Προσφυγή της 19ης Δεκεμβρίου 2007 - Dow Agrosciences BV και λοιποί κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-470/07)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Dow Agrosciences BV (Ρότερνταμ, Ιταλία), Dow AgroSciences Ltd (Hitchin, Ηνωμένο Βασίλειο), Dow AgroSciences SAS (Mougins, Γαλλία), Dow AgroSciences Export SAS (Mougins, Γαλλία), Dow AgroSciences Italia Srl (Μιλάνο, Ιταλία), Dow AgroSciences Iberica SA (Μαδρίτη, Ισπανία), Dow AgroSciences Vertriebsgesellschaft mbH (Neusiedl am See, Αυστρία), Dow AgroSciences LLC (Ινδιανάπολη, ΗΠΑ) (εκπρόσωποι: K. Van Maldegem, C. Mereu, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής 2007/619/ΕΚ·
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως 2007/619/ΕΚ της Επιτροπής, της 20ής Σεπτεμβρίου 2007, σχετικά με τη μη καταχώριση της ουσίας 1,3-διχλωροπροπένιο στο παράρτημα I της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου και την ανάκληση των εγκρίσεων για τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα που περιέχουν την εν λόγω ουσία
1 (στο εξής: οδηγία 91/414).
Κατά τις προσφεύγουσες, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη για τους ακόλουθους λόγους:
α) συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου δεδομένου ότι στηρίζεται σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την ασφάλεια των τροφίμων (ΕΑΑΤ), που φέρεται ότι παραβιάζει το άρθρο 8, παράγραφος 7, του κανονισμού 451/2000
2 της Επιτροπής· η καθής παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 8, του προαναφερθέντος κανονισμού, και η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εκδόθηκε σύμφωνα με την εφαρμοστέα νομοθετική διαδικασία και κατά τούτο συνιστά παράβαση των άρθρων 5 ΕΚ και 7 ΕΚ καθώς και του άρθρου 5 της αποφάσεως 1999/468
3·
β) εμφανίζει περιπτώσεις πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως διότι αποφασίζει τη μη καταχώρηση της ουσίας 1,3-διχλωροπροπένιο στο παράρτημα I της οδηγίας 91/414 του Συμβουλίου χωρίς να έχει αποδειχθεί ότι η ουσία αυτή δημιουργεί ανεπίτρεπτο κίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου και για το περιβάλλον, και ότι δεν τηρεί τις απαιτήσεις του άρθρου 5, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 91/414 για να καταχωρηθεί στο παράρτημα I·
γ) συνιστά παραβίαση γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου και συγκεκριμένα i) των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, ii) της αρχής της αναλογικότητας, iii) της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, iv) της αρχής της χρηστής διοίκησης, και v) συνιστά προσβολή του δικαιώματος άμυνας των προσφευγουσών και του δικαιώματος να διατυπώσουν την άποψή τους·
δ) συνιστά παράβαση της Συνθήκης ΕΚ και του συναφούς με την εφαρμογή της κανόνα δικαίου και ειδικότερα, i) του άρθρου 13 της οδηγίας 91/414 καθώς και ii) του άρθρου 95 ΕΚ και των άρθρων 4 και 5 της προαναφερθείσας οδηγίας.
Οι προσφεύγουσες προβάλλουν επίσης έλλειψη νομιμότητας από τη σκοπιά του άρθρου 241 ΕΚ, όσον αφορά το άρθρο 20 του κανονισμού 1490/2002 της Επιτροπής
4, έλλειψη νομιμότητας η οποία όπως ισχυρίζονται αλλοίωσε σημαντικά το δικαίωμα προσδοκίας τους διά της τροποποιήσεως του κανονισμού 451/2000 κατά την έννοια ότι προβλέπει ανάμιξη του ΕΑΑΤ στην εξέταση της εν λόγω ουσίας.