Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2014 r. – Bergallou przeciwko Parlamentowi i Radzie
(Sprawa T-22/14)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Amal Bergallou (Lot, Belgia) (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Parlament Europejski
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności przepisów, w tym art. 7 (czas podróży) załącznika V regulaminu pracowniczego oraz art. 8 (koszty podróży) załącznika VII do regulaminu pracowniczego w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) z dnia 22 października 2013 r. zmieniającym regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników, opublikowanym w Dzienniku Urzędowym L 287 z dnia 29 października 2013 r. w zakresie w jakim prawo do kosztów podróży i czasu podróży jest związane z dodatkiem zagranicznym lub dodatkiem z tytułu zamieszkiwania za granicą;
zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony skarżącej odszkodowania w wysokości 165 596,42 EUR oraz zadośćuczynienia w wysokości 40 000 EUR;
zasądzenie od strony pozwanej odsetek za zwłokę i odsetek wyrównawczych w wysokości 6,75 % w odniesieniu do doznanej krzywdy i poniesionej szkody materialnej;
obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszym postępowaniu.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca – dla której miejscem pochodzenia jest Maroko, lecz która nie korzysta z dodatku zagranicznego lub dodatku z tytułu zamieszkiwania za granicą i w związku z tym z chwilą reformy regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej utraciła prawo do zryczałtowanych kosztów podróży oraz zwiększenia wymiaru urlopu wypoczynkowego o dodatkowe dni czasu podróży – podnosi pięć zarzutów, co do zasady identycznych z zarzutami podniesionymi w sprawie T-20/14 Nguyen przeciwko Radzie lub do nich podobnych.