WYROK SĄDU (druga izba)
z dnia 3 października 2012 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego TEQUILA MATADOR HECHO EN MEXICO – Wcześniejsze słowne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe MATADOR – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Brak podobieństwa towarów – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009
W sprawie T‑584/10
Mustafa Yilmaz, zamieszkały w Stuttgarcie (Niemcy), reprezentowany początkowo przez adwokata F. Kuschmirek, następnie przez adwokata F. Stangla,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez A. Folliarda‑Monguirala, działającego w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest
Tequila Cuervo, SA de CV, z siedzibą w Tlaquepaque, Jalisco (Meksyk), reprezentowana przez adwokata S. Salvetti,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 13 października 2010 r. (sprawa R 1162/2009‑2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Mustafą Yilmazem a Tequila Cuervo, SA de CV,
SĄD (druga izba),
w składzie: N.J. Forwood (sprawozdawca), prezes, F. Dehousse i J. Schwarcz, sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 27 grudnia 2010 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 5 kwietnia 2011 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią interwenienta na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 18 kwietnia 2011 r.,
po zapoznaniu się z repliką skarżącego złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 30 września 2011 r.,
po zapoznaniu się z repliką interwenienta złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 4 października 2011 r.,
uwzględniając postanowienie z dnia 12 listopada 2011 r. odmawiające wydania zgody na złożenie duplik,
uwzględniając postanowienie z dnia 25 listopada 2011 r. dotyczące składu izb Sądu,
uwzględniając, że w terminie miesiąca od dnia powiadomienia stron o zakończeniu procedury pisemnej nie wpłynął żaden wniosek o wyznaczenie rozprawy, i postanowiwszy, na podstawie sprawozdania sędziego sprawozdawcy i w zastosowaniu art. 135a regulaminu postępowania przed Sądem, orzec w przedmiocie skargi bez przeprowadzenia części ustnej postępowania,
po zapoznaniu się z pismem OHIM z dnia 14 lutego 2012 r. powiadamiającym Sąd o ograniczeniu wykazu odnośnych towarów i wnoszącym o częściowe umorzenie postępowania,
po zapoznaniu się z uwagami interwenienta na temat tego pisma złożonymi w sekretariacie Sądu w dniu 22 marca 2012 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 5 sierpnia 2004 r. interwenient, Tequila Cuervo, SA de CV, złożył w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)].
2 Znakiem towarowym, którego dotyczyło zgłoszenie, jest następujące oznaczenie graficzne:
3 Towary, dla których wystąpiono o rejestrację, należą, po pierwszym ograniczeniu ich wykazu objętym wnioskiem z dnia 24 kwietnia 2008 r., do klasy 33 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają następującemu opisowi: „napoje alkoholowe, wstępnie mieszane koktajle alkoholowe, tequila pochodząca z Meksyku oraz likiery z tequili pochodzące z Meksyku”.
4 Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 32/2005 z dnia 8 sierpnia 2005 r.
5 W dniu 8 listopada 2005 r. skarżący, Mustafa Yilmaz, wniósł na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009) sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego.
6 Sprzeciw opierał się, po pierwsze, na wcześniejszym słownym międzynarodowym znaku towarowym MATADOR, wywołującym skutki w państwach Beneluksu, Republice Czeskiej, Danii, Estonii, Grecji, Hiszpanii, we Francji, Włoszech, na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Austrii, Polsce, Portugalii, Słowenii, Słowacji, Finlandii, Szwecji i Zjednoczonym Królestwie, zarejestrowanym w dniu 31 października 2002 r. pod numerem 792051, a po drugie, na wcześniejszym słownym niemieckim znaku towarowym MATADOR, zarejestrowanym w dniu 21 sierpnia 2002 r. pod numerem 302050531, przy czym oba te znaki towarowe oznaczają towary należące do klasy 32 i odpowiadające następującemu opisowi: „piwo; wody mineralne i gazowane oraz inne napoje bezalkoholowe; napoje owocowe i soki owocowe; syropy i inne preparaty do produkcji napojów”.
7 W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na podstawę odmowy rejestracji określoną w art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009].
8 Decyzją z dnia 3 września 2009 r. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw, opierając się ze względów ekonomii postępowania jedynie na wcześniejszym niemieckim znaku towarowym. Uznał po pierwsze, że towary, których dotyczą kolidujące ze sobą oznaczenia, konkurują ze sobą i z tego powodu są podobne, a po drugie, że wspomniane oznaczenia są ogólnie podobne.
9 W dniu 1 października 2009 r. interwenient – działając na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009 – wniósł do OHIM odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
10 Z pisma OHIM do Sądu z dnia 14 lutego 2012 r. wynika, że w ramach postępowania w sprawie sprzeciwu toczącego się równolegle z postępowaniem, które jest przedmiotem obecnie rozpatrywanej skargi, interwenient we wniosku z dnia 2 grudnia 2009 r. złożonym do OHIM przedstawił dodatkowe ograniczenie wykazu towarów, dla których wnosi o rejestrację w odnośnym przypadku, tak że odpowiadają one następującemu opisowi: „tequila pochodząca z Meksyku, koktajle alkoholowe zawierające tequilę pochodzącą z Meksyku oraz likiery z tequili pochodzące z Meksyku” należące do klasy 33.
11 Decyzją z dnia 13 października 2010 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Druga Izba Odwoławcza OHIM uwzględniła odwołanie, uchylając decyzję Wydziału Sprzeciwów, oddalając sprzeciw i dopuszczając rejestrację zgłoszonego znaku towarowego „dla wszystkich towarów i usług objętych zgłoszeniem”. Orzekając w ten sposób, Izba Odwoławcza pominęła jednak wzięcie pod uwagę ograniczenia wykazu odnośnych towarów objętego wnioskiem interwenienta z dnia 2 grudnia 2009 r. wskutek błędu, za który OHIM uznaje swoją odpowiedzialność. Izba Odwoławcza uzasadniła w istocie swoją decyzję następująco:
– ze względów ekonomii postępowania prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd należy najpierw rozpatrzyć przez porównanie zgłoszonego znaku towarowego z wcześniejszym niemieckim znakiem towarowym (pkt 17);
– właściwy krąg odbiorców składa się z przeciętnych konsumentów w Niemczech (pkt 18);
– przy zastosowaniu orzecznictwa Sądu [wyroki: z dnia 18 czerwca 2008 r. w sprawie T‑175/06 Coca‑Cola przeciwko OHIM – San Polo (MEZZOPANE), Zb.Orz. s. II‑1055; z dnia 29 kwietnia 2009 r. w sprawie T‑430/07 Bodegas Montebello przeciwko OHIM – Montebello (MONTEBELLO RHUM AGRICOLE), Zb.Orz. s. II‑49*], napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, różnią się zarówno od towarów „piwa” (pkt 21–30), jak i od towarów „wody mineralne i gazowane oraz inne napoje bezalkoholowe; napoje owocowe i soki owocowe; syropy i inne preparaty do produkcji napojów” (pkt 32–40), których dotyczy wcześniejszy niemiecki znak towarowy, i to ze względu na ich charakter, pochodzenie, składniki, sposób produkcji, przeznaczenie, używanie, brak zastępowalności i brak komplementarności, nawet jeśli niektóre z tych towarów znajdują się w pewnej mierze w stosunku konkurencji;
– stwierdzenie dotyczące braku podobieństwa rozpatrywanych towarów pozostaje obowiązujące w odniesieniu do wszystkich poza Niemcami państw członkowskich, w których wcześniejszy międzynarodowy znak towarowy jest chroniony (pkt 41);
– jedna z kumulatywnych przesłanek wymaganych dla zastosowania art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, mianowicie identyczność lub podobieństwo towarów, których dotyczą kolidujące ze sobą oznaczenia, pozostaje zatem niespełniona w niniejszym przypadku, tak że nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd (pkt 42–44).
Żądania stron
12 Skarżący wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
13 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącego kosztami postępowania.
14 W piśmie z dnia 14 lutego 2012 r. OHIM wniósł do Sądu o stwierdzenie, że skarga stała się bezprzedmiotowa w odniesieniu do towarów „napoje alkoholowe”.
15 Interwenient wnosi do Sądu o:
– utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji;
– obciążenie skarżącego kosztami postępowania.
Co do prawa
W przedmiocie wniosku o częściowe umorzenie postępowania
16 W piśmie z dnia 14 lutego 2012 r. OHIM podniósł, że ponieważ interwenient cofnął zgłoszenie w odniesieniu do towarów „napoje alkoholowe”, rozpatrywana skarga stała się bezprzedmiotowa co do tych towarów.
17 W uwagach na piśmie dotyczących wspomnianego pisma interwenient potwierdza to wycofanie, ale nie zajmuje stanowiska co do skutków proceduralnych.
18 Skarżący nie zastosował się do skierowanego przez Sąd wezwania do przedstawienia uwag co do tego pisma.
19 W tym względzie Sąd przypomina, że zgodnie z art. 43 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 zgłaszający może w każdej chwili wycofać zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego lub ograniczyć zawarty w nim wykaz towarów lub usług. Ograniczenia wykazu towarów lub usług określonych w zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego należy dokonać w określony, szczególny sposób, składając wniosek o zmianę zgłoszenia zgodnie z art. 43 rozporządzenia nr 207/2009 i z zasadą 13 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonującego rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 (Dz.U. L 303, s. 1) [zob. wyrok Sądu z dnia 17 czerwca 2009 r. w sprawie T‑464/07 Korsch przeciwko OHIM (PharmaResearch), Zb.Orz. s. II‑464/07, pkt 10 i przytoczone tam orzecznictwo].
20 W niniejszym przypadku w piśmie z dnia 14 lutego 2012 r. OHIM potwierdził poprawność i skuteczność ograniczenia wykazu towarów objętych zgłoszeniem znaku towarowego, a skarżący nie zakwestionował tego w żaden sposób. Co więcej, ograniczenie to potwierdzone jest przez bazę danych online OHIM.
21 Należy zatem uznać to ograniczenie za ustalone i stwierdzić w rezultacie, że Izba Odwoławcza popełniła błąd, dopuszczając zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego „dla wszystkich towarów i usług objętych zgłoszeniem”, włącznie z towarami „napoje alkoholowe”, które były przedmiotem wspomnianego ograniczenia.
22 Należy jednakże również stwierdzić, że błąd ten nie ma żadnego niekorzystnego skutku dla skarżącego, jako że bez względu na wynik niniejszego postępowania zgłoszony znak towarowy nie będzie mógł być zarejestrowany jako wspólnotowy znak towarowy dla wspomnianych towarów „napoje alkoholowe” z powodu ograniczenia wykazu towarów oznaczonych w zgłoszeniu znaku towarowego.
23 W tych okolicznościach rozpatrywana skarga może być rzeczywiście uznana za bezprzedmiotową w zakresie, w jakim zmierza do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji w odniesieniu do dopuszczania w niej rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów „napoje alkoholowe”. Nie ma zatem podstaw, by orzekać w tejże mierze.
Co do istoty
24 Na poparcie skargi skarżący podnosi jeden zarzut, dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009.
25 Skarżący podnosi, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd pomiędzy kolidującymi ze sobą znakami towarowymi ze względu, po pierwsze, na silne podobieństwo, a nawet identyczność oznaczeń, a po drugie, na podobieństwo rozpatrywanych towarów, w odniesieniu do czego Izba Odwoławcza dokonała błędnej oceny. W tym względzie należy w szczególności podkreślić, odnosząc się do niektórych nowych dowodów załączonych do skargi, co następuje:
– właściwy krąg odbiorców składa się z przeciętnych konsumentów w Europie, a nie tylko w Niemczech;
– napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, i towary „piwa”, których dotyczą wcześniejsze znaki towarowe, wykazują przeciętny stopień podobieństwa; towary te należą do tej samej kategorii napojów alkoholowych, skierowane są do tego samego kręgu odbiorców, są spożywane w podobnych okolicznościach, w odpowiednim przypadku razem lub zmieszane pod postacią koktajli, w szczególności w restauracjach i barach, mogą zaspokoić identyczną potrzebę ugaszenia pragnienia, są sprzedawane w tym samym miejscu w supermarketach i mogą pochodzić z tych samych przedsiębiorstw;
– napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, i towary „wody mineralne i gazowane oraz inne napoje bezalkoholowe; napoje owocowe i soki owocowe; syropy i inne preparaty do produkcji napojów”, których dotyczą wcześniejsze znaki towarowe, wykazują co najmniej przeciętny stopień podobieństwa; towary te należą do ogólnej kategorii napojów, mogą być spożywane w celu ugaszenia pragnienia jako aperitif lub do posiłku, są komplementarne ze względu na okoliczność, że są często spożywane w tym samym czasie lub zmieszane, w szczególności pod postacią koktajli, w odpowiednim przypadku napojów energetycznych takich jak „premiksowane”, i są produkowane i dystrybuowane przez te same przedsiębiorstwa; rozpatrywane towary zatem na pewno spotkają się na rynku.
26 OHIM podnosi tytułem wstępu, że przedstawienie w charakterze dowodów w załącznikach A 1–A 9 do skargi pewnej liczby dokumentów jest sprzeczne z art. 135 § 4 regulaminu postępowania przez Sądem, jako że nastąpiło to po raz pierwszy przed Sądem. W rezultacie te załączniki do skargi należałoby uznać za niedopuszczalne.
27 Co do istoty OHIM i interwenient podważają argumentację skarżącego i uważają zasadniczo, że Izba Odwoławcza dokonała właściwej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd pomiędzy rozpatrywanymi towarami, podkreślając w szczególności, co następuje:
– nie jest istotne, czy właściwy krąg odbiorców będzie określony w odniesieniu do przeciętnego konsumenta niemieckiego, czy europejskiego;
– co się tyczy porównania napojów alkoholowych, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, i towarów „piwa”, których dotyczą wcześniejsze znaki towarowe, wnioski, do których doszedł Sąd w ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE, mogą być zastosowane do okoliczności niniejszego przypadku;
– co się tyczy porównania napojów alkoholowych, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, i towarów „wody mineralne i gazowane oraz inne napoje bezalkoholowe; napoje owocowe i soki owocowe; syropy i inne preparaty do produkcji napojów”, których dotyczą wcześniejsze znaki towarowe, różnica charakteru związana z obecnością lub brakiem alkoholu jest decydująca; towary te ani nie konkurują ze sobą, ani nie są zastępowalne, ani komplementarne; okoliczność, że mogą być mieszane, nie zmienia tej oceny;
– co się tyczy porównania kolidujących ze sobą oznaczeń, zdaniem interwenienta ich całościowe podobieństwo należy określić jako raczej niewielkie;
– zdaniem interwenienta brak podobieństwa rozpatrywanych towarów i raczej niewielki stopień podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń uniemożliwia wystąpienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd;
– zdaniem interwenienta zaskarżona decyzja jest również zgodna z decyzją Wydziału Sprzeciwów z dnia 16 stycznia 2008 r. w sprawie B 767741.
28 Co do skutków zmiany opisu towarów objętych zgłoszeniem znaku towarowego OHIM podnosi w piśmie z dnia 14 lutego 2012 r., że nieuwzględnienie przez Izbę Odwoławczą tej zmiany pozostaje bez wpływu na niniejsze postępowanie, jako że nie powoduje to zakwestionowania podstaw powołanych przez Izbę Odwoławczą w pkt 21–31 zaskarżonej decyzji. Zdaniem OHIM zmiana ta nie może bowiem mieć wpływu na ocenę towarów, która została dokonana przez Izbę Odwoławczą, i nie zmienia ona w niczym ram faktycznych sporu, jaki został przedstawiony do rozpatrzenia Izbie Odwoławczej. W rezultacie wspomniana zmiana nie ma żadnego wpływu na zgodność z prawem zaskarżonej decyzji ani na zakres kontroli zgodności z prawem, której przeprowadzenie spoczywa na Sądzie.
29 W uwagach dotyczących wspomnianego pisma interwenient podziela w istocie punkt widzenia OHIM i podnosi, że zmiana opisu towarów objętych zgłoszeniem znaku towarowego wyłącznie wzmacnia zasadność zaskarżonej decyzji.
30 Ponieważ niektóre nowe dowody na poparcie argumentacji interwenienta zostały przez niego dołączone w załącznikach 4–16 do odpowiedzi, skarżący wnosi w swojej replice, by także zostały odrzucone jako niedopuszczalne, w razie gdyby uwzględniono wniosek OHIM, o którym mowa w pkt 26 powyżej.
31 W tejże replice skarżący powołuje się, po pierwsze, na decyzję Wydziału Sprzeciwów z dnia 26 lipca 2011 r. w sprawie B 1752545 – „Don Angel”, w której stwierdzono, że piwa z klasy 32 i napoje alkoholowe (oprócz piw) z klasy 33 są podobne, w szczególności ze względu na okoliczność, że wyroby te mogą być mieszane i spożywane razem, na przykład w koktajlach, a po drugie, na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 maja 2011 r. (sprawa R 1632/2010‑1), w której stwierdzono, że napoje alkoholowe (oprócz piw) i piwa są zazwyczaj przedmiotem ogólnej dystrybucji, że mogą być uważane za komplementarne ze względu na to, iż mogą być okazyjnie mieszane, i że nie można wykluczyć, iż piwa i niektóre napoje alkoholowe mogą pochodzić z tych samym przedsiębiorstw, w szczególności w odniesieniu do niektórych etapów wprowadzania do sprzedaży.
32 Co do skutków zmiany opisu towarów objętych zgłoszeniem znaku towarowego skarżący nie przedstawił żadnych uwag w tym względzie.
33 Sąd przypomina na wstępie, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem okoliczności faktyczne, na które strony nie powołały się przed instancjami OHIM, nie mogą już zostać przedstawione na etapie skargi sądowej. Zadaniem Sądu jest bowiem zbadanie zgodności z prawem decyzji wydanej przez izbę odwoławczą poprzez przeprowadzenie kontroli zastosowania przez nią prawa wspólnotowego, w szczególności w świetle okoliczności faktycznych, jakie zostały jej przedstawione (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie C‑214/05 P Rossi przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑7057, pkt 50), ale Sąd nie może natomiast przeprowadzić takiej kontroli, uwzględniając nowe okoliczności faktyczne, na które się przed nim powołano (zob. wyrok Trybunału z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie C‑29/05 P OHIM przeciwko Kaul, Zb.Orz. s. I‑2213, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo).
34 W rezultacie należy uwzględnić wniosek OHIM i skarżącego zmierzający do tego, by Sąd nie brał pod uwagę nowych dowodów załączonych do skargi i do odpowiedzi interwenienta.
35 Co do skutków zmiany wykazu towarów objętych zgłoszeniem znaku towarowego należy uznać, że obecne stanowisko OHIM sprowadza się w istocie do zwrócenia się do Trybunału o przeprowadzenie kontroli zgodności z prawem o bardziej ograniczonym zakresie niż zakres kontroli żądany w skardze.
36 Sąd uważa jednakże, że wniosek OHIM jest uzasadniony częściowym brakiem przedmiotu sporu, który w rzeczywistości dotyczy tylko towarów „tequila pochodząca z Meksyku, koktajle alkoholowe zawierające tequilę pochodzącą z Meksyku oraz likiery z tequili pochodzące z Meksyku”, objętych po ograniczeniu zgłoszeniem znaku towarowego. Nie wynika z tego żadna szkoda dla skarżącego, gdyż wykaz tych towarów jest bardziej ograniczony niż wykaz towarów, które były pierwotnie objęte zgłoszeniem i rozpatrzone przez Izbę Odwoławczą w zaskarżonej decyzji. Skarżący nie sprzeciwił się zresztą w żaden sposób wnioskowi OHIM, choć został wezwany przez Sąd do przedstawienia swoich uwag co do pisma OHIM z dnia 14 lutego 2012 r.
37 W dalszej części niniejszego wyroku należy zatem rozumieć określenie „napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy” jako oznaczające tylko towary „tequila pochodząca z Meksyku, koktajle alkoholowe zawierające tequilę pochodzącą z Meksyku oraz likiery z tequili pochodzące z Meksyku”.
38 Ponadto należy przypomnieć, że zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli z powodu identyczności lub podobieństwa do wcześniejszego znaku towarowego, identyczności lub podobieństwa towarów lub usług oznaczonych oboma znakami towarowymi istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia odbiorców w błąd na terytorium, na którym wcześniejszy znak towarowy jest chroniony. Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd obejmuje również prawdopodobieństwo skojarzenia z wcześniejszym znakiem towarowym.
39 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd istnieje, jeżeli odbiorcy mogliby uznać, że dane towary lub usługi pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa lub z przedsiębiorstw powiązanych gospodarczo. Według tej samej linii orzeczniczej prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd podlega całościowej ocenie zgodnie ze sposobem postrzegania rozpatrywanych oznaczeń oraz towarów lub usług przez właściwy krąg odbiorców, z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku, w szczególności wzajemnej zależności między podobieństwem oznaczeń a podobieństwem oznaczonych towarów lub usług [zob. wyrok Sądu z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie T‑162/01 Laboratorios RTB przeciwko OHIM – Giorgio Beverly Hills (GIORGIO BEVERLY HILLS), Rec. s. II‑2821, pkt 30–33 i przytoczone tam orzecznictwo].
40 Dla celów stosowania art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd zakłada jednoczesne istnienie identyczności lub podobieństwa między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi oraz identyczności lub podobieństwa oznaczonych tymi znakami towarów lub usług. Przesłanki te muszą być spełnione łącznie [zob. wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie T‑316/07 Commercy przeciwko OHIM – easyGroup IP Licensing (easyHotel), Zb.Orz. s. II‑43, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo]. Zatem również w przypadku identyczności zgłoszonego oznaczenia z oznaczeniem o szczególnie silnym charakterze odróżniającym wciąż jeszcze konieczne jest ustalenie istnienia podobieństwa między towarami bądź usługami oznaczonymi kolidującymi znakami towarowymi (zob. ww. wyrok w sprawie MEZZOPANE, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).
41 To w odniesieniu do tych zasad należy w niniejszym przypadku zbadać jedyny zarzut mający na celu stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.
42 Co się tyczy w pierwszej kolejności określenia właściwego kręgu odbiorców, nie należy podważać oceny, którą Izba Odwoławcza wyraziła w pkt 18 i 41 zaskarżonej decyzji (zob. pkt 11 powyżej). Jak to słusznie podnoszą OHIM i interwenient, nie jest istotne, czy właściwy krąg odbiorców będzie określony w odniesieniu do przeciętnego konsumenta niemieckiego, czy europejskiego. Ponadto ponieważ skarżący nie powołał się na istnienie okoliczności, takich jak szczególne nawyki konsumenckie w niektórych państwach członkowskich innych niż Niemcy, które mogłyby mieć wpływ na postrzeganie podobieństwa towarów, zarzut dotyczący tego, że Izba Odwoławcza dokonała w błędny sposób oceny właściwego kręg odbiorów, wydaje się bezskuteczny.
43 Co się tyczy w drugiej kolejności oceny podobieństwa pomiędzy rozpatrywanymi towarami, należy przypomnieć przede wszystkim, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki charakteryzujące ich wzajemny stosunek. Czynniki te obejmują w szczególności charakter towarów lub usług, ich przeznaczenie, sposób używania, jak również to, czy konkurują one ze sobą, czy też się uzupełniają (zob. analogicznie wyrok Trybunału z dnia 29 września 1998 r. w sprawie C‑39/97 Canon, Rec. s. I‑5507, pkt 23). Pod uwagę mogą być wzięte także inne czynniki, jak na przykład kanały dystrybucji rozpatrywanych towarów [zob. wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie T‑443/05 El Corte Inglés przeciwko OHIM – Bolaños Sabri (PiraÑAM diseño original Juan Bolaños), Zb.Orz. s. II‑2579, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo].
44 Co się tyczy, po pierwsze, sformułowanego przez skarżącego zarzutu, zgodnie z którym w pkt 21–30 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza dokonała w błędny sposób oceny podobieństwa pomiędzy napojami alkoholowymi, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, a towarami „piwa”, których dotyczą wcześniejsze znaki towarowe, należy stwierdzić od razu, że wspomniana ocena mutatis mutandis zmierza do pełnego dopasowania się do oceny podobieństwa pomiędzy winem a piwem, przeprowadzonej przez Sąd w pkt 63–68 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE.
45 W szczególności, co się tyczy konkurencyjnego charakteru wina i piwa, Sąd stwierdził w pkt 68 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE, odnosząc się do orzecznictwa Trybunału, że pomiędzy niektórymi rodzajami wina i piwem istnieje „pewien stopień zastępowalności”, tak iż należy uznać, że towary te w pewnej mierze konkurują ze sobą.
46 Odnosząc się wyraźnie do wspomnianego pkt 68 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE i przytoczonego tam orzecznictwa Trybunału, Izba Odwoławcza uznała podobnie w pkt 28 zaskarżonej decyzji, że wino i piwo „są w pewnym zakresie towarami konkurującymi”, i dodała, że „dopuszczalne jest powiedzenie tego samego o niektórych innych »napojach alkoholowych« i »wstępnie mieszanych koktajlach alkoholowych«”.
47 Co więcej, Iza Odwoławcza nie zidentyfikowała żadnego istotnego czynnika, dzięki któremu można byłoby rozróżnić porównanie towarów rozpatrywanych tutaj od porównania przeprowadzonego przez Sąd w odniesieniu do piwa i wina w ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE.
48 Z tego powodu Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 30 zaskarżonej decyzji, że towary porównywane w niniejszym przypadku „nie konkurują ze sobą ani nie są wzajemnie wymienne, zastępowalne czy komplementarne”, i uznała w tymże punkcie, że towary te „nie są podobne”.
49 W tym kontekście należy uściślić, że o ile prawdą jest, iż Sąd wydaje się uważać w pkt 70 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE, że między winem a piwem występuje „niewielkie podobieństwo”, o tyle jednak prawdą jest też, że Sąd wyraźnie wskazał w swojej całościowej ocenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, przeprowadzonej w pkt 102–109 wspomnianego wyroku, że wszystkie rozpatrywane towary charakteryzowały się „brakiem podobieństwa”, aprobując ocenę Izby Odwoławczej. W każdym razie Sąd potwierdza w niniejszym wyroku, że przy uwzględnieniu całości mających znaczenie czynników charakteryzujących wzajemny stosunek między towarami, jakie zostały zbadane w pkt 63–69 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE, należy uznać, że piwo i wino nie są podobne w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
50 Przy uwzględnieniu tego wyjaśnienia z powodów już przedstawionych w pkt 42 powyżej nie wydaje się mieć znaczenia w tym przypadku okoliczność, że przeciętny konsument rozpatrywany w postępowaniu, w którym zapadł ww. wyrok w sprawie MEZZOPANE, był przeciętnym konsumentem austriackim, podczas gdy przeciętny konsument rozpatrywany w niniejszej sprawie to przeciętny konsument ze wszystkich państw, w których wcześniejsze znaki towarowe są chronione.
51 Podobnie jest w odniesieniu do okoliczności, że towarami porównywanymi w postępowaniu, w którym zapadł ww. wyrok w sprawie MEZZOPANE, były piwo i wino, podczas gdy towary, które należy porównać w niniejszej sprawie, to z jednej strony piwo, a z drugiej strony „tequila pochodząca z Meksyku, koktajle alkoholowe zawierające tequilę pochodzącą z Meksyku oraz likiery z tequili pochodzące z Meksyku”. Wprost przeciwnie, różnice istniejące pomiędzy tymi towarami w odniesieniu do wszystkich istotnych czynników charakteryzujących ich stosunek są wyraźniejsze i znaczniejsze od różnic istniejących między piwem a winem, ustalonych przez Sąd we wspomnianej sprawie, tak że różnice te sprawiają, iż jeszcze mniej prawdopodobna staje się okoliczność, że właściwy krąg odbiorców mógłby sądzić, że to samo przedsiębiorstwo produkuje i wprowadza do sprzedaży jednocześnie oba rodzaje napojów.
52 Żaden z argumentów podniesionych przez skarżącego nie pozwala na podważenie zasadności tej oceny.
53 W zakresie, w jakim argumenty te opierają się na nowych dowodach przedstawionych w załączniku do skargi, należy przypomnieć, iż nie mogą one być wzięte pod uwagę przez Sąd, jako że nie zostały przedstawione Izbie Odwoławczej i nie stanowią faktów notoryjnych, które powinny być wzięte przez Sąd pod uwagę z urzędu (zob. pkt 33 powyżej).
54 Co więcej, oprócz szeregu niczym niepopartych twierdzeń skarżący nie wysunął przed Sądem żadnego argumentu, który mógłby wykazać, że ocena Izby Odwoławczej jest obarczona błędem. W tym względzie należy przypomnieć w szczególności, że jeśli towary, które mają być porównane w danym przypadku, należą do tej samej ogólnej kategorii napojów, a w szczególności do napojów alkoholowych, to różnią się one zwłaszcza podstawowymi składnikami, sposobem produkcji, kolorem, zapachem i smakiem, tak że są postrzegane przez właściwego konsumenta jako mające różny charakter. Towary te nie są zwykle wystawiane na tych samych półkach w części supermarketów i innych punktów sprzedaży przeznaczonej na napoje. Co do ich użytku cechującą je ważną różnicą jest to, że piwo zaspokaja pragnienie, co nie odnosi się zazwyczaj do napojów alkoholowych, których dotyczy zgłoszony znak towarowy. O ile wprawdzie towary te mogą być spożywane w tych samych miejscach i okolicznościach oraz zaspokajać tę samą potrzebę, na przykład popijania napoju podczas posiłku lub jako aperitifu, o tyle jednak nie należą do tej samej rodziny napojów alkoholowych i konsument postrzega je jako produkty różniące się od siebie, jak to Sąd stwierdził w odniesieniu do piwa i wina w pkt 66 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE.
55 Istnienie koktajli alkoholowych, w których zmieszane są piwo i inne alkohole, w szczególności tequila, nie zaciera omówionych powyżej różnic między tymi towarami, jako że okoliczność ta odnosi się do wielu napojów, które jednak nie są podobne [zob. podobnie, w odniesieniu do rumu i coli, wyrok Sądu z dnia 15 lutego 2005 r. w sprawie T‑296/02 Lidl Stiftung przeciwko OHIM – REWE‑Zentral (LINDENHOF), Zb.Orz. s. II‑563, pkt 57].
56 Ze względów przedstawionych w pkt 67 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE i wspomnianych w pkt 27 zaskarżonej decyzji ta sama okoliczność nie sprawia także, że rozpatrywane towary są komplementarne. Towary komplementarne bowiem to towary, pomiędzy którymi istnieje ścisły związek polegający na tym, że jeden towar jest nieodzowny lub istotny do użycia drugiego [wyrok Sądu z dnia 1 marca 2005 r. w sprawie T‑169/03 Sergio Rossi przeciwko OHIM – Sissi Rossi (SISSI ROSSI), Zb.Orz. s. II‑685, pkt 60]. W niniejszym przypadku napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, nie są ani nieodzowne, ani istotne do używania piwa i na odwrót. W aktach sprawy nie ma nic, co pozwoliłoby dojść do wniosku, że nabywca jednego z tych towarów byłby bardziej skłonny do nabywania drugiego.
57 Jeżeli chodzi o konkurencyjny charakter rozpatrywanych w niniejszym przypadku towarów, Sąd uważa, że jest on wyraźnie mniejszy od charakteru konkurencyjnego ustalonego w odniesieniu do piwa i wina w pkt 68 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE i że z tego powodu został odpowiednio uwzględniony przez Izbę Odwoławczą w pkt 28 zaskarżonej decyzji. Uznanie bowiem przez Sąd pewnego stosunku konkurencji pomiędzy winem a piwem w pkt 68 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE opierało się na okoliczności, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału dotyczącym dziedzin innych niż wspólnotowy znak towarowy wino i piwo zaspokajają, w pewnym zakresie, identyczne potrzeby, tak iż należy przyznać, że istnieje między nimi pewien stopień zastępowalności. Trybunał jednak uściślił, jak to również podkreślił Sąd, że uwzględniając znaczące różnice jakości i w związku z tym cen, jakie istnieją między winami, rozstrzygający stosunek konkurencji między piwem, napojem popularnym i powszechnie spożywanym, a winem powinien zostać określony w odniesieniu do win najbardziej dostępnych ludności, które zasadniczo są winami najlżejszymi i najtańszymi (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 9 lipca 1987 r. w sprawie 356/85 Komisja przeciwko Belgii, Rec. s. 3299, pkt 10; zob. także wyroki Trybunału: z dnia 12 lipca 1983 r. w sprawie 170/78 Komisja przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, Rec. s. 2265, pkt 8; z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie C‑166/98 Socridis, Rec. s. I‑3791, pkt 18). Tymczasem napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, to ogólnie napoje wyraźnie mocniejsze i znacznie droższe niż „wina najbardziej dostępne ludności”, tak że ocena Trybunału nie może być zastosowana do niniejszej sprawy.
58 Co do decyzji Wydziału Sprzeciwów OHIM z dnia 26 lipca 2011 r. w sprawie B 1752545 – „Don Angel” oraz decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 maja 2011 r. w sprawie R 1632/2010‑1, na które powołuje się skarżący, trzeba od razu stwierdzić, że ujawniają one tylko istnienie nie do końca spójnej praktyki orzeczniczej OHIM. Jak to podnosi skarżący, decyzje te są sprzeczne z decyzją Wydziału Sprzeciwów z dnia 16 stycznia 2008 r. w sprawie B 767 741 dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy tymi samymi stronami w odniesieniu do zgłoszenia słownego znaku towarowego MATADOR, obejmującego te same towary, od której to decyzji skarżący się nie odwołał.
59 Uwzględniając powyższe, należy przypomnieć, że OHIM jest zobowiązany wykonywać swe kompetencje w zgodzie z ogólnymi zasadami prawa Unii, takimi jak zasada równego traktowania i zasada dobrej administracji.
60 Ze względu na te dwie ostatnie zasady OHIM musi przy rozpatrywaniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego brać pod uwagę decyzje wydane już w odniesieniu do podobnych zgłoszeń i ze szczególną uwagą rozważyć, czy w danym przypadku rozstrzygnięcie winno brzmieć podobnie (zob. wyrok Trybunału z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie C‑51/10 P Agencja Wydawnicza Technopol przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑1541, pkt 74 i przytoczone tam orzecznictwo).
61 Zasady równości traktowania i dobrej administracji muszą jednakże pozostawać w zgodzie z przestrzeganiem legalności.
62 W konsekwencji żadna strona postępowania przed OHIM nie może przywoływać na swój użytek bezprawności ewentualnie popełnionej na korzyść osoby trzeciej celem uzyskania identycznej decyzji (zob. ww. wyrok w sprawie Agencja Wydawnicza Technopol przeciwko OHIM, pkt 76 i przytoczone tam orzecznictwo).
63 W każdym razie, wbrew temu, co zostało postanowione przez Wydział Sprzeciwów i Izbę Odwoławczą OHIM w decyzjach, na które powołuje się skarżący (w odniesieniu do piw i innych napojów alkoholowych), natomiast zgodnie z tym, co orzeczono w ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE (w odniesieniu do wina i piwa), Sąd doszedł do wniosku, że rozpatrywane w niniejszym przypadku towary nie są komplementarne w rozumieniu orzecznictwa (zob. pkt 56 powyżej). Jak to zostało wyjaśnione przy tej okazji, owego wniosku nie podważa okoliczność, że towary te mogą być okazyjnie mieszane i spożywane razem, co stanowi wzgląd, na którym błędnie oparły się Wydział Sprzeciwów i Izba Odwoławcza, aby stwierdzić istnienie stosunku komplementarności w decyzjach, na które powołuje się skarżący.
64 Co się tyczy, po drugie, sformułowanego przez skarżącego zarzutu, zgodnie z którym w pkt 32–40 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza dokonała w błędny sposób oceny podobieństwa pomiędzy napojami alkoholowymi, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, a towarami „wody mineralne i gazowane oraz inne napoje bezalkoholowe; napoje owocowe i soki owocowe; syropy i inne preparaty do produkcji napojów”, których dotyczą wcześniejsze znaki towarowe, należy również od razu stwierdzić, że wspomniana ocena mutatis mutandis jest w całości zgodna z oceną podobieństwa pomiędzy z jednej strony winem a z drugiej strony wodami mineralnymi i gazowanymi oraz innymi napojami bezalkoholowymi, syropami, innymi preparatami do produkcji napojów i napojami mieszanymi na bazie lemoniady, przeprowadzoną w pkt 79–91 ww. wyroku w sprawie MEZZOPANE, tak że wnioski dotyczące porównania towarów, do których doszedł Sąd we wspomnianym wyroku, mogą być zastosowane do okoliczności niniejszej sprawy.
65 Okoliczność, że przeciętny konsument rozpatrywany w postępowaniu, w którym zapadł ww. wyrok w sprawie MEZZOPANE, był przeciętnym konsumentem niemieckim, podczas gdy przeciętny konsument rozpatrywany w niniejszej sprawie to konsument ze wszystkich krajów, w których wcześniejsze znaki towarowe są chronione, nie wydaje się mieć znaczenia w niniejszym przypadku, jako że uwagi przedstawione w pkt 80 i 81 tego wyroku odnoszą się także do przeciętnych konsumentów ze wszystkich innych rozpatrywanych krajów.
66 Podobnie jest w odniesieniu do podniesionej przez skarżącego okoliczności, zgodnie z którą napoje alkoholowe rozpatrywane w niniejszym przypadku nie obejmują win, jako to miało miejsce w sprawie, w której zapadł ww. wyrok w sprawie MEZZOPANE, ale napoje na bazie tequili. Okoliczność ta wcale nie sprawia, iż ww. wyrok w sprawie MEZZOPANE nie ma znaczenia w niniejszym przypadku, lecz – wprost przeciwnie – podnosi jego znaczenie. Jak już bowiem zauważono, co się tyczy piwa i wina, w pkt 51 powyżej, różnice istniejące między towarami rozpatrywanymi w niniejszym przypadku w odniesieniu do wszystkich istotnych czynników charakteryzujących ich stosunek są o wiele znaczniejsze od różnic istniejących między winem a napojami bezalkoholowymi, ustalonych przez Sąd we wspomnianej sprawie, tak że różnice te sprawiają, iż jeszcze mniej prawdopodobna staje się okoliczność, że właściwy krąg odbiorców mógłby sądzić, że to samo przedsiębiorstwo produkuje i wprowadza do sprzedaży jednocześnie oba rodzaje napojów.
67 Żaden z argumentów podniesionych przez skarżącego nie pozwala na podważenie zasadności tej oceny.
68 W zakresie, w jakim argumenty te opierają się na nowych dowodach przedstawionych w załączniku do skargi, należy przypomnieć, iż nie mogą one być wzięte pod uwagę przez Sąd, jako że nie zostały przedstawione Izbie Odwoławczej i nie stanowią faktów notoryjnych, które powinny być wzięte przez Sąd pod uwagę z urzędu (zob. pkt 33 powyżej).
69 Co więcej, oprócz szeregu niczym niepopartych twierdzeń skarżący nie wysunął przed Sądem żadnego argumentu, który mógłby wykazać, że ocena Izby Odwoławczej jest obarczona błędem, w szczególności w odniesieniu do decydującego znaczenia różnicy między tymi towarami związanej z obecnością lub brakiem alkoholu oraz tego, czy towary te konkurują ze sobą, czy też się uzupełniają.
70 Istnienie koktajli alkoholowych i napojów „premiksowanych”, w których napoje alkoholowe zmieszane są ze składnikiem niealkoholowym, nie zaciera zasadniczych różnic między tymi towarami ze względów już przedstawionych w pkt 55 powyżej. Ponadto interwenient słusznie zauważa, że przedsiębiorstwa oferujące napoje alkoholowe ze składnikiem niealkoholowym w celu ich sprzedaży jako napojów „premiksowanych” nie sprzedają tego składnika oddzielnie i pod tym samym znakiem towarowym co dany napój alkoholowy lub pod znakiem podobnym.
71 W świetle całości poprzedzających rozważań należy stwierdzić, że elementy różnicujące dalece przeważają nad elementami upodabniającymi do siebie rozpatrywane towary, i potwierdzić w rezultacie ocenę dokonaną przez Izbę Odwoławczą w pkt 29, 30, 39 i 40 zaskarżonej decyzji.
72 Dla celów zastosowania art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 należy stwierdzić również, iż różnice ustalone między rozpatrywanymi towarami są takie, że same one wykluczają ewentualne istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, i potwierdzić w rezultacie ocenę dokonaną przez Izbę Odwoławczą w pkt 42–44 zaskarżonej decyzji.
73 Ze względu na to, że stwierdzono brak podobieństwa między towarami rozpatrywanymi w niniejszym przypadku, należy oddalić jako bezzasadny zarzut dotyczący naruszenia wspomnianego przepisu, a wraz z nim skargę w całości, bez potrzeby orzekania co do identyczności lub podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń.
W przedmiocie kosztów
74 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Zgodnie z art. 87 § 6 regulaminu postępowania w przypadku umorzenia postępowania rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów zależy od uznania Sądu.
75 Ponieważ skarżący przegrał sprawę, należy zgodnie z żądaniami OHIM i interwenienta obciążyć go jego własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez OHIM i interwenienta.
Z powyższych względów
SĄD (druga izba)
orzeka, co następuje:
1) Umarza się postępowanie w przedmiocie skargi w zakresie, w jakim zmierza ona do stwierdzenia nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 13 października 2010 r. (sprawa R 1162/2009‑2) w odniesieniu do dopuszczania w tej decyzji rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów „napoje alkoholowe”.
2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.
3) Mustafa Yilmaz pokrywa poza własnymi kosztami koszty poniesione przez OHIM i przez Tequila Cuervo, SA de CV.
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 3 października 2012 r.
Podpisy