Wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 16 maja 2013 r. – Iran Transfo przeciwko Radzie
(sprawa T‑392/11)
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Obowiązek uzasadnienia – Oczywisty błąd w ocenie
1. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Decyzja wpisująca się w kontekst znany zainteresowanemu umożliwiająca mu zrozumienie zakresu podjętego wobec niego środka – Dopuszczalność zwięzłego uzasadnienia (art. 296 TFUE; decyzja Rady 2010/413/WPZiB, art. 24 ust. 3) (por. pkt 23, 25–27)
2. Unia Europejska – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Kontrola sądowa zgodności z prawem – Zakres – Decyzja wydana na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie i nieprzekazywanych sądowi Unii – Niedopuszczalność (art. 263 TFUE; decyzje Rady: 2010/413/WPZiB; 2011/299/WPZiB) (por. pkt 34, 40, 41, 50)
3. Skarga o stwierdzenie nieważności – Zaskarżony akt – Ocena zgodności z prawem w oparciu o informacje dostępne w momencie wydania aktu (art. 263 TFUE) (por. pkt 48)
4. Unia Europejska – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Ocena zgodności z prawem w oparciu o informacje dostępne w momencie wydania decyzji (decyzje Rady: 2010/413/WPZiB; 2011/299/WPZiB) (por. pkt 48–53)
5. Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Stwierdzenie nieważności decyzji o zamrożeniu funduszy niewpływające na stosujące identyczny środek rozporządzenie – Ryzyko poważnego naruszenia pewności prawa – Utrzymanie w mocy skutków zaskarżonej decyzji przez maksymalny okres, począwszy od chwili ogłoszenia (art. 264 akapit drugi TFUE) (por. pkt 54–56)
6. Postępowanie sądowe – Środki organizacji postępowania – Żądanie przedstawienia dokumentów – Swobodna ocena dokonywana przez Sąd (regulamin postępowania przed Sądem, art. 64) (por. pkt 59)
Przedmiot
| Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2011/299/WPZiB z dnia 23 maja 2011 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 136, s. 65) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej |
Sentencja
1) | | Stwierdza się nieważność decyzji Rady 2011/299/WPZiB z dnia 23 maja 2011 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu w zakresie, w jakim dotyczy ona Iran Transfo. |
2) | | Skutki decyzji 2011/299 względem Iran Transfo zostają utrzymane w mocy przez okres nieprzekraczający dwóch miesięcy i dziesięciu dni, począwszy od daty ogłoszenia niniejszego wyroku. |
3) | | Rada Unii Europejskiej pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Iran Transfo. |
4) | | Komisja Europejska pokrywa własne koszty. |