Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2012 - Ελληνική Δημοκρατία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-150/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Ι. Χαλκιάς, Ξ. Μπασάκου και Α. Βασιλοπούλου)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο :
Να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής της 25 Ιανουαρίου 2012 με αριθμό Ε (2011) 9335 τελικό/25/01/2012 " σχετικά με τις ενισχύσεις που χορήγησε η Ελλάδα σε παραγωγούς δημητριακών και σε αγροτικούς συνεταιρισμούς που συγκεντρώνουν δημητριακά [αριθ. SA 27354 (C 36/2010) ( πρώην NN 3/2010, πρώην CP 11/2009)] " και
Να καταδικασθεί η Επιτροπή στη δικαστική δαπάνη.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η Ελληνική Δημοκρατία με τη προσφυγή της ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής της 25 Ιανουαρίου 2012 "σχετικά με τις ενισχύσεις που χορήγησε η Ελλάδα σε παραγωγούς δημητριακών και σε αγροτικούς συνεταιρισμούς που συγκεντρώνουν δημητριακά [αριθ. SA 27354 (C 36/2010) (πρώην NN 3/2010, πρώην CP 11/2009)] ", κοινοποιηθείσα με αριθμό Ε (2011) 9335 τελικό.
Με τον πρώτο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ασαφής, διότι δεν προκύπτει εναργώς i) σε τι συνίσταται η παράνομη ενίσχυση, ii) πώς καθορίζεται το ύψος της και iii) ποιοι είναι οι δικαιούχοι, σε βάρος των οποίων θα πρέπει να χωρήσει ανάκτηση. Επίσης, υποστηρίζει ότι είναι ασαφής και η δημοσιοποίηση της έρευνας της Επιτροπής που προηγήθηκε, με αποτέλεσμα να κλονίζεται η ασφάλεια δικαίου και να θίγονται τα δικαιώματα υπερασπίσεως τρίτων ενδιαφερόμενων κατά παράβαση των άρθρων 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999.
Με το δεύτερο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι υφίσταται εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, και εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, διότι τα χορηγηθέντα μέτρα και υπό τις δύο μορφές τους, της χορήγησης εγγύησης και της επιδότησης επιτοκίου, δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις των παράνομων κρατικών ενισχύσεων.
Με τον τρίτο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά πλάνη ως προς την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, διότι η Επιτροπή, κατ'εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και με πλημμελείς ή/και ανεπαρκείς αιτιολογίες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα της επιδότησης επιτοκίου και της παροχής εγγύησης του Δημοσίου για τη δανειοδότηση των ΕΑΣ συνιστούν παράνομες κρατικές ενισχύσεις, δεδομένου ότι συνιστούσαν επιλεκτικό οικονομικό πλεονέκτημα για τους άμεσους και έμμεσους δικαιούχους και απείλησαν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό και να επηρεάσουν τις συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών.
Με τον τέταρτο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 107, παράγραφος 3, εδάφιο β), της ΣΛΕΕ, και έκανε κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας που διαθέτει στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων, αφού σε κάθε περίπτωση οι πληρωμές του 2009 έπρεπε να θεωρηθούν ότι συμβιβάζονται με την κοινή αγορά λόγω της πασίδηλης σοβαρότατης οικονομικής διαταραχής όλης της ελληνικής οικονομίας και η έναρξη ισχύος μιας διάταξης του πρωτογενούς δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την έναρξη ισχύος μιας ανακοίνωσης της Επιτροπής, όπως είναι το Προσωρινό Κοινοτικό Πλαίσιο στήριξης (εφεξής ΠΚΠ). Επίσης, ότι η Επιτροπή απέρριψε με ανεπαρκή αιτιολογία τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί συνδρομής των προϋποθέσεων του ΠΚΠ στην προκειμένη περίπτωση.
Με τον πέμπτο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι υφίσταται εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 107, ΣΛΕΕ από την Επιτροπή, που αναιτιολόγητα συμπεριέλαβε στα χρηματικά ποσά που πρέπει να ανακτηθούν ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις α) μέρος του επιτοκίου που σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση και την υπ' αριθ. 56700/Β3033/08.12.2008 υπουργική απόφαση αποτελεί εισφορά (0,12% εισφορά του Ν.128/75) και β) την προβλεπόμενη στην 2/21304/0025/26.10.2010 υπουργική απόφαση προμήθειας εγγύησης 2% υπέρ του Δημοσίου, που δεν συνιστούν κρατικές ενισχύσεις και πρέπει να αφαιρεθούν από το τελικό ποσό προς ανάκτηση.
____________1 - ) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ