Προσφυγή της 24ης Ιανουαρίου 2011 - Canon Europa κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-34/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Canon Europa NV (Amstelveen, Κάτω Χώρες), (εκπρόσωποι: P. De Baere και P. Muñiz, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·
να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΕ) 861/2010, της 5ης Οκτωβρίου 2010, περί τροποποίησης του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο (ΕΕ 2010, L 284, σ. 1) και ειδικότερα τις υποδιακρίσεις στη διάκριση 8443.31 του εναρμονισμένου συστήματος ("ΕΣ") και τους αντίστοιχους δασμούς, και
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την προσφυγή της, η προσφεύγουσα ζητεί, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την ακύρωση του κανονισμού (ΕΕ) 861/2010, της 5ης Οκτωβρίου 2010, περί τροποποίησης του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2658/87 του Συμβουλίου, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο (ΕΕ 2010, L 284, σ. 1), και ειδικότερα τις υποδιακρίσεις στη διάκριση 8443.31 του ΕΣ και τους αντίστοιχους δασμούς.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως:
Πρώτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσφυγή ακυρώσεως είναι παραδεκτή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, καθόσον το προσβαλλόμενο μέτρο είναι κανονιστική πράξη που αφορά άμεσα την προσφεύγουσα και το οποίο δεν συνεπάγεται περαιτέρω μέτρα εφαρμογής.
Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι άκυρη διότι περιορίζει το περιεχόμενο της διάκρισης 8443.31 του ΕΣ 2007, αποκλείοντας από το πεδίο εφαρμογής της τις πολυλειτουργικές συσκευές (MFM), οι οποίες προηγουμένως κατατάσσονταν στη διάκριση 8471.60 του ΕΣ 2002, ενώ η καθής δεν έχει δικαίωμα να τροποποιήσει το περιεχόμενο των διακρίσεων του ΕΣ σύμφωνα με το άρθρο 3 της σύμβασης για το ΕΣ
1, και με το άρθρο 1.2, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου
2.
Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι άκυρη, διότι τροποποιεί το ύψος των δασμών που εφαρμόζονται σε ορισμένες MFM οι οποίες υπάγονταν προηγουμένως στις διακρίσεις 8471.60 και 8517.21 του ΕΣ 2002, και συνιστά, επομένως, παράβαση του άρθρου 9.2 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου.
Τέλος, η προσβαλλόμενη πράξη συνιστά παράβαση του άρθρου ΙΙ της GATT του 1994
3 και των υποχρεώσεων που ανέλαβε η ΕΕ στον πίνακά της παραχωρήσεων, διότι επιβάλλει δασμούς σε ορισμένες MFM για τις οποίες η ΕΕ είχε δεσμευθεί να καταργήσει όλους τους δασμούς.