Sprawa C‑323/17

People Over Wind
i
Peter Sweetman

przeciwko

Coillte Teoranta

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia)]

Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Dyrektywa 92/43/EWG – Ochrona siedlisk przyrodniczych – Specjalne obszary ochrony – Artykuł 6 ust. 3 – Wstępna kontrola mająca na celu ustalenie, czy konieczne jest dokonanie oceny skutków planu lub przedsięwzięcia dla specjalnego obszaru ochrony – Środki, które mogą zostać uwzględnione w tym celu

Streszczenie – wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 12 kwietnia 2018 r.

Środowisko naturalne – Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory – Dyrektywa 92/43 – Specjalne obszary ochrony – Zobowiązania państw członkowskich – Ocena skutków przedsięwzięcia dla danego terenu – Wstępna kontrola mająca na celu ustalenie, czy konieczne jest dokonanie oceny skutków planu lub przedsięwzięcia dla specjalnego obszaru ochrony – Środki, które mogą zostać uwzględnione w tym celu

(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3)

Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory należy interpretować w ten sposób, że w celu ustalenia, czy konieczne jest dokonanie później odpowiedniej oceny skutków planu lub przedsięwzięcia dla danego terenu, nie należy uwzględniać na etapie wstępnej kontroli środków mających na celu uniknięcie lub ograniczenie szkodliwego wpływu tego planu lub przedsięwzięcia na ów teren.

Jak podnoszą skarżące w postępowaniu głównym i Komisja, wskazana przez sąd odsyłający okoliczność, że środki mające na celu uniknięcie lub ograniczenie szkodliwego wpływu planu lub przedsięwzięcia na dany teren zostają uwzględnione na etapie badania konieczności przeprowadzenia odpowiedniej oceny, zakłada, że jest prawdopodobne, iż na teren ów wywierany jest istotny wpływ, w związku z czym należy dokonać takiej oceny. Ów wniosek znajduje potwierdzenie w fakcie, że pełna i dokładna analiza środków mających na celu uniknięcie lub ograniczenie ewentualnego istotnego wpływu na dany teren powinna zostać przeprowadzona właśnie na etapie odpowiedniej oceny, a nie na etapie wstępnej kontroli. Uwzględnienie takich środków już na etapie wstępnej kontroli mogłoby naruszyć skuteczność (effet utile) dyrektywy siedliskowej w ogólności, jak również etapu oceny w szczególności, ponieważ ten ostatni etap stałby się bezprzedmiotowy i zaistniałoby ryzyko obejścia tego etapu oceny, który stanowi tymczasem zasadniczą gwarancję przewidzianą w tej dyrektywie.

(zob. pkt 35–37, 40; sentencja)