POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (trzecia izba)
z dnia 10 stycznia 2005 r.(*)
Polityka rybołówstwa – Zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa - Wniosek o udzielenie zezwolenia na utworzenie wspólnych przedsiębiorstw – Brak zajęcia stanowiska przez Komisję – Skarga na bezczynność – Oczywista bezzasadność skargi
W sprawie T‑209/04
Królestwo Hiszpanii, reprezentowane przez N. Díaz Abad, abogado del Estado, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,
strona skarżąca,
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez T. van Rijna oraz S. Pardo Quintillán, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,
strona pozwana,
mającej za przedmiot skargę na bezczynność, zmierzającą do stwierdzenia, że Komisja bezprawnie powstrzymała się od zajęcia stanowiska w sprawie zezwoleń, o które wniosły władze hiszpańskie w związku z zamierzonym utworzeniem wspólnych przedsiębiorstw zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2792/1999 z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa (Dz.U. L 337, str. 10), w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 2369/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. (Dz.U. L 358, str. 49),
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI
WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (trzecia izba),
w składzie: M. Jaeger, prezes, J. Azizi i E. Cremona, sędziowie,
sekretarz: H. Jung,
wydaje następujące
Postanowienie
Ramy prawne
Ramy prawa wspólnotowego
1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 2792/99 z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa (Dz.U. L 337, str. 10), ustanawia, zgodnie z art. 1, „strukturę dla wszystkich strukturalnych środków w sektorze rybołówstwa realizowanych na obszarze państwa członkowskiego”. Artykuł 7 tego rozporządzenia, zatytułowany „Dostosowanie nakładów połowowych”, wymienia środki, które mogą zostać podjęte przez państwa członkowskie w celu dostosowania nakładów połowowych do osiągnięcia celów wieloletnich programów orientacyjnych. Pomiędzy tymi środkami znajduje się także trwałe zaprzestanie działalności połowowej statków rybackich, które może zostać osiągnięte w szczególności poprzez trwały transfer statku rybackiego do państwa trzeciego, w tym transfer w ramach wspólnego przedsiębiorstwa.
2 Artykuł 8 rozporządzenia nr 2792/1999 definiuje wspólne przedsiębiorstwo jako „przedsiębiorstwo handlowe z udziałem jednego bądź więcej partnerów, którzy są obywatelami państwa trzeciego, w którym zarejestrowany jest statek rybacki”.
3 Rozporządzenie Rady (WE) nr 2369/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 (Dz.U. L 358, str. 49) zmieniło art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 2792/1999, nadając mu następujące brzmienie:
„Trwałe zaprzestanie działalności połowowej statków rybackich może być osiągnięte przez:
a) [...];
b) w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r. transfer statku na stałe do państwa trzeciego, również w ramach wspólnego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 8, po wyrażeniu zgody przez właściwe władze rzeczonego państwa, pod warunkiem, że spełnione zostaną następujące kryteria:
i) istnieje umowa w dziedzinie rybołówstwa pomiędzy Wspólnotą Europejską a państwem trzecim, do którego zostaje przeniesiony statek, a także istnieją stosowne gwarancje, że takie przeniesienie nie naruszy prawa międzynarodowego, w szczególności w zakresie zachowania i zarządzania zasobami połowowymi lub w zakresie innych celów Wspólnej Polityki Rybołówstwa oraz warunków pracy rybaków.
Odstępstwo może zostać uznane przez Komisję po rozpatrzeniu każdego przypadku indywidualnie, przy stałym przeniesieniu w ramach wspólnego przedsiębiorstwa do trzeciego państwa, jeżeli interesy Wspólnoty nie usprawiedliwiają zawarcia umowy w dziedzinie rybołówstwa albo inne warunki transferu są spełnione;
ii) państwo trzecie, do którego ma zostać przeniesiony statek, nie jest państwem kandydującym do przystąpienia;
iii) transfer spowoduje redukcję nakładu połowowego [w] odniesieniu do zasobów wcześniej eksploatowanych przez przeniesiony statek. Jednakże niniejsze kryterium nie ma zastosowania, gdy przenoszony statek utracił możliwości połowowe w ramach umowy w dziedzinie rybołówstwa ze Wspólnotą bądź w ramach innego porozumienia;
iv) jeżeli państwo trzecie, do którego ma zostać przeniesiony statek, nie jest stroną związaną kontraktem lub współpracującą z odpowiednimi regionalnymi organizacjami rybackimi, nie zostało uznane przez rzeczone organizacje za państwo pozwalające na połowy w sposób zagrażający efektywności międzynarodowych środków ochrony. Komisja opublikuje listę rzeczonych państw […] [regularnie] w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.
[…]”.
Ramy prawa krajowego
4 W prawie hiszpańskim przyznanie pomocy wspólnym przedsiębiorstwom uregulowane zostało w rozdziale V Real Decreto (dekretu królewskiego) nr 1048/2003 z dnia 1 sierpnia 2003 r. (BOE nr 184 z dnia 2 sierpnia 2003 r., str. 29958), którego art. 60 stanowi, że „Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności przeprowadza postępowanie, podejmuje decyzję i dokonuje wypłaty [pomocy] zgodnie z procedurą, która w tym celu określona zostanie w odpowiednich zarządzeniach [»órdenes de convocatoria«]”.
5 Orden (zarządzenie) APA/2222/2003 z dnia 1 sierpnia 2003 r. (BOE nr 186, z dnia 5 sierpnia 2003 r., str. 30277) stanowi w art. 6 ust. 2, że „po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy, o ile nie zapadła wyraźna decyzja, wniosek ten będzie uważany za oddalony”.
Okoliczności faktyczne leżące u podstaw sporu
6 Zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. b) ppkt i) rozporządzenia nr 2792/99 władze hiszpańskie przekazały służbom Komisji w sumie 35 wniosków o przyznanie odstępstw dotyczących różnych projektów utworzenia wspólnych przedsiębiorstw. W swojej skardze skarżący wymienia w szczególności projekty przedstawione przez Pevega, SA – wniosek otrzymany przez służby Komisji w dniu 12 września 2003 r. (dotyczący transferu statku Pevegasa V), przez Pesquerías Santa Uxía, SL, otrzymany w dniu 4 grudnia 2003 r. (dotyczący transferu statku Madre Rosa), przez Balcagia, CB, otrzymany w dniu 9 grudnia 2003 r. (dotyczący transferu statku Balcagia), przez Calvopesca, SA, otrzymany w dniu 16 grudnia 2003 r. (dotyczący transferu statków Montefrisa IX i Montecelo), oraz trzy wnioski złożone przez Mariño Segundo, SL, otrzymane w dniu 22 grudnia 2003 r. (dotyczące transferu statków Enterprace, Oitz i Ramos Primero).
7 Faksem z dnia 8 stycznia 2004 r. władze hiszpańskie zwróciły uwagę Komisji na to, że dotychczas nie otrzymały odpowiedzi w przedmiocie odstępstwa dotyczącego projektu przedstawionego przez Pevega, SA oraz poinformowały ją o tym, że „armator statku stwierdził, że jeżeli nie wyeksportuje statku przed 20 stycznia bieżącego roku, utraci definitywnie swoją licencję”.
8 Pismem z dnia 13 stycznia 2004 r. Komisja odpowiedziała władzom hiszpańskim, że „nie [była] związana jakimkolwiek terminem”, dodając, że:
„Przed wydaniem decyzji przez władze zarządzające o przyznaniu pomocy z Instrumentu Finansowego Orientacji Rybołówstwa (IFOR) projekty utworzenia wspólnych przedsiębiorstw [o których mowa] powinny uzyskać indywidualne zezwolenie Komisji na odstępstwo. Jednakże fakt ten nie stanowi przeszkody, aby armator, działając konsekwentnie, dokonał eksportu przedmiotowego statku i utworzył wspólne przedsiębiorstwo po tym, jak jego wniosek o przyznanie pomocy został zarejestrowany przez właściwe władze Państwa Członkowskiego”.
9 Dnia 30 stycznia 2004 r. służby pozwanej otrzymały dodatkowe informacje dotyczące, między innymi, wcześniejszej działalności połowowej statków Balcagia, Montefrisa IX, Montecelo, Enterprace i Ramos Primero.
10 Pismem z dnia 17 lutego 2004 r. skarżący wezwał formalnie pozwaną na podstawie art. 232 WE do działania w celu „podjęcia decyzji w sprawie wnioskowanych zezwoleń administracyjnych” odpowiadających siedmiu projektom utworzenia wspólnych przedsiębiorstw, przedstawionym odpowiednio przez: Pevega, SA, Pesquerías Santa Uxía, SL, Balcagia, CB, Calvopesca, SA i Mariño Segundo, SL.
11 Decyzjami z dnia 26 marca 2004 r. przyznane zostały odstępstwa wnioskowane przez Pevega, SA w związku z transferem statku Pevegasa V, przez Pesquerías Santa Uxía, SL w związku z transferem statku Madre Rosa oraz przez Mariño Segundo, SL w związku z transferem statku Oitz.
12 Dnia 1 kwietnia 2004 r. Stałe Przedstawicielstwo Królestwa Hiszpanii przy Unii Europejskiej otrzymało pismo Komisji, w którym Komisja potwierdziła otrzymanie wezwania do działania ze strony Królestwa Hiszpanii i wskazała, że była świadoma trudności, z jakimi spotkała się hiszpańska administracja przy wykonaniu środka „wspólne przedsiębiorstwa”, oraz stwierdziła istnienie pewnych rozbieżności w przedmiocie wykładni art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 2792/1999. Na końcu pisma Komisja zaznaczyła, że w każdym bądź razie pozytywnie rozpatrzy wniosek o przyznanie odstępstw przedstawiony przez władze hiszpańskie w dniu 12 września 2003 r. oraz że podejmie decyzję w terminie wskazanym w wezwaniu.
13 W dniu 17 czerwca 2004 r. Komisja doszła do pozytywnych wniosków w przypadku odstępstwa wnioskowanego przez Mariño Segundo, SL w związku z transferem statku Ramos Primero oraz do negatywnych wniosków w przypadku odstępstw wnioskowanych przez Mariño Segundo, SL w związku z transferem statku Enterprace, przez Calvopesca, SA w związku z transfer statków Montefrisa IX i Montecelo oraz przez Balcagia, CB w związku z transferem statku Balcagia.
14 Wnioski wynikające z analizy akt sprawy dotyczących statku RamosPrimero były przedmiotem wymaganych konsultacji z właściwymi służbami Komisji. Następnie zostały one przekazane Komisji, która pismem z dnia 13 lipca 2004 r. poinformowała rząd hiszpański, że decyzją z dnia 12 lipca 2004 r. zezwoliła na wnioskowane odstępstwo.
15 Z kolei, w odniesieniu do trzech pozostałych wniosków dotyczących transferu statków Balcagia, Montefrisa IX, Montecelo i Enterprace, władze hiszpańskie w dniu 30 czerwca 2004 r. poinformowały służby Komisji, że przedstawią dodatkowe informacje, które ich zdaniem świadczą o spełnieniu kryterium zmniejszenia nakładu połowowego. Zamiar ten został potwierdzony przez hiszpańskie Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności faksem z dnia 7 lipca 2004 r. W faksie tym wskazuje się, że „przez wzgląd na okoliczności przedstawione w niniejszym piśmie, władze hiszpańskie wnoszą o wstrzymanie się z podjęciem decyzji w sprawie [trzech] projektów wspólnych przedsiębiorstw, o których mowa w niniejszym piśmie, do czasu zapoznania się przez Komisję z dodatkowymi informacjami”.
16 Część obiecanych przez władze hiszpańskie informacji dodatkowych, dotyczących w szczególności statków Montefrisa IX i Montecelo, została przekazana Komisji faksem w dniu 9 lipca 2004 r.
17 Wreszcie pismem z dnia 26 kwietnia 2004 r. władze hiszpańskie przekazały kolejny wniosek o przyznanie odstępstwa, złożony przez Gude González Hermanos, SC w związku z transferem statku Cosmos. W odpowiedzi w piśmie z dnia 15 czerwca 2004 r. służby Komisji zwróciły uwagę władzom hiszpańskim na brak pewnych informacji istotnych dla rozstrzygnięcia wniosku, które zatem powinny zostać przekazane tym służbom.
Przebieg postępowania i żądania stron
18 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 10 czerwca 2004 r. skarżący wniósł niniejszą skargę. W oddzielnym piśmie złożonym w tym samym dniu skarżący wniósł o rozpoznanie sprawy w trybie przyspieszonym na podstawie art. 76a regulaminu Sądu.
19 Pismem z dnia 28 czerwca 2004 r. pozwana poinformowała Sąd, że nie sprzeciwia się temu, aby niniejsza skarga została rozpoznana w trybie przyspieszonym.
20 Postanowieniem z dnia 12 lipca 2004 r. Sąd (trzecia izba) przychylił się do wniosku o rozpoznanie skargi w trybie przyspieszonym na podstawie art. 76a regulaminu.
21 W ramach środków organizacji postępowania Sąd wezwał strony do przedstawienia odpowiedzi na pytania pisemne. Strony zastosowały się do wezwania w przepisanym terminie.
22 Skarżący wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie bezczynności pozwanej, która – nie podejmując w rozsądnym terminie decyzji w sprawie wnioskowanych zezwoleń – uchybiła zobowiązaniu, które na niej ciąży na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 2792/1999, w brzmieniu zmienionym przez rozporządzenie nr 2369/2002,
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
23 Pozwana wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie częściowej niedopuszczalności skargi, w zakresie, w jakim odnosi się ona do wniosków o przyznanie odstępstw dotyczących statków Pevegasa V, Madre Rosa, Oitz i Cosmos;
– stwierdzenie, że postępowanie w sprawie skargi, w zakresie wniosku o przyznanie odstępstwa dotyczącego statku Ramos Primero, stało się bezprzedmiotowe;
– stwierdzenie, że skarga jest bezzasadna, w zakresie, w jakim odnosi się ona do wniosków dotyczących statków Balcagia, Montefrisa IX, Montecelo i Enterprace;
– obciążenie skarżącego kosztami postępowania.
Co do prawa
Argumenty stron
24 Strona skarżąca zwraca uwagę na okoliczność, że przyznanie pomocy w związku z utworzeniem wspólnego przedsiębiorstwa mogło nastąpić w myśl rozporządzenia nr 2792/1999 do dnia 31 grudnia 2004. Do takiego wniosku doszła sama Komisja w odpowiedzi na jedno z pytań parlamentarnych, stwierdzając, odnośnie do tego, co się tyczy rozporządzenia nr 2369/2002, że „Komisja nie może […] udzielać jakichkolwiek wskazówek co do ewolucji kryteriów przyznania pomocy po dniu 31 grudnia 2004 r., tj. dacie końcowej przewidzianej w tym rozporządzeniu”. Skarżący dodaje, że w przypadku, gdy transfer statku następuje do państwa trzeciego, z którym Wspólnota nie zawarła umowy w dziedzinie rybołówstwa, konieczne jest udzielenie przez Komisję odstępstwa.
25 Skarżący uważa, że ze względu na swój charakter prawny, takie odstępstwo stanowi uprzednie zezwolenie administracyjne. Brak uregulowania procedury administracyjnej dotyczącej jego udzielenia nie może stanowić okoliczności umożliwiającej Komisji nadmierne odraczanie podjęcia decyzji w przedstawionych jej sprawach. W każdym razie pozwana miała obowiązek prawny rozstrzygnięcia spraw. Skarżący podnosi, że Sąd stwierdził – w odniesieniu do innej kategorii postępowania administracyjnego, tj. w odniesieniu do postępowania w sprawie skargi z tytułu naruszenia przepisów z zakresu konkurencji, w którym także nie był przewidziany termin na podjęcie decyzji – iż Komisja jest zobowiązana – w rozsądnym terminie – albo do wszczęcia postępowania przeciwko osobie, której dotyczy skarga, albo do podjęcia ostatecznej decyzji w przedmiocie odrzucenia takiej skargi (wyrok Sądu z dnia 9 września 1999 r. w sprawie T‑127/98 UPS Europe przeciwko Komisji, Rec. str. II‑2633). Zdaniem skarżącego, także w niniejszej sprawie pozwana była zobowiązana do podjęcia decyzji w rozsądnym terminie, a ten bez wątpienia już upłynął, jako że przekroczony został termin, jaki prawo krajowe wyznacza właściwym władzom hiszpańskim na rozpoznanie sprawy.
26 Skarżący zauważa także, że w piśmie z dnia 13 stycznia 2004 r. pozwana proponuje, aby armator dokonał eksportu danego statku jeszcze przed uzyskaniem odstępstwa. Zdaniem skarżącego rozwiązanie to narusza pkt 1.1 lit. b) ppkt ii) załącznika III do rozporządzenia nr 2792/99, który wymaga, aby statek rybacki był zdatny do działania w czasie podjęcia decyzji o przyznaniu premii, co nie miałoby miejsca w przypadku, gdyby przed podjęciem decyzji o przyznaniu pomocy statek został już wyeksportowany.
27 Skarżący twierdzi, że sytuacja stworzona przez Komisję w wyniku niepodjęcia decyzji w rozsądnym terminie jest niezwykle pilna. Po pierwsze, pomoc, o której rozstrzygać mają władze hiszpańskie, może zostać przyznana jedynie do dnia 31 grudnia 2004 r. Do tego dnia władze krajowe powinny poinformować zainteresowanego o decyzji w sprawie przyznania pomocy. Należy wziąć pod uwagę fakt, że od momentu otrzymania przez administrację hiszpańską komunikatu Komisji o zatwierdzeniu pomocy potrzebny jest zwykle jeden miesiąc na podjęcie decyzji, gdyż postępowanie to wiąże się ze zobowiązaniem do poniesienia wydatków, które wymaga kontroli i zaksięgowania przez Intervención Delegada del Estado. Ponadto w trakcie tych formalności może się zdarzyć, że zaświadczenia i dokumenty, które zgodnie z prawem krajowym powinny zostać dostarczone przez zainteresowanego, utraciły swą ważność. W takim przypadku władze administracyjne powinny zażądać od zainteresowanego ponownego dostarczenia tych dokumentów, co wiąże się z dodatkowymi kosztami, opóźnieniem i innymi niedogodnościami.
28 Po drugie, przekroczenie terminów wyznaczonych przez prawo krajowe władzom hiszpańskim na podjęcie decyzji może spowodować powstanie odpowiedzialności państwa wobec wnioskujących o przyznanie pomocy.
29 Strona pozwana podnosi po pierwsze, że w dniu 26 marca 2004 r. podjęto decyzje o udzieleniu odstępstw dotyczących trzech projektów wspólnych przedsiębiorstw, o których mowa w wezwaniu do działania, dotyczących transferu statków Pevegasa V, Madre Rosa i Oitz. Zdaniem pozwanej, choć skarżący powołuje się w skardze na podjęcie trzech wymienionych wyżej decyzji, trudno będzie określić, czy skarga na bezczynność obejmuje te decyzje, czy nie, albowiem przedmiot skargi jest nad wyraz niejasny. Pozwana dochodzi do wniosku, że w każdym bądź razie należy uznać, iż skarga na bezczynność jest częściowo niedopuszczalna, mianowicie w zakresie dotyczącym trzech wniosków o udzielenie odstępstw, ponieważ zarzut bezczynności przestał być aktualny w stosunku do tych wniosków o udzielenie odstępstw przed wniesieniem niniejszej skargi.
30 Po drugie, strona pozwana zwraca uwagę na fakt, iż w dniu 12 lipca 2004 r. podjęto decyzję dotyczącą transferu statku Ramos Primero. W związku z powyższym pozwana wnosi o stwierdzenie, że postępowanie w sprawie skargi na bezczynność wniesionej przez Królestwo Hiszpanii, w zakresie, w którym dotyczy ona tego wniosku o udzielenie odstępstwa, stało się bezprzedmiotowe.
31 Po trzecie, odnośnie do projektów dotyczących transferu statków Balcagia, Montefrisa IX, Montecelo i Enterprace strona pozwana zauważa, że w dniu 17 czerwca 2004 r. służby Komisji zajęły stanowisko w kwestii dalszego biegu tych spraw, co umożliwiło przekazanie wniosków do rozstrzygnięcia Komisji. Tymczasem same władze hiszpańskie w dniu 7 lipca 2004 r. wystąpiły do strony pozwanej z prośbą o niepodejmowanie żadnej decyzji w sprawie trzech przedmiotowych wniosków do czasu zapoznania się przez służby Komisji z informacjami dodatkowymi przekazanymi przez władze hiszpańskie częściowo w dniu 9 lipca 2004 r. oraz z informacjami, do których przedstawienia władze te się zobowiązały. Zdaniem pozwanej, ponieważ wyłącznie skarżący ponosi winę za opóźnienie w przyjęciu rzeczonych decyzji, jego skarga w zakresie trzech powołanych wyżej wniosków o udzielenie odstępstw jest całkowicie bezpodstawna.
32 Po czwarte, odnośnie do wniosku o udzielenie odstępstwa dotyczącego statku Cosmos pozwana zauważa, że w tym przypadku władze hiszpańskie nie zwróciły się do niej z formalnym wezwaniem do działania mającego na celu podjęcie przez Komisję decyzji. W istocie bowiem formalne wezwanie z lutego 2004 r. poprzedzało złożenie przedmiotowego wniosku, przez co strona pozwana nie mogła się do niego ustosunkować. W tych okolicznościach pozwana uważa, że należy stwierdzić niedopuszczalność skargi w zakresie, w jakim dotyczy ona wniosku o udzielenie odstępstwa w związku z transferem statku Cosmos, jako że nie zostały spełnione warunki formalne poprzedzające jej wniesienie.
Ocena Sądu
33 Zgodnie z art. 111 regulaminu, jeżeli Sąd jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi lub jeżeli skarga jest oczywiście niedopuszczalna albo wyraźnie pozbawiona podstawy prawnej, Sąd może, nie podejmując dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję w przedmiocie skargi, wydając postanowienie wraz z uzasadnieniem.
34 Na podstawie art. 113 regulaminu Sąd może w każdym czasie rozważyć z urzędu, czy zachodzi niedopuszczalność skargi ze względu na porządek publiczny, albo stwierdzić po przesłuchaniu stron, iż skarga stała się bezprzedmiotowa i że nie ma powodu jej rozpatrywania.
35 W niniejszej sprawie Sąd stwierdza, że w wyniku zbadania akt sprawy jest wystarczająco poinformowany, by móc orzec bez kontynuowania postępowania.
36 W pierwszej kolejności należy sprecyzować przedmiot postępowania. W istocie, bowiem, nie dość, że po pierwsze przedmiot skargi został określony w sposób niewyraźny poprzez odwołanie do „zezwoleń na odstępstwa wnioskowanych przez władze hiszpańskie”, to po drugie w skardze jest mowa o ośmiu wnioskach, z których tylko siedem zostało wymienionych w wezwaniu do działania.
37 Skarżący, w odpowiedzi na zadane w związku z tym pytanie Sądu, w dniu 9 listopada 2004 r. podniósł, że powołane w wezwaniu do działania oraz w skardze wnioski o udzielenie odstępstw, które do dnia dzisiejszego oczekują na zezwolenie pozwanej, dotyczą statków Balcagia, Montefrisa IX, Montecelo i Enterprace. W tym względzie zauważył, że doszło do ograniczenia przedmiotu sporu. Ponadto skarżący stwierdził, że powołanie w skardze wniosku o udzielenie odstępstwa dotyczącego statku Cosmos miało na celu zwrócenie uwagi Sądu na fakt, że „problem trwa oraz że [skarżący] zastrzega sobie prawo do wszczęcia nowego postępowania w oparciu o nowe wezwanie do działania, którym zostanie objęta właściwa liczba statków”. Z powyższego wynika, po pierwsze, że skarżący odstąpił od swoich zarzutów w zakresie wniosków o udzielenie odstępstw w odniesieniu do statków Pevegasa V, Madre Rosa, Oitz i Ramos Primero oraz, po drugie, że przedmiot skargi nie obejmuje wniosku o udzielenie odstępstwa dotyczącego statku Cosmos.
38 Ponadto należy zaznaczyć, że w dniu 5 listopada 2004 r. władze hiszpańskie wysłały faks do strony pozwanej, informując ją o wycofaniu przez spółkę Calvopesca wniosku o udzielenie odstępstwa dotyczącego transferu statków Montefrisa IX i Montecelo. W odpowiedzi na zadane w związku z tym przez Sąd pytanie skarżący podniósł, że niniejsza skarga nie stała się bezprzedmiotowa, jako że pozwana w dalszym ciągu nie podjęła decyzji w sprawie wniosków dotyczących statków Balcagia i Enterprace.
39 Z powyższego wynika, że przedmiot skargi ogranicza się wyłącznie do żądania stwierdzenia bezczynności Komisji w odniesieniu do wniosków o udzielenie odstępstw dotyczących statków Balcagia i Enterprace.
40 W kwestii tej należy zauważyć, że, po pierwsze, w dniu 17 czerwca 2004 r. służby strony pozwanej zajęły negatywne stanowisko w zakresie przedmiotowych wniosków.
41 Po drugie, należy podnieść, że w dniu 30 czerwca 2004 r. władze hiszpańskie poinformowały służby pozwanej, że przedstawią dodatkowe informacje celem udowodnienia, iż kryterium zmniejszenia nakładów połowowych zostało spełnione. Zamiar ten został potwierdzony faksem z dnia 7 lipca 2004 r., w którym wyraźnie wskazano, że „przez wzgląd na okoliczności przedstawione w niniejszym piśmie, władze hiszpańskie wnoszą o wstrzymanie się z podjęciem decyzji w sprawie [dwóch] projektów wspólnych przedsiębiorstw, o których mowa w niniejszym piśmie, do czasu zapoznania się przez Komisję z dodatkowymi informacjami”.
42 Sąd zauważa, że to sam skarżący wystąpił do pozwanej z wnioskiem o wstrzymanie się z podjęciem decyzji w sprawie dwóch wyżej wymienionych wniosków do czasu zapoznania się przez jej służby z określonymi informacjami dodatkowymi.
43 Otóż fakt przedstawienia przez skarżącego pozwanej nowych okoliczności mogących mieć wpływ na jej ocenę, po uprzednim skierowaniu do niej wezwania do działania, powoduje wygaśnięcie obowiązku działania, ponieważ Komisja, wobec przedstawienia jej nowych okoliczności, nie mogła w sposób racjonalny orzec w przedmiocie wniosków o udzielenie odstępstw (zob. podobnie i analogicznie wyrok Sądu z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie T‑286/97 Goldstein przeciwko Komisji, Rec. str. II‑2629, pkt 28 i pkt 29).
44 Z powyższego wynika, że należy oddalić skargę zmierzającą do stwierdzenia bezczynności pozwanej jako oczywiście bezzasadną.
45 Ponadto należy stwierdzić, że skarżący nie wysłał żadnego dalszego wezwania do działania w odniesieniu do spraw, o których mowa w niniejszej skardze. W tym względzie należy zauważyć, że wobec skierowania do pozwanej wniosku o powstrzymanie się z podjęciem decyzji w sprawie przedmiotowych projektów wspólnych przedsiębiorstw, skarżący powinien był ponownie wystosować formalne wezwanie do działania, zanim wniósł skargę na bezczynność.
46 Z powyższego wynika, że skargę należy oddalić.
W przedmiocie kosztów
47 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Wobec przegrania sprawy przez skarżącego, zgodnie z żądaniem pozwanej należy obciążyć go kosztami postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (trzecia izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona w zakresie, w jakim dotyczy wniosków w sprawie statków Balcagia i Enterprace.
2) Rozstrzygnięcie skargi w pozostałym zakresie stało się bezprzedmiotowe.
3) Skarżący zostaje obciążony kosztami postępowania.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 10 stycznia 2005 r.