Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) z dnia 10 kwietnia 2008 r. – Imelios przeciwko Komisji

(sprawa T‑97/07)

Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga o odszkodowanie – Piąty program ramowy Wspólnoty Europejskiej określający działania wspólnotowe w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (1998–2002) – Klauzula arbitrażowa – Nota debetowa – Niedopuszczalność

1.                     Postępowanie – Podstawa prawna skargi – Wybór należący do skarżącego, a nie do sądu wspólnotowego (por. pkt 19)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym – Brak właściwości sądu wspólnotowego – Niedopuszczalność (art. 230 WE, 238 WE) (por. pkt 21, 22, 27–30)

3.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym – Zmiana kwalifikacji skargi – Niedopuszczalność (art. 230 WE, 238 WE; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c)) (por. pkt 32–34)

4.                     Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów (regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c), d)) (por. pkt 39–41)

5.                     Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Bezprawność – Szkoda – Związek przyczynowy (art. 288 akapit drugi WE; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c), d)) (por. pkt 45–47)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji przyjętej przez Komisję w następstwie raportu z audytu Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) o odzyskaniu w drodze noty debetowej z dnia 17 stycznia 2007 r. zaliczek wypłaconych w ramach umowy oznaczonej jako IST‑1999‑10934‑Assist, dotyczącej projektu „Knowledge Management for Help Desk Operators”, zawartej w ramach piątego programu ramowego określającego działania wspólnotowe w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji w dziedzinie społeczeństwa informacyjnego przyjaznego dla użytkownika (1998–2002), po drugie, żądanie zapłaty kwoty 34 368 EUR z tytułu transzy subwencji pozostającej do zapłaty na podstawie tej umowy, i po trzecie, żądanie odszkodowania za szkodę, jaką miała ponieść skarżąca w wyniku przyjęcia wspomnianej decyzji.

Sentencja

1) Skarga zostaje odrzucona.

2) Imelios SA zostaje obciążona oprócz kosztów własnych kosztami poniesionymi przez Komisję.