WYROK SĄDU (trzecia izba)
z dnia 9 lipca 2010 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Vektor-Lycopin – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]
W sprawie T‑85/08
Exalation Ltd, z siedzibą w Ilford, Essex (Zjednoczone Królestwo), reprezentowana przez adwokata K. Zingsheima,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez S. Schäffnera, działającego w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 grudnia 2007 r. (sprawa R 1037/2007‑4) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego Vektor-Lycopin jako wspólnotowego znaku towarowego,
SĄD (trzecia izba),
w składzie: J. Azizi, prezes, E. Cremona i S. Frimodt Nielsen (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: K. Andová, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 19 lutego 2008 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 15 lipca 2008 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 2 marca 2010 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 6 stycznia 2006 r. skarżąca, Exalation Ltd, złożyła w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)].
2 Znakiem towarowym, którego dotyczyło to zgłoszenie, jest oznaczenie słowne Vektor-Lycopin.
3 Towary, dla których dokonano zgłoszenia, należą do klas 5, 29 i 30 Porozumienia nicejskiego dotyczącego klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają w szczególności, dla każdej z tych klas, następującemu opisowi:
– klasa 5: „produkty farmaceutyczne i weterynaryjne do celów medycznych; środki sanitarne do celów medycznych; produkty dietetyczne do celów leczniczych, żywność dla niemowląt”;
– klasa 29: „mięso, ryby, drób i dziczyzna; ekstrakty mięsne; owoce i warzywa konserwowane, suszone i gotowane; galaretki, dżemy, kompoty; jaja, mleko i wyroby z mleka; jadalne oleje i tłuszcze”;
– klasa 30: „kawa, herbata, kakao, cukier, ryż, tapioka; sago, surogaty kawy; mąka i produkty zbożowe; chleb, wyroby cukiernicze i słodycze, lody spożywcze; miód, syrop z melasy; drożdże, proszek do pieczenia; sól, musztarda; ocet, sosy (przyprawy); lód do chłodzenia”.
4 Decyzją z dnia 4 maja 2007 r. (zwaną dalej „decyzją eksperta”) ekspert, działając na podstawie art. 38 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 37 rozporządzenia nr 207/2009), odrzucił zgłoszenie w odniesieniu do towarów wymienionych w pkt 3 powyżej ze względu na to, że znak towarowy Vektor-Lycopin miał charakter opisowy i był pozbawiony charakteru odróżniającego dla odbiorców niemieckojęzycznych i angielskojęzycznych we Wspólnocie Europejskiej i nie mógł zostać zarejestrowany na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009].
5 W dniu 3 lipca 2007 r. skarżąca wniosła odwołanie od decyzji eksperta na podstawie art. 57–62 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 58−64 rozporządzenia nr 207/2009).
6 Decyzją z dnia 17 grudnia 2007 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Czwarta Izba Odwoławcza OHIM oddaliła odwołanie i utrzymała w mocy decyzję eksperta.
7 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że w niemieckojęzycznych i angielskojęzycznych częściach Wspólnoty zachodzą bezwzględne podstawy odmowy rejestracji, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 40/94. Dlatego przepisy te w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 stoją na przeszkodzie rejestracji znaku towarowego Vektor-Lycopin.
8 Co się tyczy bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji określonej w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, Izba Odwoławcza przychyliła się do oceny eksperta, zgodnie z którą, po pierwsze, niemieckie słowo „Vektor” (wektor) używane jest w inżynierii genetycznej w odniesieniu do cząsteczek kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) służących wprowadzaniu obcego DNA do komórek żywiciela i po drugie, w medycynie i w dziedzinie ochrony roślin słowo „wektor” odnosi się do organizmów przenoszących choroby (pkt 18 zaskarżonej decyzji).
9 Izba Odwoławcza zaaprobowała ponadto ustalenia eksperta, zgodnie z którymi niemiecki termin „Lycopin” (likopen) oznacza karotenoid o właściwościach antyoksydacyjnych (pkt 18 zaskarżonej decyzji).
10 Izba Odwoławcza zauważyła również, że elementy „vektor” i „lycopin” są połączone myślnikiem, zgodnie z regułami języków niemieckiego i angielskiego (pkt 18 zaskarżonej decyzji).
11 Wreszcie Izba Odwoławcza przejęła ustalenia eksperta, zgodnie z którymi zgłoszone oznaczenie rozpatrywane jako całość posiada konkretne znaczenie opisowe w odniesieniu do towarów objętych zgłoszeniem. Chodzi bowiem o suplement żywnościowy, którego substancja czynna może wchodzić w skład produktów farmaceutycznych, produktów dietetycznych do celów medycznych lub żywności dla niemowląt, jak również wszystkich produktów żywnościowych należących do klas 29 i 30, które zostały wymienione w pkt 3 powyżej (pkt 19−21 zaskarżonej decyzji).
12 Ponadto zdaniem Izby Odwoławczej w celu określenia właściwego kręgu odbiorców należy wziąć pod uwagę nie tylko konsumentów, ale również producentów i podmioty zajmujące się obrotem towarami objętymi zgłoszeniem (pkt 23 zaskarżonej decyzji).
Żądania stron
13 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– uchylenie decyzji eksperta;
– nakazanie OHIM dokonania rejestracji znaku towarowego Vektor-Lycopin;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
14 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania.
15 Podczas rozprawy skarżąca odstąpiła od żądań drugiego i trzeciego, co zostało odnotowane w protokole rozprawy.
Co do prawa
16 Na poparcie swojego żądania stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji skarżąca podnosi dwa zarzuty, z których pierwszy dotyczy naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, a drugi naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94. Należy na wstępie zbadać pierwszy z zarzutów.
W przedmiocie zarzutu dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94
Argumenty stron
17 Skarżąca podnosi w pierwszej kolejności, że oznaczenie Vektor-Lycopin składa się z dwóch elementów, których połączenie ma charakter niezwykły i nieznany. Oznaczenie Vektor-Lycopin nie pojawia się w słownikach i nie występuje ani w języku mówionym, ani w języku pisanym. Nie jest ono znane i często używane ani w medycynie, ani w biologii, ani w fizyce, ani też w matematyce. Oznaczenie Vektor-Lycopin jest więc neologizmem spełniającym ustanowione w orzecznictwie kryterium, zgodnie z którym połączenie dwóch terminów opisowych nie jest opisowe, jeżeli ze względu na nietypowy rodzaj zestawienia rozpatrywane oznaczenie wywiera wrażenie wystarczająco dalekie od wrażenia wywieranego przez zwykłe połączenie wskazówek zawartych w jego elementach składowych, w wyniku czego oznaczenie to rozpatrywane jako całość jest czymś więcej niż tylko sumą znaczeń jego elementów składowych. Ze względu na swoją nowość oznaczenie Vektor-Lycopin jest, zdaniem skarżącej, nieznane odbiorcom wyspecjalizowanym w dziedzinach medycyny, farmacji lub fizyki, a także konsumentom końcowym.
18 Skarżąca utrzymuje w drugiej kolejności, że element „vektor” nie jest jednoznaczny. Jej zdaniem Izba Odwoławcza wzięła jedynie pod uwagę znaczenie, jakie słowo to posiada w dziedzinie inżynierii genetycznej. Tymczasem posiada ono wiele różnych znaczeń w innych dziedzinach, przykładowo w fizyce. Należy poddać krytyce ograniczenie semantyczne, którego dokonała Izba Odwoławcza, ponieważ bez powodu jest ono niekorzystne dla skarżącej. Ponadto właściwe dla dziedziny inżynierii genetycznej znaczenie niemieckiego słowa „Vektor” nie jest znane ani wyspecjalizowanemu kręgowi odbiorców obejmującemu biologów, fizyków, lekarzy, farmaceutów, matematyków czy osoby o innej specjalizacji, ani a fortiori przeciętnemu końcowemu konsumentowi towarów objętych zgłoszeniem. Tak więc docelowy krąg odbiorców nie może wywieść z oznaczenia Vektor-Lycopin, że stanowi ono opis mieszanki lukrecji i pomidorów. Celem poparcia swoich zarzutów skarżąca proponuje, aby przedstawić Sądowi wyniki licznych badań opinii publicznej.
19 Skarżąca podnosi w trzeciej kolejności, że gdyby element „vektor” miał, jak twierdzi Izba Odwoławcza, charakter opisowy, to żaden znak towarowy zawierający to słowo nie mógłby zostać zarejestrowany. Tymczasem istnieje wiele wspólnotowych, krajowych lub międzynarodowych znaków towarowych, które zawierają słowo „vektor”. Stanowisko zajęte przez Izbę Odwoławczą powinno zatem, zdaniem skarżącej, doprowadzić do wykreślenia na podstawie art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009] wszystkich wspólnotowych znaków towarowych zawierających termin „vektor”.
20 Skarżąca podnosi wreszcie, że całkowicie podtrzymuje argumentację przedstawioną zarówno na poparcie zgłoszenia, jak i w toku postępowania przed Izbą Odwoławczą, oraz że argumentacja ta stanowi również integralną część niniejszej skargi.
21 OHIM podważa ogół argumentów skarżącej.
Ocena Sądu
22 Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 nie są rejestrowane znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek, mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług. Ponadto art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia stanowi, że ust. 1 stosuje się bez względu na fakt, że podstawy odmowy rejestracji istnieją tylko w części Wspólnoty.
23 Oznaczenia lub wskazówki mogące służyć w obrocie do oznaczania właściwości towaru lub usługi, dla których zgłasza się wspólnotowy znak towarowy, są bowiem zgodnie z rozporządzeniem nr 40/94 niezdolne z samej swej natury do spełniania funkcji znaku towarowego polegającej na wskazywaniu pochodzenia, z zastrzeżeniem możliwości uzyskania charakteru odróżniającego w następstwie używania, przewidzianej w treści art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009) (wyrok Trybunału z dnia 23 października 2003 r. w sprawie C‑191/01 P OHIM przeciwko Wrigley, Rec. s. I‑12447, pkt 30).
24 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 chroni ogólny interes, który wymaga, by oznaczeniami lub wskazówkami oznaczającymi właściwości towaru lub usługi, dla których zgłasza się wspólnotowy znak towarowy, wszyscy mogli się swobodnie posługiwać [ww. w pkt 23 wyrok w sprawie OHIM przeciwko Wrigley, pkt 31; wyrok Sądu z dnia 7 czerwca 2005 r. w sprawie T‑316/03 Münchener Rückversicherungs-Gesellschaft przeciwko OHMI (MunichFinancialServices), Zb.Orz. s. II‑1951, pkt 25].
25 Aby odmowa rejestracji w oparciu o art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 była zasadna, nie jest konieczne, by oznaczenia i wskazówki składające się na rozpatrywany znak towarowy były faktycznie używane w momencie dokonania zgłoszenia do opisu takich towarów lub usług jak te mające zostać objęte rejestracją lub właściwości takich towarów lub usług. Wystarczy, jak to wynika z samego sformułowania tego przepisu, by te oznaczenia lub wskazówki mogły służyć tym celom. Oznaczenie słowne spotka się zatem z odmową rejestracji, jeżeli przynajmniej jedno z jego możliwych znaczeń wskazuje na właściwości rozpatrywanych towarów lub usług (ww. w pkt 23 wyrok w sprawie OHIM przeciwko Wrigley, pkt 32).
26 W tym względzie OHIM powinien ustalić w oparciu o art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, czy znak towarowy, o którego rejestrację wniesiono, przedstawia dla zainteresowanej grupy osób opis właściwości danych towarów lub usług oraz czy można rozsądnie przyjąć, że będzie tak w przyszłości. Jeżeli w wyniku takiej analizy Izba Odwoławcza dochodzi do wniosku, że tak jest, to powinna ona odmówić rejestracji na podstawie wspomnianego przepisu (zob. analogicznie wyrok Trybunału z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie C‑363/99 Koninklijke KPN Nederland, Rec. s. I‑1619, pkt 56).
– W przedmiocie wniosków dowodowych skarżącej
27 Na poparcie argumentów mających na celu podważenie tego, że właściwy krąg odbiorców znał ustalone przez Izbę Odwoławczą znaczenie z jednej strony niemieckiego słowa „Vektor” i z drugiej strony słów „Vektor-Lycopin”, skarżąca proponuje przedstawienie Sądowi wyników licznych badań opinii publicznej.
28 Należy przypomnieć, że zgodność z prawem aktu prawnego Unii podlega ocenie na podstawie stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydania tego aktu. Wobec tego zarzut niezgodności z prawem decyzji Izby Odwoławczej może zostać oparty na nowych okolicznościach podniesionych przed Sądem jedynie, jeżeli zostanie udowodnione, że Izba Odwoławcza powinna była uwzględnić te okoliczności z urzędu przed wydaniem decyzji. W istocie zgodnie z art. 74 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009) OHIM może nie wziąć pod uwagę stanu faktycznego lub dowodów, których zainteresowane strony nie przedstawiły w odpowiednim terminie. W efekcie w ramach postępowania w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności Sąd nie może wziąć pod uwagę okoliczności faktycznych, z którymi OHIM nie mógł się zapoznać w ramach postępowania administracyjnego [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie T‑222/02 HERON Robotunits przeciwko OHIM (ROBOTUNITS), Rec. s. II‑4995, pkt 50, 51 i przytoczone tam orzecznictwo].
29 W niniejszym przypadku należy stwierdzić, że badania opinii publicznej, które skarżąca proponuje przedłożyć Sądowi, nie zostały przedstawione ani ekspertowi, ani Izbie Odwoławczej w toku postępowania administracyjnego. Skarżąca nie utrzymuje ponadto, że wyniki tych badań były dostępne w chwili wydania zaskarżonej decyzji. Tymczasem nawet gdyby przyjąć, że wyniki takich badań były dostępne w tamtym czasie, to nie stanowią one faktów powszechnie znanych, które OHIM powinien wziąć pod uwagę z urzędu, to znaczy faktów, które wszyscy mogą znać lub przynajmniej takich, o których można się dowiedzieć z powszechnie dostępnych źródeł [wyroki Sądu: z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie T‑185/02 Ruiz-Picasso i in. przeciwko OHIM – DaimlerChrysler (PICARO), Zb.Orz. s. II‑1739, pkt 29; z dnia 20 kwietnia 2005 r. w sprawie T‑318/03 Atomic Austria przeciwko OHIM – Fabricas Agrupadas de Muñecas de Onil (ATOMIC BLITZ), Zb.Orz. s. II‑1319, pkt 35]. Wynika z tego, że bez względu na to, jaką wartość dowodową mają dowody, których przedstawienie po raz pierwszy przed Sądem proponuje skarżąca, nie może ona podważyć na ich podstawie zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.
30 W konsekwencji należy odrzucić wnioski dowodowe skarżącej.
– W przedmiocie odesłania przez skarżącą do argumentacji przedstawionej w zgłoszeniu i w toku postępowania przed Izbą Odwoławczą
31 Skarżąca wskazuje w skardze, że całkowicie podtrzymuje argumentację przedstawioną w zgłoszeniu i w toku postępowania przed Izbą Odwoławczą oraz że argumentacja ta stanowi integralną część niniejszej skargi.
32 Zgodnie z art. 21 statutu Trybunału Sprawiedliwości i art. 44 § 1 lit. c) regulaminu postępowania przed Sądem, mającego zastosowanie do zagadnień z zakresu własności intelektualnej na mocy art. 130 § 1 i art. 132 § 1 tego regulaminu, skarga powinna zawierać zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów.
33 Wskazanie to powinno wynikać z samego tekstu skargi i być wystarczająco jasne i precyzyjne, by umożliwić stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi – wydanie orzeczenia w przedmiocie skargi, w razie potrzeby bez dodatkowych informacji (wyroki Trybunału: z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawach połączonych C‑189/02 P, C‑202/02 P, od C‑205/02 P do C‑208/02 P i C‑213/02 P Dansk Rørindustri i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. I‑5425, pkt 94, 100; z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie C‑214/05 P Rossi przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑7057, pkt 37).
34 Sąd orzekł również, że o ile treść skargi może być wsparta odesłaniami do konkretnych fragmentów załączonych do niej pism, o tyle ogólne odesłanie do innych dokumentów nie może uzupełniać braku w skardze istotnych elementów [zob. wyrok Sądu z dnia 1 marca 2005 r. w sprawie T‑169/03 Sergio Rossi przeciwko OHIM – Sissi Rossi (SISSI ROSSI), Zb.Orz. s. II‑685, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo].
35 Z powyższego wynika, że skarga jest niedopuszczalna w zakresie, w jakim odsyła do dokumentów złożonych przez skarżącą w postępowaniu przed OHIM, ponieważ zawarte w niej ogólne odesłanie nie daje się powiązać z zarzutami i argumentami rozwiniętymi w skardze (zob. podobnie ww. w pkt 34 wyrok w sprawie SISSI ROSSI, pkt 31).
– W przedmiocie określenia właściwego kręgu odbiorców
36 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza uznała, że właściwy krąg odbiorców obejmuje ogół producentów i konsumentów produktów farmaceutycznych, weterynaryjnych i dietetycznych oraz żywności dla niemowląt, a także innych produktów żywnościowych wymienionych w pkt 3 powyżej, czyli zarówno osoby trudniące się zawodowo określonymi dziedzinami, jak i ogół odbiorców. Należy zatwierdzić tę definicję, która nie została zakwestionowana ani przez skarżącą, ani przez OHIM.
37 Należy zatem zbadać, czy za pomocą przedstawionych argumentów skarżąca zdołała wykazać, że dla właściwego kręgu odbiorców, który został zdefiniowany w pkt 36 powyżej, oznaczenie Vektor-Lycopin nie stanowi opisu właściwości rozpatrywanych towarów i nie można zasadnie przyjąć, że będzie tak w przyszłości (zob. pkt 25, 26 powyżej).
– W przedmiocie podważenia przez skarżącą charakteru opisowego terminu „lycopin”
38 W pkt 18 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza zauważyła, że skarżąca nie przedstawiła żadnego dowodu, który mógłby podważyć ustalenia eksperta, zgodnie z którymi element „lycopin” (likopen) oznacza karotenoid o właściwościach antyoksydacyjnych.
39 Dopiero na rozprawie skarżąca zakwestionowała po raz pierwszy ocenę Izby Odwoławczej, zgodnie z którą termin „lycopin” ma charakter opisowy. Pomijając już kwestię dopuszczalności przedstawienia takiego argumentu na takim etapie postępowania, należy zwrócić uwagę, że skarżąca w ogóle nie uściśliła swych twierdzeń. W szczególności skarżąca nie przedstawiła żadnego argumentu, który mógłby podważyć znaczenie nadane słowu „lycopin” przez Izbę Odwoławczą. W tych okolicznościach należy stwierdzić, że skarżąca nie zdołała podważyć sensu, który terminowi „lycopin” nadali ekspert i Izba Odwoławcza.
40 Po pierwsze bowiem, ten techniczny termin oznacza suplement żywnościowy, który musi być znany części właściwego kręgu odbiorców, w szczególności osobom trudniącym się zawodowo przygotowywaniem produktów dietetycznych, farmaceutycznych i weterynaryjnych.
41 Po drugie, Izba Odwoławcza wykazała w zaskarżonej decyzji, że znaczenie terminu „lycopin” jest łatwo rozpoznawalne dla konsumentów ogółu towarów objętych zgłoszeniem. Znaczenie słowa „lycopin” pojawia się bowiem w słownikach i na stronach internetowych. Jest zatem prawdopodobne, że substancja oznaczona tym słowem jest również znana części konsumentów ogółu towarów wymienionych w pkt 3 powyżej.
42 Po trzecie, konsumenci produktów farmaceutycznych, weterynaryjnych, dietetycznych i środków sanitarnych do celów medycznych nieznający znaczenia słowa „lycopin” będą często mieli tendencję do zasięgania porady u poinformowanej części właściwego kręgu odbiorców, a mianowicie lekarzy, farmaceutów, dietetyków i innych osób zajmujących się obrotem rozpatrywanymi towarami. Tak więc za pośrednictwem rad otrzymanych od osób polecających te produkty lub w związku z informacjami nadawanymi przez różne media mniej poinformowana część właściwego kręgu odbiorców może zostać zaznajomiona ze znaczeniem słowa „lycopin”.
43 Należy zatem zbadać, czy właściwy krąg odbiorców zna znaczenie słowa „lycopin” lub czy można przynajmniej zasadnie przyjmować, że właściwy krąg odbiorców nabędzie taką wiedzę w przyszłości (zob. pkt 25, 26 powyżej).
44 Należy również przypomnieć, że nie można w żaden sposób wykluczyć, iż likopen może zostać włączony w proces przygotowania któregokolwiek z towarów objętych zgłoszeniem. Jako że skarżąca nie ograniczyła zgłoszenia do towarów niezawierających likopenu lub niemogących zawierać tej substancji, należy stwierdzić, że w oczach właściwego kręgu odbiorców istnieje wystarczająco bezpośredni i konkretny związek między elementem „lycopin” a składem towarów wymienionych w pkt 3 powyżej, lub można zasadnie przyjąć, iż właściwy krąg odbiorców dostrzeże taki związek w przyszłości [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 20 listopada 2007 r. w sprawie T‑458/05 Tegometall International przeciwko OHIM – Wuppermann (TEK), Zb.Orz. s. II‑4721, pkt 94 i przytoczone tam orzecznictwo].
45 W konsekwencji Izba Odwoławcza nie popełniła błędu, uznając, że element „lycopin” tworzący zgłoszony znak towarowy ma charakter opisowy w stosunku do towarów wymienionych w pkt 3 powyżej.
– W przedmiocie argumentu skarżącej dotyczącego wieloznaczności elementu „vektor”
46 W pkt 18 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza, powołując się na fragment słownika, który OHIM przedstawił w załączniku do odpowiedzi na skargę, wskazała, że w dziedzinach inżynierii genetycznej, biologii, medycyny i ochrony roślin element „vektor” (wektor) oznacza nośnik cząsteczki, substancji lub choroby.
47 Nie kwestionując w tym względzie znaczenia ustalonego przez Izbę Odwoławczą, skarżąca podnosi, że w dziedzinach matematyki i fizyki niemieckie słowo „Vektor” ma inne znaczenia.
48 Tymczasem wystarczy, że co najmniej jedno ze znaczeń zgłoszonego oznaczenia ma charakter opisowy, aby rejestracja tego oznaczenia była niemożliwa. Oznaczenie słowne powinno bowiem spotkać się z odmową rejestracji na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, jeżeli przynajmniej w jednym ze swych możliwych znaczeń opisuje właściwości rozpatrywanych towarów lub usług (ww. w pkt 23 wyrok w sprawie OHIM przeciwko Wrigley, pkt 32).
49 Należy stwierdzić, że w zgłoszonym oznaczeniu element „vektor” jest połączony z elementem „lycopin”, który – jak słusznie ustaliła Izba Odwoławcza – określa substancję mogącą wchodzić w skład towarów wymienionych w pkt 3 powyżej (zob. pkt 44 powyżej). W konsekwencji w znaczeniu przyjętym przez Izbę Odwoławczą element „vektor” będzie, w odczuciu właściwego kręgu odbiorców, wiązał się z cechą towarów objętych zgłoszeniem, która polega na zdolności do przenoszenia substancji lub substancji czynnej mogących wchodzić w skład tych towarów.
50 Wynika z tego, że w znaczeniu przyjętym przez Izbę Odwoławczą niemieckie słowo „Vektor” ma charakter opisowy w stosunku do towarów wymienionych w pkt 3 powyżej oraz że w tych okolicznościach skarżąca nie może skutecznie podnosić, iż słowo to może mieć inne znaczenia w określonych specjalistycznych dziedzinach, takich jak matematyka czy fizyka.
– W przedmiocie argumentu skarżącej, zgodnie z którym oznaczenie Vektor-Lycopin wywiera wrażenie wystarczająco dalekie od wrażenia wywieranego przez zwykłe połączenie znaczeń jego elementów składowych
51 Z powyższego wynika, że zarówno element „vektor”, jak i element „lycopin” mają charakter opisowy w stosunku do towarów objętych zgłoszeniem (zob. pkt 45, 50 powyżej).
52 Skarżąca utrzymuje jednak, że połączenie terminów „vektor” i „lycopin” ma charakter niezwykły i nieznany, ponieważ nie pojawia się ono w słownikach i nie występuje ani w języku mówionym, ani w języku pisanym. Zdaniem skarżącej oznaczenie wywiera zatem wrażenie wystarczająco dalekie od wrażenia wywieranego przez zwykłe połączenie wskazówek zawartych w jego elementach składowych, w wyniku czego oznaczenie to rozpatrywane jako całość jest czymś więcej niż tylko sumą znaczeń jego elementów składowych.
53 W istocie z utrwalonego orzecznictwa wynika, że połączenie dwóch terminów opisowych nie jest opisowe, jeżeli z powodu niezwyczajnego charakteru połączenia rozpatrywane oznaczenie wywiera wrażenie wystarczająco odbiegające od wrażenia wywieranego przez zwykłe połączenie wskazówek, jakich dostarczają elementy składowe, tak że jest ono czymś więcej aniżeli tylko sumą tych elementów. W tym względzie przydatna jest w szczególności analiza spornego słowa pod kątem odpowiednich reguł leksykalnych i gramatycznych [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie T‑207/06 Europig przeciwko OHIM (EUROPIG), Zb.Orz. s. II‑1961, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. także analogicznie ww. w pkt 26 wyrok w sprawie Koninklijke KPN Nederland, pkt 98, 100].
54 W oznaczeniu, które zostało zgłoszone w niniejszym przypadku, terminy „vektor” i „lycopin” są ze sobą połączone myślnikiem. Jak wskazała Izba Odwoławcza i czego skarżąca nie zakwestionowała, taki sposób łączenia wyrazów występuje powszechnie zarówno w języku niemieckim, jak i w języku angielskim.
55 Ponadto dla oceny charakteru opisowego danego oznaczenia nieistotne jest, czy pojawia się ono w słownikach [zob. wyrok Sądu z dnia 23 października 2007 r. w sprawie T‑405/04 Borco-Marken-Import Matthiesen przeciwko OHIM (Caipi), niepublikowany w Zbiorze, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo].
56 Należy więc uznać, że w oczach właściwego kręgu odbiorców zestawienie Vektor-Lycopin, kojarzone z objętymi zgłoszeniem produktami żywnościowymi, dietetycznymi, środkami sanitarnymi oraz produktami weterynaryjnymi i farmaceutycznymi, będzie wskazywać na cechę tych produktów polegającą na byciu nośnikami likopenu. W istocie właściwy krąg odbiorców, gdyby został skonfrontowany z zestawieniem zgłoszonego oznaczenia z towarami objętymi zgłoszeniem, uznałby, że rozpatrywane towary zawierają likopen i umożliwiają ich konsumentom spożycie tejże substancji.
57 W efekcie bez potrzeby wypowiadania się na temat spornej kwestii dotyczącej tego, czy właściwy krąg odbiorców jest w stanie zrozumieć, że oznaczenie Vektor-Lycopin odnosi się do produkowanego przez skarżącą suplementu żywnościowego na bazie wyciągu z pomidorów i lukrecji, należy stwierdzić, że połączenie słów „vektor” i „lycopin”, takie jak to, którego dokonano w oznaczeniu Vektor-Lycopin, będzie stanowić w odczuciu właściwego kręgu odbiorców wskazanie cech towarów wymienionych w pkt 3 powyżej.
58 Izba Odwoławcza słusznie zatem uznała, że oznaczenie Vektor-Lycopin składa się wyłącznie ze słów mogących służyć w obrocie do oznaczania właściwości towarów wymienionych w pkt 3 powyżej i że na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 należy odmówić jego rejestracji.
– W przedmiocie argumentu skarżącej dotyczącego rejestracji znaków towarowych zawierających słowa „vektor” lub „vector”
59 Nie przedstawiając w tym względzie żadnych dowodów na poparcie swych twierdzeń, skarżąca podnosi argument dotyczący rejestracji licznych wspólnotowych, krajowych i międzynarodowych znaków towarowych zawierających słowo „vektor”. Podczas rozprawy skarżąca powołała się również na rejestrację oznaczenia Vector-Lycopin jako wspólnotowego znaku towarowego.
60 Należy w tym względzie przypomnieć, że zdolność danego oznaczenia do bycia zarejestrowanym jako wspólnotowy znak towarowy powinna być oceniana wyłącznie na podstawie właściwych przepisów prawa wspólnotowego, zgodnie z ich wykładnią dokonaną przez sąd Unii. Dlatego okoliczność, że znaki towarowe, identyczne lub porównywalne ze zgłoszonym znakiem zostały zarejestrowane, i to w ramach porządków prawnych obejmujących analogiczne przepisy, może co najwyżej zostać wzięta pod uwagę w charakterze informacji, ale nie może być dla OHIM ani dla sądu Unii wiążąca [zob. podobnie wyroki Sądu: z dnia 31 stycznia 2001 r. w sprawie T‑24/00 Sunrider przeciwko OHIM (VITALITE), Rec. s. II‑449, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie T‑16/02 Audi przeciwko OHIM (TDI), Rec. s. II‑5167, pkt 40 i przytoczone tam orzecznictwo].
61 W efekcie nawet jeżeli argument skarżącej dotyczący wspólnotowej, krajowej i międzynarodowej rejestracji znaków towarowych zawierających słowo „vektor” oraz znaku towarowego Vector-Lycopin jest zasadny, to pozostaje on bezskuteczny i może jedynie zostać oddalony.
62 Ponadto zgodność z prawem decyzji Izby Odwoławczej podlega ocenie wyłącznie na podstawie właściwych przepisów, a nie na podstawie jej praktyki decyzyjnej [wyrok Sądu z dnia 27 lutego 2002 r. w sprawie T‑106/00 Streamserve przeciwko OHIM (STREAMSERVE), Rec. s. II‑723, pkt 66].
63 W rezultacie skarżąca w żadnym wypadku nie ma podstaw, aby twierdzić, że utrzymanie w mocy przez Sąd decyzji wydanej w niniejszym przypadku przez Izbę Odwoławczą w zakresie dotyczącym rejestracji znaku towarowego Vektor-Lycopin powinno doprowadzić do wykreślenia przytoczonych wcześniejszych wspólnotowych znaków towarowych.
64 W świetle powyższego należy uznać, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu, utrzymując w mocy odmowę rejestracji dokonaną przez eksperta na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94.
W przedmiocie zarzutu dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94
65 Z samej treści art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 wynika, że wystarczy, by wystąpiła jedna z bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji wymienionych w tym przepisie, by uniemożliwić rejestrację danego oznaczenia jako wspólnotowego znaku towarowego (wyrok Trybunału z dnia 19 września 2002 r. w sprawie C‑104/00 P DKV przeciwko OHIM, Rec. s. I‑7561, pkt 29).
66 W efekcie skargę należy oddalić w całości, bez konieczności orzekania w przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.
W przedmiocie kosztów
67 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy – zgodnie z żądaniem OHIM – obciążyć ją kosztami postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (trzecia izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Exalation Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.
Azizi | Cremona | Frimodt Nielsen |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 9 lipca 2010 r.
Podpisy