Υπόθεση T-22/04
Reemark Gesellschaft für Markenkooperation mbH
κατά
Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)
«Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία ανακοπής — Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος Westlife — Προγενέστερο εθνικό σήμα West — Κίνδυνος συγχύσεως — Ομοιότητα των σημείων»
Περίληψη της αποφάσεως
1. Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία προσφυγής — Προσφυγή ενώπιον του κοινοτικού δικαστή — Δικονομικός ρόλος του ΓΕΕΑ — Εξουσία μεταβολής του αντικειμένου της διαφοράς ενώπιον του Πρωτοδικείου — Δεν υφίσταται — Δυνατότητα του ΓΕΕΑ να στηρίξει τα αιτήματα ενός από τους διαδίκους και να προβάλει ισχυρισμούς προς στήριξη των λόγων του οικείου διαδίκου
(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 133 § 2)
2. Κοινοτικό σήμα — Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος — Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου — Ανακοπή από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος που έχει καταχωρισθεί για πανομοιότυπες ή παρόμοιες υπηρεσίες ή προϊόντα — Ομοιότητα μεταξύ των οικείων σημάτων — Αίτημα καταχωρίσεως λεκτικού σήματος ο ένας από τους δύο όρους του οποίου συμπίπτει με προγενέστερο λεκτικό σήμα
[Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1, στοιχείο β΄]
3. Κοινοτικό σήμα — Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος — Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου — Ανακοπή από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος που έχει καταχωρισθεί για πανομοιότυπες ή παρόμοιες υπηρεσίες ή προϊόντα — Κίνδυνος συγχύσεως με το προγενέστερο σήμα — Λεκτικά σήματα Westlife και West
[Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1, στοιχείο β΄]
1. Στο πλαίσιο εξετάσεως προσφυγής κατά αποφάσεως τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) εκδοθείσας στο πλαίσιο διαδικασίας ανακοπής, το Γραφείο δεν έχει την εξουσία να μεταβάλει ενώπιον του Πρωτοδικείου το αντικείμενο της διαφοράς, όπως αυτό προκύπτει από τα αιτήματα και τους ισχυρισμούς του αιτούντος την καταχώριση και του ανακόπτοντος. Ωστόσο, το Γραφείο δεν υποχρεούται να ζητήσει την απόρριψη προσφυγής η οποία ασκήθηκε κατά αποφάσεως εκδοθείσας από τμήμα προσφυγών. Συγκεκριμένα, μολονότι το Γραφείο δεν διαθέτει την απαιτούμενη ενεργητική νομιμοποίηση για να ασκήσει προσφυγή κατά αποφάσεως του τμήματος προσφυγών, δεν υποχρεούται, εντούτοις, να υπερασπίζεται συστηματικώς κάθε προσβαλλόμενη απόφαση των τμημάτων προσφυγών ή να ζητεί υποχρεωτικώς την απόρριψη κάθε προσφυγής στρεφόμενης κατά τέτοιας αποφάσεως.
Το Γραφείο μπορεί, επομένως, χωρίς να μεταβάλει το αντικείμενο της διαφοράς, να ζητήσει να γίνουν δεκτά, κατ’ επιλογήν, τα αιτήματα ενός από τους διαδίκους και να προβάλει ισχυρισμούς προς στήριξη των λόγων που προέβαλε ο διάδικος αυτός. Αντιθέτως, το Γραφείο δεν μπορεί να υποβάλει αυτόνομα αιτήματα ακυρώσεως ή να προβάλει λόγους ακυρώσεως τους οποίους δεν έχουν προβάλει οι λοιποί διάδικοι.
(βλ. σκέψεις 16-18)
2. Σε πρώτη ανάλυση, στην περίπτωση που ο ένας από τους δύο όρους που συνθέτουν το λεκτικό σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση συμπίπτει από οπτικής και ακουστικής απόψεως με τον μοναδικό όρο του προγενέστερου λεκτικού σήματος, και που οι όροι αυτοί, λαμβανόμενοι υπόψη από κοινού ή χωριστά, δεν έχουν καμία εννοιολογική σημασία για το ενδιαφερόμενο κοινό, τα σήματα αυτά πρέπει κατά κανόνα να θεωρούνται ως παρεμφερή, κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
(βλ. σκέψη 37)
3. Για τον μέσο Γερμανό καταναλωτή υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως του λεκτικού σημείου Westlife, του οποίου ζητείται η καταχώριση ως κοινοτικού σήματος για προϊόντα και υπηρεσίες που υπάγονται στις κλάσεις 9, 16, 25 και 41 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, και του λεκτικού σήματος West, που είχε καταχωριστεί σε προγενέστερο στάδιο στη Γερμανία για όμοια ή παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες που υπάγονται στις ίδιες κλάσεις, στο μέτρο που, αφενός, η μοναδική οπτική διαφορά μεταξύ των δύο επίδικων λεκτικών σημάτων έγκειται στο ότι ένα από τα σήματα αυτά περιλαμβάνει και δεύτερο συνθετικό το οποίο ενώθηκε με το πρώτο καθώς και στο ότι τα δύο σήματα εμφανίζουν ορισμένου βαθμού ομοιότητα από ακουστικής απόψεως και ιδίως από εννοιολογικής απόψεως, αφετέρου δε, η ύπαρξη του προγενέστερου σήματος West είναι δυνατόν να έχει δημιουργήσει στο ενδιαφερόμενο κοινό την πεποίθηση ότι ο όρος αυτός συνδέεται με τα προϊόντα που διαθέτει στο εμπόριο ο δικαιούχος του εν λόγω σήματος, οπότε υφίσταται ο κίνδυνος οποιοδήποτε νέο σήμα που αποτελείται από τον όρο αυτό συνδυαζόμενο με άλλο όρο να εκλαμβάνεται ως παραλλαγή του προγενέστερου σήματος.
(βλ. σκέψεις 39, 42-43)