Sprawa T‑227/09

Feng Shen Technology Co. Ltd

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Graficzny wspólnotowy znak towarowy FS – Zła wiara zgłaszającego – Artykuł 51 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Bezwzględne podstawy unieważnienia – Zgłaszający działający w złej wierze w momencie dokonywania zgłoszenia znaku towarowego – Kryteria oceny – Uwzględnienie wszystkich istotnych czynników istniejących w momencie dokonywania zgłoszenia do rejestracji

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 51 ust. 1 lit. b))

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Uprawnienie Sądu do zmiany zaskarżonej decyzji – Granice

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65 ust. 3)

1.      Oceny złej wiary zgłaszającego w rozumieniu art. 51 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego należy dokonywać całościowo, uwzględniając wszelkie istotne czynniki danego przypadku, a w szczególności:

–        okoliczność, że zgłaszający wiedział lub powinien wiedzieć, iż osoba trzecia używa w co najmniej jednym państwie członkowskim oznaczenia identycznego lub podobnego dla towaru identycznego lub do złudzenia podobnego do oznaczenia zgłoszonego do rejestracji;

–        zamiar uniemożliwienia przez zgłaszającego dalszego używania tego oznaczenia przez osobę trzecią;

–        stopień ochrony prawnej, z której korzystają oznaczenie osoby trzeciej i oznaczenie zgłoszone do rejestracji.

Zamiar uniemożliwienia sprzedaży może w pewnych okolicznościach stanowić o złej wierze zgłaszającego. Jest tak w szczególności w przypadku, gdy okazuje się później, że zgłaszający zarejestrował jako wspólnotowy znak towarowy oznaczenie bez zamiaru używania go, wyłącznie po to, by uniemożliwić osobie trzeciej wejście na rynek. Tymczasem zgłaszający może również dążyć do celu zgodnego z prawem, gdy pragnie uchronić się przed próbą skorzystania z renomy swojego oznaczenia przez osobę trzecią, będącą podmiotem rozpoczynającym działalność na rynku. Wyżej wymienione czynniki stanowią jedynie przykłady pośród wszystkich elementów, które mogą zostać wzięte pod uwagę na potrzeby oceny ewentualnie złej wiary zgłaszającego znak towarowy w momencie dokonywania zgłoszenia.

(por. pkt 33–36)

2.      Przyznana Sądowi kompetencja o charakterze reformatoryjnym ustanowiona w art. 65 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego nie skutkuje przyznaniem mu uprawnienia do zastąpienia własną oceną oceny dokonanej przez izbę odwoławczą, a tym bardziej do dokonania oceny, w przedmiocie której rzeczona izba odwoławcza nie przedstawiła jeszcze swojego stanowiska. Wykonanie kompetencji o charakterze reformatoryjnym powinno w konsekwencji ograniczyć się zasadniczo do sytuacji, w których Sąd, po przeprowadzeniu kontroli oceny dokonanej przez izbę odwoławczą, jest w stanie określić, na podstawie ustalonych elementów stanu faktycznego i prawnego, decyzję, jaką powinna wydać izba odwoławcza.

(por. pkt 55)