Προσφυγή της 30ής Αυγούστου 2013 – Comunidad Autónoma del País Vasco και Itelazpi κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-462/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Comunidad Autónoma del País Vasco (Ισπανία) και Itelazpi, SA (Bizkaia, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Buendía Sierra, A. Lamadrid de Pablo, M. Muñoz de Juan, και N. Ruiz García, abogados)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να κρίνει παραδεκτούς και βάσιμους τους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται με το δικόγραφο της προσφυγής,
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και συγκεκριμένα το άρθρο 1 της αποφάσεως, καθόσον σε αυτό διαπιστώνεται η ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως ασυμβίβαστης με την εσωτερική αγορά,
να ακυρώσει, κατά συνέπεια, τις εντολές ανακτήσεως των άρθρων 3 και 4 της αποφάσεως, και
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσβαλλόμενη απόφαση στην παρούσα υπόθεση είναι η ίδια με την προσβαλλόμενη απόφαση στην υπόθεση Τ-461/13, Ισπανία κατά Επιτροπής.
Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, στον βαθμό που η διαδικασία ψηφιοποιήσεως χαρακτηρίσθηκε κρατική ενίσχυση.
Προβάλλεται συναφώς ότι η Επιτροπή ερμηνεύει κατά τρόπο εσφαλμένο το άρθρο 171, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, και ειδικότερα, υπό το πρίσμα της νομολογίας Altmark σχετικά με τις υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος (ΥΓΟΣ), και, κατά συνέπεια, είναι εσφαλμένο το συμπέρασμά της ότι υφίσταται κρατική ενίσχυση στην υπό κρίση υπόθεση.
Επιπλέον, τα μέτρα που εξετάστηκαν στο πλαίσιο της προσβαλλομένης αποφάσεως απέβλεπαν αποκλειστικώς στο να εξασφαλίσουν τη μετάδοση του σήματος της ψηφιακής τηλεοράσεως στην καλούμενη ζώνη II (ζώνη της επικράτειας που δεν θα καλυφθεί από τους παρόχους βάσει κριτηρίων της αγοράς και οι κάτοικοι της οποίας δεν θα είχαν πρόσβαση στην τηλεόραση ελλείψει κρατικής παρεμβάσεως). Αφετέρου, οι προσφεύγουσες παρατηρούν ότι η αρχή της «τεχνολογικής ουδετερότητας» δεν μπορεί να στερεί από τα κράτη μέλη το περιθώριο διακριτικής ευχέρειας που τους αναγνωρίζουν οι Συνθήκες κατά την οργάνωση του τρόπου παροχής των ΥΓΟΣ. Εν πάση περιπτώσει, αν οι εθνικές αρχές προέκριναν ως προς τη ζώνη II την επίγεια τεχνολογία αντί της δορυφορικής, τούτο οφείλεται στο ότι η πρώτη επιλογή ήταν η λογικότερη, πρακτικότερη και αποτελεσματικότερη λύση, δεδομένου ότι προϋπήρχε επίγειο δίκτυο αναλογικής τηλεοράσεως, χρηματοδοτούμενο με δημόσιους πόρους, που κάλυπτε ήδη τη ζώνη II.2. Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά την εξέταση της συμβατότητας της ενισχύσεως με την εσωτερική αγορά. Επικουρικώς, και σε περίπτωση που κριθεί ότι υφίσταται κρατική ενίσχυση, οι προσφεύγουσες θεωρούν ότι η εν λόγω ενίσχυση πρέπει να θεωρηθεί ως συμβατή με την εσωτερική αγορά, δυνάμει των άρθρων 106, παράγραφος 2, και 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ΄, ΣΛΕΕ.Ο τρίτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά την εξέταση της υφιστάμενης ενισχύσεως. Προβάλλεται, επίσης επικουρικώς, ότι εν πάση περιπτώσει η επίμαχη ενίσχυση έπρεπε να θεωρηθεί ως υφιστάμενη ενίσχυση. Δεδομένου ότι προϋπήρχε δίκτυο δημόσιας τηλεοράσεως, επρόκειτο στην πραγματικότητα περί απλής τροποποιή
σεως και επικαιροποιήσεώς του, χωρίς μεταβολή της λειτουργίας του.