Προσφυγή της 9ης Απριλίου 2013 – Telefónica, SA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση T-216/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Telefónica, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Folguera Crespo, P. Vidal Martinez και E. Peinado Iríbar, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει τα άρθρα 1 και 2 της αποφάσεως της Επιτροπής, της 23ης Ιανουαρίου 2013, καθόσον θίγουν την προσφεύγουσα, ή, επικουρικώς

να ακυρώσει εν μέρει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως και να μειώσει το ποσό του επιβληθέντος προστίμου, και

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως

Η προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση ταυτίζεται με αυτήν που αποτελεί αντικείμενο της προσφυγής στην υπόθεση T-208/13, Portugal Telecom κατά Επιτροπής.

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι, στην προσβαλλομένη απόφαση, η Επιτροπή εφαρμόζει εσφαλμένως τη νομολογία σχετικά με τους περιορισμούς εξ αντικειμένου και παραβιάζει τις αρχές του τεκμηρίου αθωότητας, του βάρους αποδείξεως και in dubio pro reo σε σχέση με το περιεχόμενο της ρήτρας 9 της συμφωνίας εξαγοράς. Επί του σημείου αυτού, ειδικότερα, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η εν λόγω ρήτρα συνδέεται με τη διαδικασία εξαγοράς και δεν δύναται να νοηθεί ή να εφαρμοσθεί ανεξαρτήτως αυτής και δυσχερούς διαδικασίας διαπραγματεύσεων, χαρακτηριζόμενης από τη μόνιμη παρέμβαση της Πορτογαλικής Κυβερνήσεως.Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ Η προσφεύγουσα προβάλλει συναφώς πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών και προσβολή της αρχής της συνολικής εκτιμήσεως των αποδεικτικών στοιχείων, σε σχέση με το πλαίσιο εντός του οποίου συνάφθηκε η ρήτρα αυτή, τη συμπεριφορά των εμπλεκομένων μερών και τον σκοπό της εν λόγω ρήτρας.Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση των αρχών περί του βάρους αποδείξεως και της χρηστής διοικήσεως, των δικαιωμάτων άμυνας και του τεκμηρίου αθωότητας σε σχέση με τα αποδεικτικά στοιχεία περί της παρεμβάσεως της Πορτογαλικής Κυβερνήσεως στις διαπραγματεύσεις και στην κατάρτιση και διατήρηση της ρήτρας.Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ–    Η προσφεύγουσα προβάλλει συναφώς την ανεπαρκή αιτιολογία και εσφαλμένη εκτίμηση του αντίκτυπου της ρήτρας στον περιορισμό του ανταγωνισμού ως απαραίτητης προϋποθέσεως για την ύπαρξη παραβάσεως, έστω και εξ αντικειμένου, του άρθρου 101 ΣΛΕΕ.Ο πέμπτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ–    Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η εν λόγω ρήτρα δεν συνιστά, ούτε εκ των αποτελεσμάτων της, περιορισμό αντίθετο προς το άρθρο 101 ΣΛΕΕ.Επικουρικώς, η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης την προσβολή των αρχών της αναλογικότητας και της υποχρεώσεως αιτιολογή

σεως, καθώς και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον η Επιτροπή α

ρνήθηκε να αναγνωρίσει ελαφρυντικές περιστάσεις και δεν τις εκτίμησε προσηκόντως.