Ανακοίνωση στην ΕΕ
Προσφυγή της Maria Pilar Aguar Fernandez και 126 άλλων προσφευγόντων κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2004
(Υπόθεση Τ-20/04)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Η Maria Pilar Aguar Fernandez και άλλοι 126 προσφεύγοντες, όλοι κάτοικοι Ιρλανδίας, εκπροσωπούμενοι από τους δικηγόρους Sébastien Orlandi, Albert Coolen, Jean-Noël Louis και Etienne Marchal, άσκησαν στις 20 Ιανουαρίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:
- να ακυρώσει τις αποφάσεις της Επιτροπής περί εκδόσεως των εκκαθαριστικών σημειωμάτων των αποδοχών τους και περί καταβολής αναδρομικών αυξήσεων των προσφευγόντων από την 1η Ιουλίου 2002 κατ' εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2265/2002 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την αναπροσαρμογή, από 1ης Ιουλίου 2002, των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων καθώς και των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται σ' αυτές τις αποδοχές και συντάξεις·
- να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:
Οι προσφεύγοντες στην παρούσα υπόθεση, μόνιμοι υπάλληλοι και μέλη του λοιπού προσωπικού υπηρετούντες στην Υγειονομική και Κτηνιατρική Υπηρεσία που εδρεύει στο Δουβλίνο, βάλλουν κατά των εκκαθαριστικών σημειωμάτων των αποδοχών και των σημειωμάτων περί καταβολής αναδρομικών αυξήσεων που τους αφορούν για την περίοδο μετά την 1η Ιουλίου 2002.
Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγοντες προβάλλουν έναν μόνο λόγο ακυρώσεως που στηρίζεται σε έλλειψη νομιμότητας του διορθωτικού συντελεστή για την Ιρλανδία ο οποίος καθορίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ, Ευρατόμ) 2265/2002 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002
1, καθόσον, κατά παράβαση του άρθρου 64 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως που θέτει την αρχή της ίσης αγοραστικής δύναμης μεταξύ των κοινοτικών υπαλλήλων ανεξάρτητα από τον τόπο όπου υπηρετούν, δεν αντισταθμίζει τη διαφορά μεταξύ του πραγματικού κόστους ζωής στον τόπο υπηρεσίας τους και εκείνου των Βρυξελλών. Ειδικότερα διατείνονται ότι ο καθορισμός του διορθωτικού συντελεστή σε 124,8 δεν επαρκεί για την τήρηση της αρχής αυτής.