Sprawa T‑644/13 R
Serco Belgium i in.
przeciwko
Komisji Europejskiej
Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zamówienia publiczne – Procedura przetargowa – Odrzucenie oferty jednego z oferentów – Wniosek o zawieszenie wykonania – Fumus boni iuris
Streszczenie – postanowienie Sądu (sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych) z dnia 4 lutego 2014 r.
1. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Charakter kumulatywny – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Kolejność badania i sposób weryfikacji – Swobodna ocena przysługująca sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych
(art. 256 ust. 1 TFUE, art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104 § 2)
2. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Analiza prima facie zarzutów podniesionych na poparcie skargi głównej – Skarga na decyzję Komisji o odrzuceniu oferty jednego z oferentów w ramach danego zamówienia publicznego – Postępowania w przedmiocie środka tymczasowego w sprawach dotyczących zamówień publicznych – Cel – Skuteczna ochrona sądowa
(art. 256 ust. 1 TFUE, art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104 § 1; dyrektywy: 2004/18 Parlamentu Europejskiego i Rady; Rady 89/665, motywy 1–5, art. 2 ust. 1; rozporządzenie Komisji nr 1268/2012, motyw 40)
3. Zamówienia publiczne Unii Europejskiej – Udzielenie zamówienia w wyniku przetargu – Kryteria wyboru – Ocena zdolności kandydatów do świadczenia określonych usług – Kryteria udzielania zamówienia – Porównawcza ocena cech charakterystycznych i szczególnych zalet indywidualnych ofert
(rozporządzenie Komisji nr 1268/2012, art. 146–149)
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 15–17)
2. W kontekście spraw dotyczących zamówień publicznych należy uwzględnić szczególną rolę postępowania w przedmiocie środków tymczasowych. Należy mieć tu również na względzie ramy prawne wprowadzone w życie przez prawodawcę Unii Europejskiej, mające zastosowanie do przetargów prowadzonych przez instytucje zamawiające państw członkowskich. W szczególności, jak wynika z motywu 40 rozporządzenia nr 1268/2012 w sprawie zasad stosowania rozporządzenia nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, istotne przepisy dotyczące zamówień powinny opierać się na dyrektywie 2004/18 w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.
Ponadto, jak określono w motywach 1–3 dyrektywy 89/665w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, w celu zapewnienia skutecznego stosowania tych przepisów, prawodawca uznał za niezbędne wprowadzenie szeregu wymogów proceduralnych umożliwiających uzyskanie środków zabezpieczających w trybie pilnym na etapie, na którym naruszenia mogą być skorygowane. Uwzględniając krótki czas trwania procedur udzielania zamówienia, z uwagi na rolę środka tymczasowego prawodawca uznał za stosowne, zgodnie z art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/665, by w odniesieniu do procedur udzielenia zamówienia w państwach członkowskich możliwość wniesienia o zastosowanie środków tymczasowych przysługiwała niezależnie od wcześniejszego złożenia jakiejkolwiek skargi co do istoty sprawy. Ponadto, jak wynika z motywów 2, 3 i 5 oraz z art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/665, w szczególnym kontekście zamówień publicznych środki tymczasowe uznaje się nie tylko za środki służące zawieszeniu procedury udzielania zamówienia, ale także, w takim samym stopniu, za środki służące naprawie wyraźnego naruszenia, które w przeciwnym wypadku rozpatrywane byłoby w ramach postępowania głównego.
Mimo iż powyższe rozważania nie podważają stosowania art. 104 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem, który wdraża art. 278 TFUE i art. 279 TFUE i stanowi, że skargę główną należy wnieść przed złożeniem wniosku o zastosowanie środka tymczasowego, uwzględnienie ich uzasadnione jest faktem, iż tak jak w przypadku uregulowań na szczeblu krajowym, zgodnie z tytułem 3 regulaminu postępowania przed Sądem w sprawach dotyczących zamówień publicznych środki tymczasowe mają na celu zapewnienie skutecznej ochrony sądowej w zakresie stosowania zasad udzielania zamówienia obowiązujących w instytucjach i organach UE, które zasadniczo opierają się na przepisach dyrektywy 2004/18. Jednocześnie, chociaż w kontekście postępowania w przedmiocie środka tymczasowego sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych nie jest co do zasady zobowiązany do przeprowadzenia tak szczegółowej analizy, jak w kontekście postępowania głównego, nie można uznać, iż wniosek ten równoznaczny jest z całkowitym zakazem dokonywania szczegółowej oceny.
W konsekwencji właściwe jest zbadanie, czy skarżący przedstawili wystarczające dowody, które prima facie uzasadniają zastosowanie środka (fumus boni iuris) w tym znaczeniu, że zachodzi poważne podejrzenie, iż zaskarżona decyzja dotycząca zamówień publicznych narusza prawo.
(por. pkt 18–23)
3. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 30)