Υπόθεση T‑469/07

Philips Lighting Poland S.A.

και

Philips Lighting BV

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Ντάμπινγκ — Εισαγωγές λαμπτήρων φθορισμού μικρού μεγέθους με ηλεκτρονικό κύκλωμα (CFL-i) καταγωγής Κίνας, Βιετνάμ, Πακιστάν και Φιλιππίνων — Λήξη της ισχύος των μέτρων αντιντάμπινγκ — Επανεξέταση — Άρθρο 4, παράγραφος 1, άρθρο 5, παράγραφος 4, και άρθρο 9, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 [νυν άρθρο 4, παράγραφος 1, άρθρο 5, παράγραφος 4, και άρθρο 9, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009] — Έννοια της κοινοτικής βιομηχανίας — Καθορισμός της ζημίας — Υποχρέωση αιτιολογήσεως»

Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα)
της 11ης Ιουλίου 2013

1.      Προσφυγή ακυρώσεως — Παραδεκτό — Επί της ουσίας απόρριψη μιας προσφυγής, χωρίς απόφαση επί του παραδεκτού — Εξουσία εκτιμήσεως του δικαστή της Ένωσης

2.      Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Διαδικασία επανεξετάσεως — Έρευνα σχετικά με την επανεξέταση — Απόφαση περί περατώσεως της διαδικασίας — Υποχρέωση της Επιτροπής να προβεί σε περάτωση της διαδικασίας λόγω του ότι το επίπεδο υποστηρίξεως της καταγγελίας μειώνεται κάτω του ελάχιστου ορίου του 50 % της κοινοτικής παραγωγής — Δεν υφίσταται

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 384/96, άρθρα 5 § 4, 9 § 1 και 11 § 5, και 1225/2009, άρθρα 5 § 4, 9 § 1 και 11 § 5)

3.      Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Ζημία — Έννοια της κοινοτικής βιομηχανίας — Εξουσία εκτιμήσεως της Επιτροπής — Ορισμός της κοινοτικής βιομηχανίας που υποστήριζε μια καταγγελία ή μια αίτηση κατά τη διαδικασία επανεξετάσεως — Αθροιστική παραγωγή των παραγωγών, η οποία αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής κοινοτικής παραγωγής — Παραπομπή στο ελάχιστο όριο του 25 % — Επιτρέπεται

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 384/96, άρθρα 4 § 1, 5 § 4 και 9 § 1, και 1225/2009, άρθρα 4 § 1, 5 § 4 και 9 § 1)

4.      Πράξεις των οργάνων — Αιτιολογία — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Περιεχόμενο — Κανονισμοί για την επιβολή δασμών αντιντάμπινγκ

(Άρθρο 296 ΣΛΕΕ)

1.      Ο δικαστής της Ένωσης δικαιούται να εκτιμήσει αν, υπό τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως, είναι δικαιολογημένη, από άποψη ορθής απονομής της δικαιοσύνης, η επί της ουσίας απόρριψη της προσφυγής, χωρίς προηγούμενη απόφαση επί του παραδεκτού της εν λόγω προσφυγής.

(βλ. σκέψη 61)

2.      Το άρθρο 5, παράγραφος 4, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96 (νυν άρθρο 5, παράγραφος 4, του κανονισμού 1225/2009), δεν περιλαμβάνει καμία υποχρέωση της Επιτροπής να περατώνει μια τρέχουσα διαδικασία αντιντάμπινγκ όταν το επίπεδο υποστηρίξεως της καταγγελίας μειώνεται κάτω του ελάχιστου ορίου του 25 % της κοινοτικής παραγωγής. Πράγματι, η διάταξη αυτή αφορά μόνον τον αναγκαίο βαθμό υποστηρίξεως της καταγγελίας για να μπορεί η Επιτροπή να κινήσει σχετική διαδικασία. Επιπλέον, κατά το άρθρο 9, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού (νυν άρθρο 9, παράγραφος 1, του κανονισμού 1225/2009), η Επιτροπή δεν έχει την υποχρέωση να περατώσει τη διαδικασία σε περίπτωση ανακλήσεως της καταγγελίας. Το ίδιο πρέπει να ισχύει, κατά μείζονα λόγο, και στην περίπτωση της απλής μειώσεως του βαθμού υποστηρίξεως προς την εν λόγω καταγγελία. Δεδομένου ότι το άρθρο 5, παράγραφος 4, και το άρθρο 9, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού είναι εφαρμοστέα επί των διαδικασιών επανεξετάσεως δυνάμει του άρθρου 11, παράγραφος 5, του εν λόγω κανονισμού (νυν άρθρου 11, παράγραφος 5, του κανονισμού 1225/2009), οι αρχές που εκτέθηκαν ανωτέρω ισχύουν, επίσης, στην περίπτωση που το επίπεδο υποστηρίξεως της αιτήσεως επανεξετάσεως μειώνεται κάτω του ορίου του 50 % της κοινοτικής παραγωγής κατά τη διάρκεια της έρευνας σχετικά με την επανεξέταση. Επομένως, τα θεσμικά όργανα δικαιούνται βεβαίως να συνεχίσουν τη διαδικασία επανεξετάσεως παρά το γεγονός ότι ήταν πιθανό ότι δεν συμπληρωνόταν, πλέον, το όριο του 50 % του άρθρου 5, παράγραφος 4, του βασικού κανονισμού.

Επιπλέον, το άρθρο 9, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού υποχρεώνει ρητώς τα θεσμικά όργανα, από καθαρώς τυπικής απόψεως, να λάβουν υπόψη το συμφέρον της Ένωσης μόνο στην περίπτωση που τα εν λόγω θεσμικά όργανα προτίθενται να περατώσουν τη διαδικασία κατόπιν ανακλήσεως της καταγγελίας.

(βλ. σκέψεις 84-87)

3.      Το άρθρο 4, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96 (νυν άρθρο 4, παράγραφος 1, του κανονισμού 1225/2009), περιέχει ορισμό της κοινοτικής βιομηχανίας κατά τον οποίο αυτή περιλαμβάνει είτε «το σύνολο των κοινοτικών παραγωγών ομοειδών προϊόντων» είτε «εκείνους εξ αυτών των οποίων αθροιστικά η παραγωγή αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής κοινοτικής παραγωγής των εν λόγω ομοειδών προϊόντων όπως αυτό ορίζεται στο άρθρο 5, παράγραφος 4, του εν λόγω κανονισμού (νυν άρθρο 5, παράγραφος 4, του κανονισμού 1225/2009)», λαμβανομένου υπόψη ότι, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, οι παραγωγοί που υπάγονται στις περιπτώσεις οι οποίες προβλέπονται από το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του ίδιου κανονισμού μπορούν να αποκλεισθούν από την κοινοτική παραγωγή. Τα θεσμικά όργανα διαθέτουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως όσον αφορά την επιλογή μεταξύ των δύο σκελών αυτής της εναλλακτικής λύσεως.

Επιπλέον, η κοινοτική βιομηχανία, όπως αυτή προσδιορίσθηκε προς τον σκοπό του καθορισμού της ζημίας, δεν πρέπει κατ’ ανάγκην να απαρτίζεται από τους ίδιους κοινοτικούς παραγωγούς με αυτούς από τους οποίους απετελείτο η κοινοτική βιομηχανία που ελήφθη υπόψη προκειμένου να αποδειχθεί αν η αρχική καταγγελία ή η αίτηση επανεξετάσεως ετύγχανε επαρκούς υποστηρίξεως σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 4, του βασικού κανονισμού. Συγκεκριμένα, αφενός, στη δεύτερη περίπτωση, η κοινοτική βιομηχανία μπορεί να περιλαμβάνει μόνον τους κοινοτικούς παραγωγούς που υποστηρίζουν την καταγγελία ή την αίτηση, ενώ, στην πρώτη περίπτωση, η κοινοτική βιομηχανία μπορεί να περιλαμβάνει το σύνολο των κοινοτικών παραγωγών, ανεξαρτήτως του αν αυτοί παρείχαν ή όχι μια τέτοια υποστήριξη. Αφετέρου, ο ορισμός της κοινοτικής βιομηχανίας προς τον σκοπό του καθορισμού της ζημίας είναι μια διεργασία που συντελείται, εκ μέρους των θεσμικών οργάνων, μετά την κίνηση της διαδικασίας.

Πάντως, εάν, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ένας κοινοτικός παραγωγός ο οποίος αρχικώς υποστήριζε την καταγγελία ή την αίτηση επανεξετάσεως ανακαλέσει την εν λόγω υποστήριξη ή απόσχει από τη συνεργασία με την Επιτροπή, ένας τέτοιος παραγωγός δεν πρόκειται να συμπεριληφθεί στην κοινοτική βιομηχανία προς τον σκοπό του καθορισμού της ζημίας στην περίπτωση που τα θεσμικά όργανα επιλέξουν να ορίσουν την εν λόγω βιομηχανία προκρίνοντας το δεύτερο σκέλος της εναλλακτικής λύσεως που προβλέπεται από το άρθρο 4, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού.

Οι περιπτώσεις που μνημονεύονται, ρητώς ή εμμέσως, στο άρθρο 9, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού (νυν άρθρο 9, παράγραφος 1, του κανονισμού 1225/2009), προϋποθέτουν, εξ ορισμού, ότι το προβλεπόμενο από το άρθρο 5, παράγραφος 4, του εν λόγω κανονισμού όριο του 50 % δεν συμπληρώνεται πλέον. Επομένως, όταν τα θεσμικά όργανα, κατά την άσκηση της ευρείας εξουσίας εκτιμήσεως που διαθέτουν, επιλέγουν να ορίσουν την κοινοτική βιομηχανία κάνοντας χρήση του δευτέρου σκέλους της εναλλακτικής λύσεως που προβλέπεται από το άρθρο 4, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού, η περιλαμβανόμενη στην εν λόγω διάταξη παραπομπή στο άρθρο 5, παράγραφος 4, του κανονισμού αυτού, εν γένει, όσον αφορά την έκφραση «μεγαλύτερο μέρος […] της συνολικής κοινοτικής παραγωγής» μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνον ως παραπέμπουσα στο ελάχιστο όριο του 25 %, και όχι σε αυτό του 50 %. Μια τέτοια λύση είναι επιβεβλημένη πολλώ μάλλον εφόσον η απαίτηση ότι η κοινοτική βιομηχανία πρέπει να αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής κοινοτικής παραγωγής αποσκοπεί στο να διασφαλισθεί ότι η αθροιστική παραγωγή των παραγωγών, οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται στην εν λόγω βιομηχανία, είναι αρκούντως αντιπροσωπευτική.

(βλ. σκέψεις 92-95)

4.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 105-107, 109, 111-113)