Sprawa T‑22/04

Reemark Gesellschaft für Markenkooperation mbH

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Westlife – Wcześniejszy krajowy znak towarowy West – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu wspólnotowego – Rola procesowa Urzędu – Uprawnienie do zmiany granic sporu przed Sądem Pierwszej Instancji– Brak – Możliwość przyłączenia się przez Urząd do żądań jednej ze stron i przedstawienia argumentów na poparcie zarzutów podniesionych przez tę stronę

(regulamin Sądu, art. 133 § 2)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych znaków towarowych – Zgłoszony słowny znak towarowy, którego jedno ze słów składowych jest identyczne z wcześniejszym słownym znakiem towarowym

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Słowne znaki towarowe Westlife i West

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

1.      W postępowaniu dotyczącym skargi na decyzję izby odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wydaną w ramach postępowania w sprawie sprzeciwu, Urząd nie jest uprawniony do zmiany – w drodze stanowiska, które przyjmuje przed Sądem – granic sporu wynikających z żądań i twierdzeń odpowiednio zgłaszającego znak do rejestracji i wnoszącego sprzeciw. Jednakże Urząd nie ma obowiązku wnosić o oddalenie skargi wniesionej na decyzję jednej z izb odwoławczych. W istocie, o ile Urząd nie dysponuje legitymacją czynną wymaganą do wniesienia skargi na decyzję izby odwoławczej, to z drugiej strony nie może być on zobowiązany do systematycznej obrony każdej zaskarżonej decyzji izby odwoławczej lub wnoszenia za każdym razem o oddalenie skargi na taką decyzję

Urząd może zatem, bez zmiany granic sporu, wnosić o uwzględnienie żądań jednej ze stron, według swego wyboru, oraz przedstawić argumenty na poparcie zarzutów podniesionych przez tę stronę. Natomiast nie może on przedstawić samodzielnie żądania stwierdzenia nieważności lub zarzutów uzasadniających żądanie stwierdzenia nieważności niepodniesionych przez inne strony.

(por. pkt 16–18)

2.      Słowne znaki towarowe należy zwykle uznać za prima facie podobne w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, jeśli jeden z dwóch wyrazów składających się na zgłoszony znak towarowy jest identyczny – na płaszczyźnie wizualnej i fonetycznej – z jedynym wyrazem składającym się na wcześniejszy znak towarowy i gdy te wyrazy razem lub osobno nie mają na płaszczyźnie koncepcyjnej żadnego znaczenia dla danego kręgu odbiorców.

(por. pkt 37)

3.      W odczuciu przeciętnego konsumenta niemieckiego istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do oznaczenia słownego Westlife, o którego rejestrację jako wspólnotowy znak towarowy wniesiono dla towarów i usług należących do klas 9, 16, 25 i 41 w rozumieniu porozumienia nicejskiego i słownego znaku towarowego West, zarejestrowanego wcześniej w Niemczech dla identycznych lub podobnych towarów i usług należących do tych samych klas, ponieważ po pierwsze jedyna różnica w wyglądzie pomiędzy dwoma występującymi w sprawie słownymi znakami towarowymi polega na tym, że jeden z nich zawiera dodatkowy element dołączony do pierwszego, przy czym oba znaki towarowe są podobne w pewnym zakresie na płaszczyźnie fonetycznej i, w szczególności, na płaszczyźnie koncepcyjnej oraz po drugie istnienie wcześniejszego znaku towarowego West mogło wywołać u właściwego kręgu odbiorców skojarzenie pomiędzy tym wyrazem a towarami oferowanymi przez jego właściciela i w związku z tym zachodzi prawdopodobieństwo, iż każdy nowy znak towarowy utworzony z tego wyrazu w połączeniu z innym wyrazem będzie postrzegany jako odmiana wcześniejszego znaku towarowego.

(por. pkt 39, 42–43)