Προσφυγή της 20ής Ιανουαρίου 2012 - Athens Resort Casino κατά ΕυρωπαΪκής Έπιτροπής
(Υπόθεση T-36/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Athens Resort Casino AE Συμμετοχών (Μαρούσι, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: N. Niejahr, Q. Azau, Φ. Σπυρόπουλος, I. Δρυλλεράκης και K. Σπυρόπουλος, δικηγόροι, και F. Carlin , barrister)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των διαδίκων
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής 2011/716/ΕΕ, της 24ης Μαΐου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 16/10 (πρώην NN 22/10, πρώην CP 318/09) που χορήγησε η Ελλάδα υπέρ ορισμένων ελληνικών καζίνο (ΕΕ L 285, σ. 25) (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), ή
επικουρικώς, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα, ή
όλως επικουρικώς, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο μέτρο που διατάσσει την επιστροφή ποσών εκ μέρους της προσφεύγουσας και
να καταδικάσει την καθής τόσο στα δικά της δικαστικά έξοδα, όσο και στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα στο πλαίσιο της υπό κρίση διαδικασίας.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως.
1. Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση εκ μέρους της καθής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ κατά τον χαρακτηρισμό του επίδικου μέτρου ως κρατικής ενισχύσεως, στο μέτρο που:
(α) επισήμανε ότι η προσφεύγουσα απέλαυε οικονομικού πλεονεκτήματος υπό μορφήν "φορολογικής διακριτικής μεταχειρίσεως", ύψους 7,20 ευρώ ανά εισιτήριο,
(β) διαπίστωσε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν απώλειες εσόδων για το Δημόσιο,
(γ) έκρινε ότι το επίδικο μέτρο ήταν επιλεκτικό και ευνοούσε την προσφεύγουσα, και
(δ) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το επίδικο μέτρο νόθευε τον ανταγωνισμό και έθιγε το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών.
2. Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ εκ μέρους της καθής, στο μέτρο που δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφασή της ούτως ώστε να την καταστήσει απολύτως σαφή για την προσφεύγουσα και να παράσχει στο Δικαστήριο τη δυνατότητα να εκτιμήσει τους λόγους για τους οποίους η Επιτροπή εκτιμά ότι η αναιρεσείουσα απέλαυε επιλεκτικού πλεονεκτήματος και ότι ένα τέτοιο πλεονέκτημα συνεπαγόταν απώλειες εσόδων για το Δημόσιο και ήταν ικανό να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και να θίξει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών.
3. Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, απαιτώντας από την προσφεύγουσα να επιστρέψει τις ενισχύσεις, παραβαίνει:
(α) το άρθρο 14, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, που προβλέπει ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως πρέπει να είναι σχετική με τη ληφθείσα από τον δικαιούχο ενίσχυση, στο μέτρο που η καθής δεν καθόρισε ορθώς, με την προσβαλλόμενη απόφαση, το ποσό της ενισχύσεως το οποίο ενδεχομένως έλαβε η προσφεύγουσα,
(β) το άρθρο 14, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, στο μέτρο που, εν προκειμένω, η ανάκτηση της ενισχύσεως παραβιάζει τις γενικές αρχές του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήτοι την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, την αρχή της ασφάλειας δικαίου και την αρχή της αναλογικότητας.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).