογική άποψη, ο εν λόγω συνδυασμός λέξεων ήταν περιγραφικός των χαρακτηριστικών των οικείων προϊόντων και, επομένως, εστερείτο οπωσδήποτε διακριτικού χαρακτήρα (βλ. σημεία 15 και 18 έως 20 της πρώτης αποφάσεως).
7 Η προσφεύγουσα δεν άσκησε προσφυγή κατά της πρώτης αποφάσεως ενώπιον του Πρωτοδικείου.
Επί της δεύτερης αιτήσεως καταχωρίσεως
8 Στις 24 Μαΐου 2007, η προσφεύγουσα υπέβαλε στο ΓΕΕΑ δεύτερη αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος, δυνάμει του κανονισμού 40/94 (στο εξής: δεύτερη αίτηση καταχωρίσεως).
9 Το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE.
10 Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση υπάγονται, αφενός, στις κλάσεις 6, 17 και 19, κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, για τα προϊόντα που αντιστοιχούν σε αυτά που περιγράφονται στη σκέψη 3 ανωτέρω, και, αφετέρου, στην κλάση 37, κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, για τις υπηρεσίες που αντιστοιχούν στην εξής περιγραφή: «Οικοδομικές εργασίες· επισκευές· υπηρεσίες εγκαταστάσεων».
11 Με απόφαση της 23ης Οκτωβρίου 2007, ο εξεταστής απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως για το σύνολο των οικείων προϊόντων και υπηρεσιών, με το αιτιολογικό ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση εστερείτο διακριτικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
12 Στις 20 Δεκεμβρίου 2007, η προσφεύγουσα άσκησε προσφυγή κατά της αποφάσεως αυτής.
13 Με απόφαση της 21ης Φεβρουαρίου 2008 (στο εξής: δεύτερη απόφαση ή προσβαλλόμενη απόφαση), το δεύτερο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ απέρριψε την προσφυγή και επικύρωσε την άρνηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος INSULATE FOR LIFE βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
14 Κατ’ ουσίαν, το τμήμα προσφυγών αναφέρθηκε καταρχάς στην αιτιολογία που διατυπώθηκε στα σημεία 15 έως 20 της πρώτης αποφάσεως, εκτιμώντας, αφενός, ότι τα επιχειρήματα που προέβαλε η προσφεύγουσα όσον αφορά τα προϊόντα που υπάγονται στις κλάσεις 6, 17, και 19, κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, ήταν, κατ’ ουσίαν, τα ίδια με αυτά που είχαν προβληθεί προς στήριξη της πρώτης αιτήσεως καταχωρίσεως και, αφετέρου, ότι η προσφεύγουσα δεν είχε «προσκομίσει κανένα στοιχείο βάσει του οποίου να μπορεί να διαπιστωθεί κάποια αλλαγή της πάγιας σχετικής νομολογίας ή οποιαδήποτε εξέλιξη των σχετικών αγορών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν το τμήμα προσφυγών να επανεξετάσει την αιτιολογία βάσει της οποίας [είχε] προηγουμένως [απορρίψει την πρώτη] αίτηση καταχωρίσεως». Συναφώς, το τμήμα προσφυγών διευκρίνισε ότι το γεγονός ότι η πρώτη απόφαση στηριζόταν στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94 δεν ασκούσε επιρροή, καθόσον, αφενός, για να απορριφθεί μια αίτηση καταχωρίσεως, αρκούσε η εφαρμογή ενός και μόνον από τους απόλυτους λόγους απαραδέκτου που προβλέπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/94 και, αφετέρου, ένα λεκτικό σημείο περιγραφικό των χαρακτηριστικών των οικείων προϊόντων στερείται, οπωσδήποτε, διακριτικού χαρακτήρα ως προς τα ίδια αυτά προϊόντα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του ίδιου αυτού κανονισμού. Επομένως, το τμήμα προσφυγών ανέφερε ότι έπρεπε να λάβει θέση, ακριβέστερα, μόνον όσον αφορά τα επιχειρήματα «που δεν [είχαν] ήδη αναπτυχθεί στην [πρώτη] αίτηση καταχωρίσεως […]» καθώς και τη δυνατότητα καταχωρίσεως του υποβληθέντος σήματος όσον αφορά τις υπηρεσίες που υπάγονται στην κλάση 37 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας (βλ. σημεία 12 έως 15 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
15 Περαιτέρω, όσον αφορά τις υπηρεσίες αυτές, το τμήμα προσφυγών τόνισε, κατ’ ουσίαν, ότι το ενδιαφερόμενο, γενικό ή ειδικό, κοινό θα αντιλαμβανόταν «άμεσα και χωρίς περαιτέρω ανάλυση [το] λεκτικό σήμα [του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση], θεωρούμενο συνολικά, ως υπαινιγμό του γεγονότος ότι η προσφεύγουσα παρέχει πολύ μακρόβιες υπηρεσίες οι οποίες συνδέονται με τη χρήση ενός ιδιαίτερα ανθεκτικού μονωτικού υλικού, και όχι ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των εν λόγω υπηρεσιών». Το μήνυμα που μεταδίδει το σημείο του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι σαφές, ευθύ και άμεσο, χωρίς να μπορεί να του αποδοθεί χαρακτήρας διφορούμενος, που να χρήζει ερμηνείας, ασαφής, υπαινικτικός ή υποδηλωτικός. Για τον λόγο αυτόν και λαμβανομένου υπόψη του περιγραφικού του χαρακτήρα, το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE στερείται διακριτικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94. Η εκτίμηση αυτή δεν αναιρείται από το γεγονός ότι το λεκτικό αυτό σημείο καταχωρίστηκε ως σήμα για τα ίδια προϊόντα, μεταξύ άλλων, στη Φινλανδία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το κοινοτικό καθεστώς των σημάτων αποτελεί, συγκεκριμένα, αυτοτελές σύστημα, με τους δικούς του κανόνες, που δεσμεύουν το ΓΕΕΑ κατά την εκτίμηση της δυνατότητας καταχωρίσεως ενός σημείου ως κοινοτικού σήματος. Περαιτέρω, τέτοιες αποφάσεις περί καταχωρίσεως σε εθνικό επίπεδο συνιστούν απλώς πραγματικό περιστατικό που μπορεί να ληφθεί υπόψη, στο πλαίσιο αυτό, από το ΓΕΕΑ (βλ. σημεία 17 έως 19 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
16 Τέλος, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το γεγονός και μόνον ότι, σε προηγούμενες υποθέσεις ο εξεταστής ακολούθησε μια λιγότερο αυστηρή προσέγγιση απ’ ό,τι στην υπό κρίση υπόθεση δεν μπορεί να συνιστά προσβολή της αρχής της ισότητας ενώπιον του νόμου, ούτε να δικαιολογήσει την ακύρωση μιας εύλογης και σύμφωνης προς τις διατάξεις του κανονισμού 40/94 αποφάσεως. Εν πάση περιπτώσει, το τμήμα προσφυγών διευκρίνισε ότι ήταν αμφίβολο το αν το σημείο του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση ήταν πράγματι συγκρίσιμο με τα λοιπά σημεία που παρέθεσε η προσφεύγουσα (σημεία 21 και 22 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
Αιτήματα των διαδίκων
17 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπέμψει την υπόθεση στο ΓΕΕΑ προκειμένου αυτό να προβεί στην αιτηθείσα καταχώριση σήματος·
– να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.
18 Το ΓΕΕΑ ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Σκεπτικό
Επιχειρήματα των διαδίκων
19 Η προσφεύγουσα προβάλλει έναν και μοναδικό λόγο ακυρώσεως που αντλείται από παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
20 Κατά την προσφεύγουσα, από την άποψη του ενδιαφερομένου κοινού, που αποτελείται από μέσους καταναλωτές και επαγγελματίες της κατασκευαστικής βιομηχανίας, το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE δεν είναι περιγραφικό των προϊόντων και των υπηρεσιών για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση. Μολονότι η λέξη «insulate» είναι περιγραφική, το λεκτικό σημείο, στο σύνολό του, είναι υποδηλωτικό, το νόημά του είναι «ασαφές, αόριστο, ακαθόριστο και χωρίς άμεση σχέση με τα οικεία προϊόντα και υπηρεσίες» και παρέχει έτσι στο ενδιαφερόμενο κοινό τη δυνατότητα να προσδιορίζει την εμπορική τους προέλευση.
21 Επιπλέον, καίτοι ο συνδυασμός των λέξεων «insulate for life» δεν αντικατοπτρίζει έναν αρκετά υψηλό βαθμό επινοητικότητας, τούτο δεν αρκεί για να αποδειχθεί ότι στερείται παντελώς διακριτικού χαρακτήρα. Κατά την προσφεύγουσα, αν έπρεπε να γίνει δεκτή η συλλογιστική του τμήματος προσφυγών, μόνο τα σήματα που παρουσιάζουν ένα ειδικό επίπεδο γλωσσικής ή καλλιτεχνικής δημιουργικότητας ή ευφάνταστο χαρακτήρα θα μπορούσαν να καταχωριστούν, πράγμα που θα ισοδυναμούσε με την εφαρμογή αυστηρότερου κριτηρίου για τα υποδηλωτικά συνθήματα απ’ ό,τι για τα άλλα σήματα.
22 Η προσφεύγουσα αμφισβητεί ότι το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE γίνεται άμεσα κατανοητό από το ενδιαφερόμενο κοινό ως περιγραφικό των οικείων προϊόντων και υπηρεσιών. Αντιθέτως, λόγω του δεύτερου μέρους του εν λόγω σημείου («for life»), το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι υποδηλωτικό, διότι «δεν έχει άμεση σχέση με τα εν λόγω προϊόντα και υπηρεσίες και είναι αόριστο και ακαθόριστο ως προς αυτά», μπορεί δε να γεννήσει κάθε είδους συνδηλώσεις και συνειρμούς. Προς στήριξη του επιχειρήματός της ότι η λέξη «life» δεν είναι αμιγώς περιγραφική, η προσφεύγουσα διευκρινίζει ότι, όσον αφορά το σήμα Thomson Life, το γερμανικό δικαστήριο το οποίο υπέβαλε προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο στην υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση της 6ης Οκτωβρίου 2005, C‑120/04, Medion (Συλλογή 2005, σ. I‑8551), είχε επίσης θεωρήσει ότι η λέξη αυτή ήταν μέσου διακριτικού χαρακτήρα.
23 Επιπλέον, το γεγονός ότι έκαστο των στοιχείων ενός σήματος, χωριστά εξεταζόμενο, στερείται διακριτικού χαρακτήρα δεν σημαίνει ότι η εκτίμηση αυτή ισχύει και για το σημείο στο σύνολό του. Όσον αφορά τα υποδηλωτικά σήματα, όπως είναι το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι αρκεί να αποτελούν επαρκώς προϊόν επινοητικότητας και να προκαλούν εύκολα διάφορους συνειρμούς ή υπαινιγμούς, χωρίς να απαιτείται οπωσδήποτε ειδική προσπάθεια ανάλυσης εκ μέρους του ενδιαφερόμενου κοινού. Συναφώς, το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι αρκούσε ένας ελάχιστος διακριτικός χαρακτήρας για να καταστεί δυνατή η καταχώριση του εν λόγω λεκτικού σημείου.
24 Κατά την προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών δεν απέδειξε ότι το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE δεν ήταν ικανό να διακρίνει τις υπηρεσίες της από εκείνες άλλων επιχειρήσεων. Απορρίπτει τη θέση ότι το λεκτικό αυτό σημείο πρέπει να ερμηνευθεί ως σημαίνον «υψηλής ποιότητας μόνωση που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή». Συγκεκριμένα, πέραν μιας απλής αναφοράς στο λεξικό, το τμήμα προσφυγών και το ΓΕΕΑ δεν μπόρεσαν να προβάλουν το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο προς στήριξη των ισχυρισμών τους.
25 Η προσφεύγουσα προσθέτει ότι το United Kingdom Patent Office (Γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας του Ηνωμένου Βασιλείου) καταχώρισε το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE και συνεπώς απέδωσε προδήλως στο εν λόγω σημείο έναν ελάχιστο διακριτικό χαρακτήρα. Περαιτέρω, το ΓΕΕΑ δεν πρέπει να εφαρμόσει εν προκειμένω ένα κριτήριο αυστηρότερο από αυτό που χαρακτήρισε τη σχετική με τη λήψη αποφάσεων προηγούμενη πρακτική του (μεταξύ 1999 και 2005) σχετικά με διάφορα λεκτικά σημεία που καταλήγουν στον συνδυασμό των λέξεων «for life», ή η οποία οδήγησε, προσφάτως, στην καταχώριση του κοινοτικού σήματος FACTORS FOR LIFE.
26 Περαιτέρω, σε απάντηση σε γραπτή ερώτηση του Γενικού Δικαστηρίου, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, κατ’ ουσίαν, ότι η προσφυγή της είναι παραδεκτή, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι απόφαση αμιγώς επιβεβαιωτική της πρώτης αποφάσεως. Συγκεκριμένα, κατά την προσφεύγουσα, κάθε αίτηση καταχωρίσεως απαιτεί νέα εκτίμηση του ΓΕΕΑ με βάση τις ιδιαίτερες περιστάσεις κάθε περιπτώσεως, περιστάσεις οι οποίες μπορούν να εξελιχθούν συν τω χρόνω. Οι δύο υποθέσεις αφορούν συγκεκριμένα δύο αιτήσεις καταχωρίσεως πολύ διαφορετικών σημάτων, τα οποία καλύπτουν διαφορετικές κλάσεις, χρήζουν χωριστής και ανεξάρτητης νομικής αναλύσεως και απορρίφθηκαν για διαφορετικούς λόγους.
27 Το ΓΕΕΑ ζητεί την απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής παραπέμποντας, κατ’ ουσίαν, στην αιτιολογία που εκτέθηκε στην πρώτη και στη δεύτερη απόφαση.
Εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου
Επί του παραδεκτού
28 Πρέπει να υπομνησθεί ότι οι προϋποθέσεις του παραδεκτού της προσφυγής αποτελούν κανόνες δημοσίας τάξεως, τις προϋποθέσεις δε αυτές ο δικαστής της Ένωσης πρέπει να εξετάζει ενδεχομένως αυτεπαγγέλτως (βλ. απόφαση του Πρωτοδικείου της 14ης Δεκεμβρίου 2005, T‑209/01, Honeywell κατά Επιτροπής, Συλλογή 2005, σ. II‑5527, σκέψη 53 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· βλ., επίσης, κατά την έννοια αυτή, απόφαση του Δικαστηρίου της 29ης Νοεμβρίου 2007, C‑176/06 P, Stadtwerke Schwäbisch Hall κ.λπ. κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 18).
29 Περαιτέρω, όπως έχει αναγνωριστεί από πάγια νομολογία, απόφαση αμιγώς επιβεβαιωτική προγενέστερης αποφάσεως μη προσβληθείσας εμπροθέσμως δεν αποτελεί πράξη δεκτική προσφυγής. Συγκεκριμένα, προκειμένου να μην αρχίσει να τρέχει εκ νέου η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής κατά της επιβεβαιωθείσας αποφάσεως, προσφυγή στρεφόμενη κατά τέτοιας επιβεβαιωτικής αποφάσεως πρέπει να κρίνεται απαράδεκτη (βλ., κατά την έννοια αυτή, διάταξη του Δικαστηρίου της 7ης Δεκεμβρίου 2004, C‑521/03 P, Internationaler Hilfsfonds κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 41· απόφαση του Πρωτοδικείου της 16ης Σεπτεμβρίου 1998, T‑188/95, Waterleiding Maatschappij κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. II‑3713, σκέψη 108, και διάταξη του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουνίου 2005, T‑265/03, Helm Düngemittel κατά Επιτροπής, Συλλογή 2005, σ. II‑2009, σκέψη 62).
30 Μια απόφαση θεωρείται ότι επιβεβαιώνει απλώς προηγούμενη απόφαση αν δεν περιέχει κανένα νέο στοιχείο σε σχέση με προηγούμενη πράξη και δεν προηγήθηκε αυτής επανεξέταση της καταστάσεως του αποδέκτη της προγενέστερης αυτής πράξεως (βλ. διάταξη Internationaler Hilfsfonds κατά Επιτροπής, σκέψη 29 ανωτέρω, σκέψη 47 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· διατάξεις του Πρωτοδικείου της 4ης Μαΐου 1998, T‑84/97, BEUC κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. II‑795, σκέψη 52, και της 10ης Οκτωβρίου 2006, T‑106/05, Ευρωπαϊκή Δυναμική κατά Επιτροπής, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 46).
31 Εν προκειμένω, δεν αμφισβητείται ότι η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής κατά της πρώτης αποφάσεως, δυνάμει του άρθρου 63, παράγραφος 5, του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρου 65, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009), έληξε χωρίς η προσφεύγουσα να έχει ασκήσει προσφυγή κατά της αποφάσεως αυτής. Η εν λόγω απόφαση κατέστη συνεπώς απρόσβλητη, η δε νομιμότητά της δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. Ο απρόσβλητος αυτός χαρακτήρας αφορά τόσο το διατακτικό της αποφάσεως αυτής όσο και την αιτιολογία που συνιστά την αναγκαία βάση του. Πρέπει συνεπώς να θεωρηθεί ότι το τμήμα προσφυγών αποφάνθηκε οριστικά, με την πρώτη απόφαση, επί του αντικειμένου της διαφοράς που καθορίστηκε από την πρώτη αίτηση καταχωρίσεως με την οποία ζητήθηκε να καταχωριστεί, ως κοινοτικό σήμα, το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE για τα προϊόντα που υπάγονται στις κλάσεις 6, 17 και 19 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας. Συγκεκριμένα, δεδομένου ότι το διατακτικό της αποφάσεως αυτής μπορούσε να παραγάγει έννομα αποτελέσματα και, κατά συνέπεια, να προκαλέσει βλάβη (βλ., κατά την έννοια αυτή, διάταξη του Δικαστηρίου της 28ης Ιανουαρίου 2004, C‑164/02, Κάτω Χώρες κατά Επιτροπής, Συλλογή 2004, σ. I‑1177, σκέψη 21), η προσφεύγουσα όφειλε να την προσβάλει εμπροθέσμως, καθόσον άλλως θα έχανε το δικαίωμα αυτό.
32 Πρέπει συνεπώς να καθοριστεί αν και σε ποιο βαθμό η δεύτερη απόφαση αποτελεί απόφαση αμιγώς επιβεβαιωτική της πρώτης αποφάσεως, πράγμα που προϋποθέτει τον προσδιορισμό των αντίστοιχων δεδομένων των διαφορών σε σχέση με τις οποίες εκδόθηκαν οι εν λόγω αποφάσεις. Προς τούτο, πρέπει να εκτιμηθεί αν τα μέρη στις επίμαχες διαδικασίες, τα αιτήματά τους, οι ισχυρισμοί τους, τα επιχειρήματά τους, καθώς και τα κρίσιμα πραγματικά και νομικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις διαφορές αυτές και καθορίζουν τα διατακτικά των εν λόγω αποφάσεων, ήταν ή όχι πανομοιότυπα.
33 Συναφώς, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το αντικείμενο της υπό κρίση διαφοράς συμπίπτει εν πολλοίς με αυτό σε σχέση με το οποίο εκδόθηκε η πρώτη απόφαση, στον βαθμό που τόσο με την πρώτη όσο και με τη δεύτερη αίτηση καταχωρίσεως η προσφεύγουσα επιδίωκε την καταχώριση, ως κοινοτικού σήματος, του λεκτικού σημείου INSULATE FOR LIFE για τα προϊόντα των κλάσεων 6, 17 και 19 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, με μόνη διαφορά ότι η δεύτερη αίτηση κάλυπτε επίσης τις υπηρεσίες της κλάσης 37. Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι οι υπηρεσίες αυτές, ως ομοιογενής και χωριστή ομάδα σε σχέση με την ομάδα των προϊόντων που υπάγονται στις κλάσεις 6, 17 και 19, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο χωριστής εκτιμήσεως και αιτιολογίας προκειμένου να καθοριστεί η δυνατότητα καταχωρίσεως του υποβληθέντος λεκτικού σημείου [βλ., κατά την έννοια αυτή και κατ’ αναλογία, διάταξη του Δικαστηρίου της 18ης Μαρτίου 2010, C‑282/09 P, CFCMCEE κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2010, σ. I-2395, σκέψεις 38 έως 40, και απόφαση του Πρωτοδικείου της 20ής Μαΐου 2009, T‑405/07 και T‑406/07, CFCMCEE κατά ΓΕΕΑ (P@YWEB CARD και PAYWEB CARD), Συλλογή 2009, σ. II‑1441, σκέψεις 54 και 55], οπότε το γεγονός ότι η προσφεύγουσα διεύρυνε την αίτησή της καταχωρίσεως περιλαμβάνοντας τις υπηρεσίες αυτές δεν αποτελεί νέο στοιχείο, κατά την έννοια της νομολογίας που παρατέθηκε στη σκέψη 30 ανωτέρω, σε σχέση με τη συνδεόμενη με τα εν λόγω προϊόντα αντίστοιχη εκτίμηση και αιτιολογία που διατυπώθηκαν στην πρώτη απόφαση. Επιπλέον, στην πρώτη απόφαση, η πρώτη αίτηση καταχωρίσεως απορρίφθηκε βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού 40/94, ενώ η απόρριψη της δεύτερης αιτήσεως καταχωρίσεως στηρίχθηκε μόνο στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
34 Επομένως, η δεύτερη απόφαση πρέπει να θεωρηθεί απόφαση αμιγώς επιβεβαιωτική της πρώτης αποφάσεως, στον βαθμό που στήριξε την άρνηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου INSULATE FOR LIFE για τα προϊόντα των κλάσεων 6, 17 και 19 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, υπό την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι δεν περιέχει, επί των σημείων αυτών, κανένα νέο στοιχείο σε σχέση με την πρώτη απόφαση και εφόσον της αποφάσεως αυτής δεν προηγήθηκε επανεξέταση της καταστάσεως της προσφεύγουσας.
35 Πρέπει συνεπώς να εξεταστεί, αφενός, αν, λαμβανομένης υπόψη της δεύτερης αιτήσεως καταχωρίσεως, καθόσον αφορά τα προϊόντα των κλάσεων 6, 17 και 19 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, η δεύτερη απόφαση στηρίζεται σε νέα στοιχεία δυνάμενα να ασκήσουν επιρροή στο διατακτικό της και στην αιτιολογία που αποτελεί την αναγκαία βάση του και, αφετέρου, αν, στο πλαίσιο της αποφάσεως αυτής, η κατάσταση της προσφεύγουσας αποτέλεσε αντικείμενο επανεξετάσεως.
36 Όσον αφορά τα ενδεχόμενα νέα στοιχεία, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι, με τα δικόγραφά της τόσο ενώπιον του ΓΕΕΑ όσο και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, η προσφεύγουσα περιορίστηκε ουσιαστικά σε επανάληψη των επιχειρημάτων που είχε ήδη προβάλει προς στήριξη της πρώτης αιτήσεώς της καταχωρίσεως. Προσέθεσε ωστόσο, αφενός, ότι ο εξεταστής προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009), παραλείποντας να αποφανθεί επί του ζητήματος σε ποια κράτη μέλη είχε απορριφθεί η αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου (βλ. σημείο 16 της προσβαλλομένης αποφάσεως), και, αφετέρου, ότι το εν λόγω σημείο είχε καταχωρισθεί ως εθνικό σήμα στην Φινλανδία και στο Ηνωμένο Βασίλειο (βλ. σημείο 17 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
37 Το πρώτο όμως επιχείρημα, που αντλείται από το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94, δεν προσθέτει κανένα νέο πραγματικό στοιχείο στην υπό κρίση διαφορά και είναι, εν πάση περιπτώσει, προδήλως παντελώς αστήρικτο από νομικής απόψεως, οπότε δεν μπορούσε να ασκήσει επιρροή στο διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως και στην αιτιολογία που αποτελεί την αναγκαία βάση του. Ορθώς συνεπώς το τμήμα προσφυγών το απέρριψε χωρίς επανεξέταση της καταστάσεως της προσφεύγουσας. Συγκεκριμένα, το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94 απλώς καθιστά δυνατή την εφαρμογή των λόγων απαραδέκτου που προβλέπονται στην παράγραφό του 1, όταν οι λόγοι αυτοί υφίστανται σε τμήμα μόνο της Κοινότητας, οπότε δεν δημιουργεί καμία ειδική υποχρέωση αιτιολογήσεως.
38 Όσον αφορά το δεύτερο επιχείρημα, που αντλείται από την καταχώριση του υποβληθέντος λεκτικού σημείου σε εθνικό επίπεδο, αρκεί να υπομνησθεί η πάγια νομολογία –στην οποία αναφέρθηκε το τμήμα προσφυγών στη σημείο 17 της προσβαλλομένης αποφάσεως– κατά την οποία το οποίο το κοινοτικό καθεστώς των σημάτων είναι αυτοτελές και η νομιμότητα των αποφάσεων του ΓΕΕΑ εκτιμάται αποκλειστικά βάσει του κανονισμού 40/94, οπότε το ΓΕΕΑ ούτε δεσμεύεται από τις εθνικές καταχωρίσεις [βλ., κατά την έννοια αυτή, απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Δεκεμβρίου 2002, T‑130/01, Sykes Enterprises κατά ΓΕΕΑ (REAL PEOPLE, REAL SOLUTIONS), Συλλογή 2002, σ. II‑5179, σκέψη 31] ούτε υποχρεούται να καταλήξει σε αποτελέσματα πανομοιότυπα με αυτά στα οποία έχουν καταλήξει οι εθνικές διοικήσεις σε παρόμοια κατάσταση [βλ., κατά την έννοια αυτή, απόφαση του Δικαστηρίου της 12ης Ιανουαρίου 2006, C‑173/04 P, Deutsche SiSi‑Werke κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2006, σ. I‑551, σκέψη 49, και απόφαση του Πρωτοδικείου της 17ης Νοεμβρίου 2009, T‑473/08, Apollo Group κατά ΓΕΕΑ (THINKING AHEAD), που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 43]. Επιπλέον, εν προκειμένω, η προσφεύγουσα ουδόλως διευκρίνισε τους λόγους στους οποίους στηρίχθηκαν οι οικείες εθνικές αρχές για να αποφασίσουν την καταχώριση του λεκτικού σημείου INSULATE FOR LIFE και οι οποίοι θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να ληφθούν υπόψη για την εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94. Υπό τις συνθήκες αυτές, ακόμα και αν υποτεθεί ότι οι εθνικές καταχωρίσεις των οποίων έγινε επίκληση συνιστούσαν κρίσιμα πραγματικά περιστατικά τα οποία επήλθαν μετά την έκδοση της πρώτης αποφάσεως, το δεύτερο επιχείρημα της προσφεύγουσας ήταν προδήλως αλυσιτελές και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να ασκήσει επιρροή στο διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως και στην αιτιολογία που αποτελεί την αναγκαία βάση του, οπότε το τμήμα προσφυγών όφειλε να το απορρίψει, χωρίς να προβεί συναφώς σε επανεξέταση της καταστάσεως της προσφεύγουσας.
39 Όσον αφορά το ζήτημα αν η κατάσταση της προσφεύγουσας αποτέλεσε ή έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο επανεξετάσεως στο πλαίσιο της δεύτερης αποφάσεως, από τα όσο εκτέθηκαν στις σκέψεις 37 και 38 ανωτέρω προκύπτει ότι τούτο δεν ισχύει εν προκειμένω, καθόσον κανένα νέο κρίσιμο πραγματικό περιστατικό δεν προβλήθηκε από την προσφεύγουσα προς στήριξη της δεύτερης αιτήσεως καταχωρίσεως, το οποίο θα μπορούσε να τροποποιήσει την εκτίμηση που περιεχόταν στην πρώτη απόφαση και, συνεπώς, θα καθιστούσε αναγκαία μια νέα εκτίμηση του τμήματος προσφυγών όσον αφορά τον διακριτικό ή όχι χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση σε σχέση με τα προϊόντα των κλάσεων 6, 17 και 19 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας. Επιπλέον, στο πλαίσιο της απαντήσεώς της σε γραπτή ερώτηση του Γενικού Δικαστηρίου, η προσφεύγουσα δεν διατύπωσε συναφώς καμία διευκρίνιση η οποία θα μπορούσε να αναιρέσει την εκτίμηση αυτή. Ορθώς συνεπώς, όσον αφορά τις προαναφερθείσες πτυχές, το τμήμα προσφυγών περιορίστηκε ουσιαστικά στην παραπομπή στα σημεία 15 έως 20 της πρώτης αποφάσεως (βλ. σημείο 13 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Ομοίως, απαντώντας στο επαναλαμβανόμενο επιχείρημα της προσφεύγουσας σχετικά με την προηγούμενη σχετική με τη λήψη αποφάσεων πρακτική του ΓΕΕΑ –η οποία ήδη υφίστατο κατά τον χρόνο εκδόσεως της πρώτης αποφάσεως– όσον αφορά λεκτικά σημεία που έχουν ομοιότητες με αυτό του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, ορθώς επίσης το τμήμα προσφυγών απλώς επανέλαβε, κατ’ ουσίαν, στα σημεία 21 και 22 της δεύτερης αποφάσεως, τη συλλογιστική του που περιέχεται στα σημεία 5, 21 και 22 της πρώτης αποφάσεως. Συναφώς, το γεγονός και μόνον ότι στο σημείο 22 της προσβαλλομένης αποφάσεως μνημονεύεται επίσης η άρνηση καταχωρίσεως ενός λεκτικού σημείου BUILT FOR LIFE, που επήλθε μετά την έκδοση της πρώτης αποφάσεως, δεν είναι ικανό να αναιρέσει την εκτίμηση αυτή, καθόσον, ως επιβεβαίωση της προηγούμενης σχετικά με τη λήψη αποφάσεων πρακτικής του ΓΕΕΑ, η άρνηση αυτή δεν προκάλεσε ούτε μπορούσε να προκαλέσει επανεξέταση της καταστάσεως της προσφεύγουσας με βάση την πρακτική αυτή, κατά την έννοια της παρατεθείσας στη σκέψη 30 ανωτέρω νομολογίας.
40 Από τα προεκτεθέντα προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, στον βαθμό που απορρίπτει, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, την αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου INSULATE FOR LIFE ως κοινοτικού σήματος για τα προϊόντα των κλάσεων 6, 17 και 19 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, συνιστά αμιγώς επιβεβαιωτική απόφαση. Συναφώς, δεν χρειάζεται να εξεταστεί αν ο επιβεβαιωτικός αυτός χαρακτήρας εκτείνεται και στην περιεχόμενη στην πρώτη απόφαση εφαρμογή του λόγου απαραδέκτου που προβλέπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94, καθόσον η επίκληση –που κατέστη απρόσβλητη– ενός και μόνον από τους λόγους που απαριθμούνται στο άρθρο 7, παράγραφος 1, του ίδιου κανονισμού αρκεί για να απορριφθεί η αίτηση καταχωρίσεως (βλ., κατά την έννοια αυτή, απόφαση του Δικαστηρίου της 19ης Σεπτεμβρίου 2002, C‑104/00 P, DKV κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2002, σ. I‑7561, σκέψη 28).
41 Επιβάλλεται συνεπώς η διαπίστωση ότι η υπό κρίση προσφυγή είναι απαράδεκτη στον βαθμό που στρέφεται κατά των τμημάτων της προσβαλλομένης αποφάσεως που απλώς επιβεβαιώνουν την πρώτη απόφαση (βλ. σκέψη 40 ανωτέρω).
Επί της ουσίας
42 Με βάση τα προεκτεθέντα, η ουσία της υπό κρίση διαφοράς περιορίζεται στο ζήτημα αν το τμήμα προσφυγών μπορούσε βασίμως να θεωρήσει ότι η καταχώριση του λεκτικού σημείου INSULATE FOR LIFE ως κοινοτικού σήματος για τις υπηρεσίες που υπάγονται στην κλάση 37 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας έπρεπε επίσης να απορριφθεί βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
43 Κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, δεν γίνονται δεκτά για καταχώριση «τα σήματα που στερούνται διακριτικού χαρακτήρα». Εξάλλου, το άρθρο 7, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού ορίζει ότι «η παράγραφος 1 εφαρμόζεται ακόμη και αν οι λόγοι απαραδέκτου υφίστανται μόνο σε τμήμα της Κοινότητας».
44 Η έννοια του γενικού συμφέροντος που διαπνέει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 συμπίπτει με τη βασική λειτουργία του σήματος, η οποία είναι να εγγυάται στον καταναλωτή ή στον τελικό χρήστη την ταυτότητα προέλευσης του προϊόντος ή της υπηρεσίας που προσδιορίζονται από το σήμα. Ο απόλυτος λόγος απαραδέκτου της καταχωρίσεως που προβλέπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 αποσκοπεί συνεπώς να παράσχει στον καταναλωτή ή στον τελικό χρήστη τη δυνατότητα να διακρίνει, χωρίς κίνδυνο συγχύσεως, το προϊόν αυτό ή την υπηρεσία αυτήν από προϊόντα ή υπηρεσίες άλλης προελεύσεως (βλ., κατά την έννοια αυτή, απόφαση του Δικαστηρίου της 8ης Μαΐου 2008, C‑304/06 P, Eurohypo κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2008, σ. I‑3297, σκέψη 56 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία). Επομένως, ο διακριτικός χαρακτήρας ενός σήματος, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, σημαίνει ότι το σήμα αυτό καθιστά δυνατόν τον προσδιορισμό του προϊόντος ή της υπηρεσίας για τα οποία ζητείται η καταχώριση ως προερχόμενα από συγκεκριμένη επιχείρηση και, συνεπώς, τη διάκριση αυτού του προϊόντος ή της υπηρεσίας από αυτά άλλων επιχειρήσεων (βλ. αποφάσεις του Δικαστηρίου της 4ης Οκτωβρίου 2007, C‑144/06 P, Henkel κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2007, σ. I‑8109, σκέψη 34, και της 21ης Ιανουαρίου 2010, C‑398/08 P, Audi κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2010, σ. I-535, σκέψη 33 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία). Προς τούτο, δεν απαιτείται να διαβιβάζει το σήμα ακριβή πληροφορία ως προς την ταυτότητα του κατασκευαστή του προϊόντος ή του παρέχοντος την υπηρεσία. Αρκεί το σήμα να παρέχει τη δυνατότητα στο ενδιαφερόμενο κοινό να διακρίνει το προϊόν ή την υπηρεσία που προσδιορίζει από αυτά που έχουν διαφορετική εμπορική προέλευση και να συμπεραίνει ότι όλα τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που προσδιορίζει το σήμα κατασκευάστηκαν, διατέθηκαν στο εμπόριο ή παραδόθηκαν υπό τον έλεγχο του δικαιούχου του σήματος αυτού, στον οποίο και μπορεί να αποδοθεί η ευθύνη της ποιότητάς τους [βλ. απόφαση του Πρωτοδικείου της 10ης Οκτωβρίου 2008, T‑387/06 έως T‑390/06, Inter-Ikea κατά ΓΕΕΑ (Απεικόνιση παλέτας), που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 27, και THINKING AHEAD, σκέψη 38 ανωτέρω, σκέψη 26].
45 Αντιθέτως, στερούνται διακριτικού χαρακτήρα, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, τα σημεία που δεν παρέχουν τη δυνατότητα στο ενδιαφερόμενο κοινό να επαναλάβει μια αγοραστική εμπειρία, αν αυτή αποδειχθεί θετική, ή να την αποφύγει, αν αποδειχθεί αρνητική, κατά τη μεταγενέστερη αγορά των ίδιων προϊόντων ή υπηρεσιών. Αυτό συμβαίνει ιδίως με τα σημεία που χρησιμοποιούνται ευρέως για την εμπορία των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών. Συγκεκριμένα, τα σημεία αυτά θεωρούνται ανίκανα να επιτελέσουν τη βασική λειτουργία του σήματος, δηλαδή να προσδιορίσουν την προέλευση του συγκεκριμένου προϊόντος ή υπηρεσίας [βλ., κατά την έννοια αυτή, απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2008, T‑341/06, Compagnie générale de diététique κατά ΓΕΕΑ (GARUM), που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 29].
46 Περαιτέρω, ο διακριτικός χαρακτήρας πρέπει να εκτιμάται, αφενός, σε σχέση με τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση και, αφετέρου, σε σχέση με την αντίληψη που σχηματίζει το οικείο κοινό, που διαθέτει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικό και ενημερωμένο (βλ. απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 44 ανωτέρω, σκέψη 34 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, και απόφαση Απεικόνιση παλέτας, σκέψη 44 ανωτέρω, σκέψη 28 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
47 Τέλος, όσον αφορά σήματα αποτελούμενα από σημεία ή ενδείξεις που χρησιμοποιούνται επίσης ως διαφημιστικά συνθήματα, ενδείξεις ποιότητας ή φραστικές προτροπές αγοράς των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζουν τα σήματα αυτά, η καταχώρισή τους δεν αποκλείεται λόγω μιας τέτοιας χρήσεως. Όσον αφορά την εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα τέτοιων σημάτων, δεν πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρότερα κριτήρια απ’ ό,τι σε άλλα σημεία (βλ. απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 44 ανωτέρω, σκέψεις 35 και 36 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
48 Όσον αφορά, καταρχάς, τον καθορισμό του ενδιαφερόμενου κοινού, η οποία δεν αμφισβητείται εν προκειμένω αυτή καθαυτή, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι οι υπηρεσίες που υπάγονται στην κλάση 37 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας και για τις οποίες ζητήθηκε η καταχώριση του λεκτικού σημείου INSULATE FOR LIFE συνίστανται σε υπηρεσίες κατασκευής, επιδιορθώσεως και εγκαταστάσεως που υπάγονται στον τομέα της κατασκευής, μεταξύ άλλων, οικιών. Επομένως, τις υπηρεσίες αυτές γνωρίζει τόσο ένα εξειδικευμένο επαγγελματικό κοινό όσο, σε μικρότερο βεβαίως βαθμό, και ο μέσος καταναλωτής. Δεδομένου ότι το επίδικο λεκτικό σημείο αποτελείται από τρεις λέξεις της αγγλικής γλώσσας, το ενδιαφερόμενο κοινό είναι αυτό που χειρίζεται τη γλώσσα αυτή, οπότε αντιστοιχεί σε πολύ σημαντικό τμήμα του ευρωπαϊκού κοινού.
49 Περαιτέρω, πρέπει να εξεταστεί αν το τμήμα προσφυγών ανέλυσε ορθώς τη σημασία των στοιχείων και του συνόλου του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, από την άποψη του ενδιαφερόμενου κοινού, προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα της ελλείψεως διακριτικού χαρακτήρα ως προς τις οικείες υπηρεσίες.
50 Όπως έχει αναγνωρίσει η νομολογία, στην περίπτωση των συνθέτων λεκτικών σημείων, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαίτερη σημασία που αυτά έχουν και η οποία προσδιορίζεται βάσει όλων των στοιχείων από τα οποία απαρτίζονται τα σημεία αυτά και όχι μόνο βάσει ενός μόνου των στοιχείων αυτών [αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 6ης Νοεμβρίου 2007, T‑28/06, RheinfelsQuellen H. Hövelmann κατά ΓΕΕΑ (VOM URSPRUNG HER VOLLKOMMEN), Συλλογή 2007, σ. II‑4413, σκέψη 32]. Έτσι, η εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα των εν λόγω σημείων δεν μπορεί να περιορίζεται στην ανάλυση των επιμέρους λέξεων ή στοιχείων που τα απαρτίζουν, αλλά πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να στηρίζεται στον τρόπο που προσλαμβάνονται συνολικά τα σήματα αυτά από το ενδιαφερόμενο κοινό, και όχι στο τεκμήριο ότι τα στοιχεία τα οποία, λαμβανόμενα μεμονωμένως, στερούνται διακριτικού χαρακτήρα δεν είναι δυνατό να αποκτήσουν τέτοιο χαρακτήρα ούτε συνδυαζόμενα μεταξύ τους. Πράγματι, το γεγονός και μόνον ότι καθένα από τα στοιχεία αυτά, χωριστά θεωρούμενο, στερείται διακριτικού χαρακτήρα δεν αποκλείει να εμφανίζει τέτοιο χαρακτήρα ο συνδυασμός τους (απόφαση Eurohypo κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 44 ανωτέρω, σκέψη 41). Με άλλα λόγια, για να εκτιμηθεί αν ένα σήμα στερείται διακριτικού χαρακτήρα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η συνολική εντύπωση που αυτό προκαλεί. Τούτο ωστόσο δεν αποκλείει την εξέταση, αρχικώς, εκάστου των διαφόρων στοιχείων που απαρτίζουν το σήμα αυτό. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της συνολικής εκτιμήσεως, μπορεί να είναι χρήσιμο να εξετασθεί έκαστο των στοιχείων που απαρτίζουν το οικείο σήμα (βλ., κατά την έννοια αυτή, απόφαση του Δικαστηρίου της 25ης Οκτωβρίου 2007, C‑238/06 P, Develey κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2007, σ. I‑9375, σκέψη 82, και απόφαση THINKING AHEAD, σκέψη 38 ανωτέρω, σκέψη 31).
51 Συναφώς, πρέπει να τονιστεί ότι η προσφεύγουσα δεν αμφισβητεί ότι η λέξη «insulate» σημαίνει απλώς μονώνω. Επιπλέον, αν η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο συνδυασμός των λέξεων «for life» –που συνδέει κατά τρόπο αναπόσπαστο την πρόθεση «for» και το ουσιαστικό «life»– δεν θα γινόταν άμεσα αντιληπτός από το ενδιαφερόμενο κοινό ως σημαίνων «διαρκεί μια ολόκληρη ζωή» ή «για χρονική περίοδο που καλύπτει μια ολόκληρη ζωή», το επιχείρημα αυτό πρέπει να απορριφθεί. Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα δεν προβάλλει κάποια εναλλακτική σημασία και απλώς ισχυρίζεται αορίστως ότι αυτός ο συνδυασμός λέξεων προκαλεί διάφορες συνδηλώσεις, συνειρμούς και υπαινιγμούς. Επομένως, εφόσον συνδυάζονται στο λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE, τα δύο συνθετικά «insulate» και «for life» θα γίνουν άμεσα κατανοητά ως δηλούντα ότι μια δραστηριότητα μονώσεως έχει αποτελέσματα που διαρκούν ή ότι τα αποτελέσματα αυτά διαρκούν μια ζωή. Το σημείο αυτό ουδόλως έχει συνεπώς ασυνήθη ή διφορούμενο χαρακτήρα, από την άποψη των συντακτικών, γραμματικών, φωνολογικών και/ή σημασιολογικών κανόνων της αγγλικής γλώσσας, ικανό να παρακινήσει το ενδιαφερόμενο κοινό, που διαθέτει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικό και ενημερωμένο, να προβεί σε άλλου είδους συνειρμό.
52 Έτσι, το τμήμα προσφυγών βασίμως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, σε σχέση με τις οικείες υπηρεσίες, το ενδιαφερόμενο κοινό θα προσλάβει το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE, άμεσα και χωρίς περαιτέρω αναλυτική σκέψη, ως υπαινικτική αναφορά σε υπηρεσίες μεγάλης μακροβιότητας που συνδέονται με τη χρήση ενός ιδιαίτερα ανθεκτικού μονωτικού υλικού, και όχι ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των εν λόγω υπηρεσιών (βλ. σημείο 19 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Συγκεκριμένα, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η προσφεύγουσα σε απάντηση σε γραπτή ερώτηση του Γενικού Δικαστηρίου, ακόμα και ως σύνθημα επαινετικό ή στοχεύον στην εμπορική προώθηση, το λεκτικό αυτό σημείο δεν διαθέτει τον βαθμό πρωτοτυπίας ή ικανότητας να εντυπώνεται στη μνήμη του ενδιαφερομένου κοινού που απαιτεί από αυτό μια ελάχιστη προσπάθεια ερμηνείας ή θέτει σε κίνηση μια γνωστική διαδικασία (βλ., κατά την έννοια αυτή, απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 44 ανωτέρω, σκέψεις 44, 45 και 56 έως 59), καθόσον το κοινό αυτό οδηγείται άμεσα στη σύνδεση του εν λόγω σημείου με τις οικείες υπηρεσίες, που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εμπορίας εκ μέρους οποιασδήποτε επιχειρήσεως που δραστηριοποιείται στον τομέα των κατασκευών και της μονώσεως.
53 Κατά συνέπεια, πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι ορθώς το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE εστερείτο διακριτικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, όσον αφορά τις υπηρεσίες που υπάγονται στην κλάση 37 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, και επικύρωσε την άρνηση καταχωρίσεώς του ως κοινοτικού σήματος, χωρίς να χρειάζεται να κριθεί το ζήτημα αν το σημείο αυτό είναι επίσης περιγραφικό των εν λόγω υπηρεσιών.
54 Επομένως, η υπό κρίση προσφυγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της.
Επί των δικαστικών εξόδων
55 Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα.
56 Δεδομένου ότι η προσφεύγουσα ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με το σχετικό αίτημα του ΓΕΕΑ.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πρώτο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την προσφυγή.
2) Καταδικάζει την Paroc Oy AB στα δικαστικά έξοδα.
Azizi | Cremona | Frimodt Nielsen |
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 8 Φεβρουαρίου 2011.
(υπογραφές)