Προσφυγή της 15ης Απριλίου 2013 – Eni κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-211/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Eni SpA (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. M. Roberti και I. Perego, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή·

να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες πράξεις·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως C (2013) 1200 τελικό της Επιτροπής, της 26ης Φεβρουαρίου 2013, να κινήσει εκ νέου τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων, και κατά της ανακοινώσεως αιτιάσεων της 26ης Φεβρουαρίου 2013 [C (2013) 1199 τελικό], σχετικά με διαδικασία που κινήθηκε δυνάμει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ, οι οποίες εκδόθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως AT. 40032-BR/ESBR.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή δεν είναι αρμόδια να κινήσει εκ νέου τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων με σκοπό να τροποποιήσει την απόφαση που εκδόθηκε το 2006 στο πλαίσιο της υποθέσεως BR-ESBR και να εκδώσει, ταυτόχρονα, νέα απόφαση περί επιβολής κυρώσεων με την οποία θα επιβάλλεται εκ νέου προσαύξηση λόγω υποτροπής.

Η Eni υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, με την απόφασή του της 13ης Ιουλίου 2011 επί της υποθέσεως T-39/07, εκτός του ότι ακύρωσε εν μέρει την απόφαση BR-ESBR του 2006, κρίνοντας ότι κακώς εκτίμησε η Επιτροπή ότι συντρέχει η επιβαρυντική περίσταση της υποτροπής, άσκησε την πλήρη δικαιοδοσία του, κατά την έννοια του άρθρου 261 ΣΛΕΕ και του άρθρου 31 του κανονισμού 1/2003, υπολογίζοντας εκ νέου το ύψος του προστίμου και αντικαθιστώντας τις εκτιμήσεις της Επιτροπής με τις δικές του. Οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν αντιβαίνουν απλώς στις διατάξεις αυτές, αλλά και συνιστούν παράβαση του άρθρου 266 ΣΛΕΕ, παραβίαση της αρχής της αναθέσεως αρμοδιοτήτων και της θεσμικής ισορροπίας, κατά το άρθρο 13 ΣΛΕΕ, καθώς και των θεμελιωδών αρχών του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, το οποίο κατοχυρώνεται βάσει του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του κανόνα ne bis in idem, κατά το άρθρο 7 ΕΣΔΑ.Η Eni διατείνεται επίσης ότι, αντιθέτως προς τις αιτιάσεις της Επιτροπής, το Γενικό Δικαστήριο δεν διαπίστωσε την ύπαρξη τυπικής απλώς πλημμέλειας όσον αφορά την εκ μέρους της Επιτροπής εκτίμηση περί υποτροπής, στην απόφαση BR-ESBR του 2006· ως εκ τούτου, η εκτίμηση της Επιτροπής στηρίζεται καθόλα σε πλάνη περί το δίκαιο και τα πραγματικά περιστατικά και αντιβαίνει, και από αυτήν την άποψη, στο άρθρο 7 της ΕΣΔΑ.