Sprawa T‑361/13

(publikacja fragmentów)

Menelaus BV

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny wspólnotowy znak towarowy VIGOR – Wcześniejsze graficzne, międzynarodowy i wspólnotowy, znaki towarowe VIGAR – Dopuszczalność dowodów na okoliczność używania przedstawionych na CD‑ROM‑ie – Uwzględnienie dowodów uzupełniających nieprzedstawionych w wyznaczonym terminie – Rzeczywiste używanie wcześniejszych znaków towarowych – Artykuł 15 i art. 57 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Postać różniąca się co do elementów, które nie wpływają na charakter odróżniający

Streszczenie – wyrok Sądu (dziewiąta izba) z dnia 18 listopada 2015 r.

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Rozpatrywanie zgłoszenia – Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego – Rzeczywiste używanie – Pojęcie – Kryteria oceny – Wymóg przedstawienia konkretnych i obiektywnych dowodów – Sposób dowodzenia i środki dowodowe – Brak ograniczeń – Dopuszczalność dowodów na okoliczność używania przedstawionych na CD‑ROM‑ie

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 57 ust. 2, 3; rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 22 ust. 4, art. 1 zasada 40 ust. 6)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Zasada równego traktowania – Zasada dobrej administracji – Wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu – Zasada legalności – Konieczność przeprowadzenia dokładnego i kompletnego badania w każdym konkretnym przypadku

1.      Z art. 22 ust. 4 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wynika, że zawarte w nim wyliczenie środków dowodowych (opakowania, katalogi, faktury itd.) nie jest wyczerpujące, ponieważ w przepisie tym wskazano, iż owe dowody „ograniczają się co do zasady” do wymienionych przykładów. Ponadto orzecznictwo potwierdza, że sposób dowodzenia i środki dowodowe w zakresie rzeczywistego używania znaku nie są ograniczone. W tym względzie jasne jest, że środki dowodowe takie jak materiały audiowizualne w postaci ogłoszeń reklamowych czy nagrań telewizyjnych nie są wykluczone. Otóż tego rodzaju materiały są ogólnie dostępne na nośnikach informatycznych takich jak CD‑ROM lub pendrive i nie mogą zostać przedstawione na takim nośniku jak papier czy w formie zdygitalizowanego pliku takiego dokumentu.

Inaczej rzecz się ma w przypadku środków dowodowych takich jak faktury czy katalog, które mogą zostać złożone w postaci papierowej lub w formie pliku zawierającego zeskanowane dokumenty, jednak do celów przedłożenia zostały zachowane na CD‑ROM‑ie. Nawet jeśli przypomniane powyżej zasady nie sprzeciwiają się przedstawieniu dowodów w formie CD‑ROM‑u, to podniesiona kwestia dotyczy przede wszystkim sposobu przekazania materiału dowodowego Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory). Przepisy rozporządzenia nr 2868/95, które konkretnie odnoszą się do powiadamiania Urzędu, nie stoją jednak na przeszkodzie przekazaniu dowodów na CD‑ROM.

Oczywiście nie można wykluczyć, że przedstawienie dowodów na CD‑ROM‑ie zawierającym kilka plików elektronicznych może utrudnić analizę przedstawionych w ten sposób dowodów w stosunku do dowodów przedstawionych na papierze lub w formie zwykłego pliku zawierającego zeskanowaną wersję dokumentów, ułatwiającego ich identyczne zwielokrotnienie poprzez wydrukowanie. W tym względzie strony przedstawiające dowody używania na CD‑ROM‑ie muszą upewnić się, czy ich czytelność nie wpłynie negatywnie na ich moc dowodową.

(por. pkt 23–29, 34, 35)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 37, 38)