Sprawa T‑584/10

Mustafa Yilmaz

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego TEQUILA MATADOR HECHO EN MEXICO – Wcześniejsze słowne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe MATADOR – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Brak podobieństwa towarów – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 3 października 2012 r.

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Procedura rejestracji – Wycofanie, ograniczenie oraz zmiana zgłoszenia znaku towarowego – Wniosek o ograniczenie wykazu towarów lub usług – Sposoby

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 43 ust. 1; rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1, zasada 13)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Kontrola zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych – Uwzględnienie przez Sąd okoliczności faktycznych i prawnych nieprzedstawionych wcześniej przed instancjami Urzędu – Wyłączenie

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych towarów lub usług – Kryteria oceny

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b))

4.      Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Zasada równego traktowania – Zasada dobrej administracji – Wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu

5.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Graficzny znak towarowy TEQUILA MATADOR HECHO EN MEXICO – Słowne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe MATADOR

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b))

6.      Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Zgodność z prawem – Wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu – Zasada niedyskryminacji – Brak wpływu

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 19)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 33)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 43)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 59, 60)

5.      Nie istnieje w odczuciu przeciętnego europejskiego konsumenta prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w przypadku, z jednej strony, graficznego znaku towarowego TEQUILA MATADOR HECHO EN MEXICO, o którego rejestrację jako wspólnotowego znaku towarowego wniesiono dla „tequili pochodzącej z Meksyku, koktajli alkoholowych zawierających tequilę pochodzącą z Meksyku oraz likierów z tequili pochodzących z Meksyku” należących do klasy 33 w rozumieniu porozumienia nicejskiego oraz, z drugiej strony, w przypadku słownego znaku towarowego MATADOR zarejestrowanego wcześniej w Niemczech i następnie jako międzynarodowy znak towarowy wywołujący skutki w kilku państwach europejskich w odniesieniu do „piwa; wody mineralnej i gazowanej oraz innych napojów bezalkoholowych; napojów owocowych i soków owocowych; syropów i innych preparatów do produkcji napojów” należących do klasy 32 w rozumieniu wspomnianego porozumienia.

Przy uwzględnieniu całości mających znaczenie czynników charakteryzujących wzajemny stosunek między towarami, jakie zostały zbadane w pkt 63–69 wyroku Sądu z dnia 18 czerwca 2008 r. w sprawie T‑175/06 Coca-Cola przeciwko OHIM – San Polo (MEZZOPANE), należy uznać, że piwo i wino nie są podobne w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

Różnice istniejące między towarami, jakie należy porównać w niniejszym przypadku w odniesieniu do wszystkich istotnych czynników charakteryzujących ich stosunek są wyraźniejsze i znaczniejsze od różnic istniejących między piwem a winem, ustalonych przez Sąd we wspomnianej sprawie, tak że różnice te sprawiają, iż jeszcze mniej prawdopodobna staje się okoliczność, że właściwy krąg odbiorców mógłby sądzić, że to samo przedsiębiorstwo produkuje i wprowadza do sprzedaży jednocześnie oba rodzaje napojów.

W szczególności, jeśli towary, które mają być porównane w danym przypadku, należą do tej samej ogólnej kategorii napojów, a w szczególności do napojów alkoholowych, to różnią się one zwłaszcza podstawowymi składnikami, sposobem produkcji, kolorem, zapachem i smakiem, tak że są postrzegane przez właściwego konsumenta jako mające różny charakter. Towary te nie są zwykle wystawiane na tych samych półkach w części supermarketów i innych punktów sprzedaży przeznaczonej na napoje. Co do ich użytku cechującą je ważną różnicą jest to, że piwo zaspokaja pragnienie, co nie odnosi się zazwyczaj do napojów alkoholowych, których dotyczy zgłoszony znak towarowy. O ile wprawdzie towary te mogą być spożywane w tych samych miejscach i okolicznościach oraz zaspokajać tę samą potrzebę, na przykład popijania napoju podczas posiłku lub jako aperitifu, o tyle jednak nie należą do tej samej rodziny napojów alkoholowych i konsument postrzega je jako produkty różniące się od siebie, jak to Sąd stwierdził w odniesieniu do piwa i wina w pkt 66 wyroku w sprawie MEZZOPANE.

Istnienie koktajli alkoholowych, w których zmieszane są piwo i inne alkohole, w szczególności tequila, nie zaciera omówionych powyżej różnic między tymi towarami, jako że okoliczność ta odnosi się do wielu napojów, które jednak nie są podobne.

Ze względów przedstawionych w pkt 67 wyroku w sprawie MEZZOPANE ta sama okoliczność nie sprawia także, że rozpatrywane towary są komplementarne. Towary komplementarne bowiem to towary, pomiędzy którymi istnieje ścisły związek polegający na tym, że jeden towar jest nieodzowny lub istotny do użycia drugiego. W niniejszym przypadku napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, nie są ani nieodzowne, ani istotne do używania piwa i na odwrót. W aktach sprawy nie ma nic, co pozwoliłoby dojść do wniosku, że nabywca jednego z tych towarów byłby bardziej skłonny do nabywania drugiego.

Jeżeli chodzi o konkurencyjny charakter rozpatrywanych towarów, Sąd uważa, że jest on wyraźnie mniejszy od charakteru konkurencyjnego ustalonego w odniesieniu do piwa i wina w pkt 68 wyroku w sprawie MEZZOPANE. Uznanie bowiem przez Sąd pewnego stosunku konkurencji pomiędzy winem a piwem w pkt 68 wyroku w sprawie MEZZOPANE opierało się na okoliczności, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału dotyczącym dziedzin innych niż wspólnotowy znak towarowy wino i piwo zaspokajają, w pewnym zakresie, identyczne potrzeby, tak iż należy przyznać, że istnieje między nimi pewien stopień zastępowalności. Trybunał jednak uściślił, jak to również podkreślił Sąd, że uwzględniając znaczące różnice jakości i w związku z tym cen, jakie istnieją między winami, rozstrzygający stosunek konkurencji między piwem, napojem popularnym i powszechnie spożywanym, a winem powinien zostać określony w odniesieniu do win najbardziej dostępnych ludności, które zasadniczo są winami najlżejszymi i najtańszymi. Tymczasem napoje alkoholowe, których dotyczy zgłoszony znak towarowy, to ogólnie napoje wyraźnie mocniejsze i znacznie droższe niż „wina najbardziej dostępne ludności”, tak że ocena Trybunału nie może być zastosowana do niniejszej sprawy.

(por. pkt 49, 51, 54–57)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 61, 62)