Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2007 r. - Centre de Promotion de l'Emploi par la Micro-Entreprise przeciwko Komisji
(Sprawa T-444/07)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Centre de Promotion de l'Emploi par la Micro-Entreprise (CPEM) (Marsylia, Francja) (przedstawiciel: adwokat C. Bonnefoi)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
− stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr C (2007) 4645 z dnia 4 października 2007 r., znoszącej pomoc przyznaną z Europejskiego Funduszu Społecznego na finansowanie dotacji z EFS we Francji (CPEM) mocą decyzji nr C (1999) 2645 z dnia 17 sierpnia 1999 r.;
uznanie prawa do odszkodowania za naruszenie publicznego wizerunku organizacji realizującej zadania z zakresu interesu publicznego (w wysokości 100 000 EUR);
uznanie prawa do indywidualnego odszkodowania w wysokości "symbolicznego euro" na rzecz pracowników CPEM z tytułu naruszenia ich spokoju w środowisku pracy (stworzenia zagrożenia co do przyszłości struktury ich zatrudnienia a tym samym samego zatrudnienia skoro wypłata miliona euro oznaczałaby koniec działalności CPEM i MSD);
zasądzenie kosztów adwokackich oraz kosztów koniecznej pomocy prawnej, których poniesienie zostanie wykazane w niniejszym postępowaniu.
Zarzuty i główne argumenty
W skardze skarżąca domaga się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji nr C (2007) 4645 z dnia 4 października 2007 r., znoszącej wskutek sprawozdania OLAF, pomoc przyznaną z Europejskiego Funduszu Społecznego
1 na finansowanie w formie ogólnej dotacji projektu pilotażowego realizowanego przez skarżącą.
Na poparcie skargi skarżąca powołuje dwa rodzaje zarzutów. Pierwsze mają charakter proceduralny, dotycząc sposobu przeprowadzenia przez OLAF dochodzenia, które doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji, oraz opierają się na naruszeniu prawa do obrony. Pozostałe zarzuty dotyczą istoty zaskarżonej decyzji.
Po pierwsze strony skarżąca podnosi, że forma dochodzenia przeprowadzonego przez OLAF naruszyła liczne zasady prawa wspólnotowego i rzetelności postępowania takie jak zasadę domniemania niewinności, prawo do zapoznania się z treścią i szczegółami zarzutów sformułowanych w skargach, powodujących wszczęcie postępowania. Twierdzi ona ponadto, że OLAF dokonał błędnego wyboru przepisów proceduralnych pomiędzy przepisami z rozporządzenia nr 2185/96
2 a przepisami dotyczącymi dochodzeń, przewidzianych rozporządzeniem nr 2988/95
3. Z drugiej strony skarżąca zarzuca OLAF, iż zarzuty przeciwko niej skierowane zostały oparte na różnych i zmieniających się wydaniach "Przewodnika promotora".
Co do istoty sprawy, skarżąca zarzuca Komisji, że oparła decyzję na wnioskach ze sprawozdania OLAF, które naruszały w istotny sposób takie pojęcia prawa francuskiego jak "organizacja o celach niezarobkowych" oraz "oddanie do dyspozycji. Ponadto podnosi ona, że OLAF powoływał się w stosunkach z nią na nadrzędność "Przewodnika promotora" w stosunku do przepisów wspólnotowych. Twierdzi ona również, ze Komisja miała wiedzę na ten temat, dopuszczając powołanie przez OLAF określonych faktów jako zarzutów przeciwko skarżącej, również w zaskarżonej decyzji. Wreszcie skarżąca powołuje jako zarzut, fakt że rozporządzenie nr 1605/2002
4, będące podstawą dowodzenia przez OLAF oraz podstawą zaskarżonej decyzji, nie podlega zastosowaniu w niniejszej sprawie i nie może być podstawą formułowania przeciwko niej zarzutów.