Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2012 - Bank Tejarat κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-176/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Bank Tejarat (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: S. Zaiwalla, P. Reddy, και F. Zaiwalla, Solicitors, D. Wyatt, QC και R. Blakeley, δικηγόροι)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το σημείο 2 του πίνακα I.B. του παραρτήματος I της αποφάσεως 2012/35/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιανουαρίου 2012, για τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 19, σ. 22), κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα·
να ακυρώσει το σημείο 2 του πίνακα I.B. του παραρτήματος I του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 54/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Ιανουαρίου 2012, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 19, σ. 1), κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα·
να ακυρώσει το σημείο 105 του πίνακα B. του παραρτήματος IX του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (ΕΕ L 88, σ. 1), κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα·
να κρίνει ανεφάρμοστο στην περίπτωση της προσφεύγουσας το άρθρο 20, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου·
να κρίνει ανεφάρμοστο στην περίπτωση της προσφεύγουσας το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου·
να αναγνωρίσει την άμεση ισχύ της ακυρώσεως του σημείου 2 του πίνακα I.B. του παραρτήματος I της αποφάσεως 2012/35/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 54/2012 του Συμβουλίου, καθώς και του σημείου 105 του πίνακα B. του παραρτήματος IX του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, και
να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει
ότι δεν πληρούνται στην περίπτωσή της τα ουσιαστικά κριτήρια εφαρμογής των μέτρων και δεν υπάρχει νομική ή τεκμηριωμένη με τα πραγματικά περιστατικά βάση για την εφαρμογή τους στην περίπτωσή της, και /ή ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εξακρίβωση της συνδρομής των κριτηρίων αυτών,
ότι το Συμβούλιο συμπεριέλαβε την προσφεύγουσα στον εν λόγω κατάλογο χωρίς να έχει στη διάθεσή του επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι τα κριτήρια αυτά πληρούνταν και συνεπώς υπέπεσε εκ νέου σε πλάνη εκτιμήσεως, καθόσον η προσφεύγουσα δεν πληροί κανένα από τα πέντε σχετικά κριτήρια που προβλέπει το άρθρο 23, παράγραφος 2 του κανονισμού 267/2012, και ότι το Συμβούλιο δεν προσκόμισε κανένα αποδεικτικό στοιχείο περί του αντιθέτου.
Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η υπαγωγή της στα εν λόγω μέτρα συνιστά προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός της ασκήσεως εμπορικών δραστηριοτήτων και του δικαιώματος σεβασμού της περιουσίας της και /ή ότι παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.
Με τον τρίτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο ενήργησε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου, στο μέτρο που : (α) ανακοίνωσε στην προσφεύγουσα ατομικώς ότι περιελήφθη το όνομά της στους καταλόγους, (β) δεν αιτιολόγησε προσηκόντως και επαρκώς τη σχετική απόφασή του και (γ) δεν τήρησε τα δικαιώματα άμυνας και το δικαίωμα αποτελεσματικής έννομης προστασίας.
____________