Sprawa T‑162/06

Kronoply GmbH & Co. KG

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Pomoc państwa – Pomoc regionalna na rzecz dużych projektów inwestycyjnych – Decyzja uznająca pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem – Uzasadnienie – Wywierany przez pomoc efekt zachęty – Konieczność pomocy

Streszczenie wyroku

1.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Decyzja Komisji stwierdzająca niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem

(art. 253 WE)

2.      Pomoc przyznawana przez państwa – Zakaz – Odstępstwa – Pomoc, w stosunku do której można zastosować odstępstwo przewidziane w art. 87 ust. 3 lit. c) WE – Pomoc operacyjna – Wyłączenie

(art. 87 ust. 3 lit. c) WE)

3.      Pomoc przyznawana przez państwa – Plany pomocy – Zgłoszenie Komisji

(art. 88 WE)

1.      Uzasadnienie, jakiego wymaga art. 253 WE, powinno być dostosowane do charakteru rozpatrywanego aktu i przedstawiać w sposób jasny i jednoznaczny rozumowanie instytucji, która wydała akt, pozwalając zainteresowanym poznać podstawy podjętej decyzji, a właściwemu sądowi dokonać jej kontroli.

Komisja, wydając decyzję uznającą dany środek państwowy za niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc operacyjną, której nie można przyznać ze względu na brak efektu zachęty i brak konieczności, musi takie stanowisko wyraźnie uzasadnić.

(por. pkt 26–28)

2.      Komisja może uznać pomoc za zgodną z art. 87 ust. 3 WE jedynie wówczas, gdy może stwierdzić, że pomoc przyczynia się do realizacji jednego z określonych w nim celów, a celów tych przedsiębiorstwo otrzymujące pomoc nie mogłoby osiągnąć w normalnych warunkach rynkowych za pomocą samodzielnie podejmowanych działań. Nie można zatem zezwolić na dokonywanie przez państwa członkowskie wypłat, które służyłyby poprawie sytuacji przedsiębiorstwa będącego beneficjentem pomocy, jeśli nie są one konieczne dla osiągnięcia ustanowionych w art. 87 ust. 3 WE celów.

Nie można zatem zatwierdzić pomocy, której pewne aspekty, a w szczególności jej kwota, mają skutki ograniczające, wykraczające poza to, co jest konieczne do osiągnięcia przez tę pomoc celów przewidzianych w traktacie.

Pomoc, która nie wymaga od przedsiębiorstwa będącego beneficjentem ani zaoferowania niczego w zamian, ani wkładu w cel stanowiący przedmiot wspólnego zainteresowania, jest pomocą operacyjną na pokrycie bieżących kosztów, które winno to przedsiębiorstwo w normalnym wypadku ponosić samodzielnie, i nie może być zatem zatwierdzona. Tego typu pomoc zakłóca co do zasady warunki konkurencji.

(por. pkt 65, 66, 74, 75)

3.      Po dokonaniu zgłoszenia planu pomocy państwa przez państwo członkowskie i po jego zatwierdzeniu przez Komisję państwo to ma możliwość zgłoszenia planu przewidującego przyznanie nowej pomocy na rzecz danego przedsiębiorstwa lub zmianę pomocy, jaka została mu już przyznana. Takie nowe zgłoszenie podlega kontroli Komisji, która po sprawdzeniu, czy spełnione zostały przesłanki określone w art. 87 ust. 2 i 3 WE, może uznać pomoc za zgodną ze wspólnym rynkiem.

Okoliczność, iż przepisy krajowe przewidują, że projekt winien zostać zrealizowany w określonym terminie, nie pociąga za sobą automatycznie utraty możliwości ubiegania się o zwiększenie pomocy przyznanej wcześniej dla tego projektu i zatwierdzenia takiego zwiększenia po upływie tego terminu.

(por. pkt 85–87)