Sprawa T‑222/09

Ineos Healthcare Ltd

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ALPHAREN – Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe ALPHA D3 – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009] – Badanie stanu faktycznego z urzędu – Artykuł 74 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 76 rozporządzenia nr 207/2009)

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Fakty, dowody i argumenty przedstawione na poparcie sprzeciwu – Możliwość przedstawienia przez stronę wnoszącą sprzeciw dowodów na poparcie sprzeciwu

(rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1, zasada 15 ust. 2 lit. c), zasada 15 ust. 3 lit. b), zasada 19 ust. 1)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Badanie stanu faktycznego z urzędu – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Ograniczenie badania do stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony – Uwzględnienie faktów powszechnie znanych – Produkty lecznicze

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 74 ust. 1)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Ustalenie właściwego kręgu odbiorców

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

1.      Z zasady 15 ust. 2 lit. c) w związku z zasadą 15 ust. 3, lit b) oraz w związku z zasadą 19 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wynika, że w ramach postępowania w sprawie sprzeciwu strona wnosząca sprzeciw ma możliwość, a nie obowiązek, przedstawienia dowodów na poparcie sprzeciwu, szczególnie w kwestii podobieństwa rozpatrywanych towarów i usług.

Jednocześnie dowody, o których mowa w zasadzie 15 ust. 3 lit. b) rozporządzenia nr 2868/95, niekoniecznie muszą obejmować wszystkie aspekty porównania towarów.

(por. pkt 16, 17, 21)

2.      Zgodnie z art. 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w postępowaniu odnoszącym się do względnych podstaw odmowy rejestracji badanie przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) ogranicza się do stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony oraz poszukiwanego zadośćuczynienia.

Przepis ten dotyczy w szczególności faktycznej podstawy decyzji Urzędu, a mianowicie stanu faktycznego i dowodów, na których mogą one zostać skutecznie oparte. A zatem izba odwoławcza może oprzeć swoją decyzję w sprawie odwołania od decyzji kończącej postępowanie w sprawie sprzeciwu jedynie na faktach i dowodach przedstawionych przez strony. Ograniczenie faktycznej podstawy badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą nie wyklucza jednak uwzględnienia przez nią, oprócz faktów wyraźnie podniesionych przez strony postępowania w sprawie sprzeciwu, faktów notoryjnych, to znaczy faktów, które mogą być wszystkim znane lub które można ustalić, korzystając z powszechnie dostępnych źródeł.

Jeżeli chodzi o opis preparatów farmaceutycznych i ich wskazania terapeutyczne, to, z uwagi na stopień zawiłości technicznej w żadnym razie nie mogą one zostać uznane za informacje stanowiące fakty notoryjne.

(por. pkt 28, 29, 31)

3.      Co się tyczy oceny istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, w przypadkach, w których dane towary są lekami wymagającymi do ich sprzedaży konsumentom w aptekach przepisania przez lekarza, właściwy krąg odbiorców składa się zarówno z konsumentów końcowych, jak i ze specjalistów z zakresu służby zdrowia, to znaczy z lekarzy, którzy przepisują lek oraz z farmaceutów, którzy sprzedają przepisany lek. Nawet gdyby na wybór towaru mieli wpływ lub go determinowali pośrednicy, to dla konsumentów wciąż mogłoby istnieć prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, ponieważ konsumenci mogą stykać się z tymi towarami choćby podczas dokonywania zakupu każdego z towarów odrębnie, w różnym czasie.

Nawet w przypadku leków dostępnych wyłącznie na receptę nie można wykluczyć, że przeciętny konsument będzie stanowił część właściwego kręgu odbiorców.

(por. pkt 43, 44)