Language of document : ECLI:EU:T:2014:954





Postanowienie Sądu (ósma izba) z dnia 11 listopada 2014 r. – Bergallou przeciwko Parlamentowi i Radzie

(sprawa T‑22/14)

Skarga o stwierdzenie nieważności – Reforma Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii – Mniej korzystny system zryczałtowanego wypłacania kosztów podróży i zwiększania wymiaru corocznego urlopu wypoczynkowego o dodatkowe dni czasu podróży – Brak indywidualnego oddziaływania – Odpowiedzialność pozaumowna – Związek przyczynowy – Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej

1.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Akt normatywny – Rozporządzenie zmieniające regulamin pracowniczy w zakresie zwrotu kosztów podróży i czasu podróży – Skarga urzędnika oparta na prawie do udziału w procedurach zmiany regulaminu i na przynależności do ograniczonego kręgu urzędników, których dotyczy akt – Brak indywidualnego oddziaływania – Niedopuszczalność (art. 263 akapit czwarty TFUE, art. 336 TFUE; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 27, 28; regulamin pracowniczy, art. 10; załącznik V, art. 7; załącznik VII, art. 8; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1023/2013) (por. pkt 24, 31, 32, 37, 41, 45–48)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Indywidualne oddziaływanie – Ciężar dowodu spoczywający na skarżącym (art. 263 akapit czwarty TFUE) (por. pkt 43, 44)

3.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skarga urzędnika Unii na rozporządzenie w sprawie zmiany regulaminu pracowniczego – Wpływ na badanie przesłanki, by akt dotyczył danego urzędnika indywidualnie, przesłanek dopuszczalności hipotetycznej skargi na decyzje administracji wprowadzające te zmiany w życie – Brak (art. 256 TFUE, art. 263 akapit czwarty TFUE, art. 270 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 1; regulamin pracowniczy, art. 90, 91) (por. pkt 52, 53)

4.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne i prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Przesłanki mające charakter kumulatywny – Niedopuszczalność skargi w braku spełnienia jednej z tych przesłanek (art. 263 akapit czwarty TFUE) (por. pkt 55)

5.                     Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Bezprawność – Szkoda – Związek przyczynowy – Przesłanki kumulatywne – Obowiązek rozpoznania ich przez sąd w określonej kolejności – Brak – Niespełnienie jednej z tych przesłanek – Oddalenie skargi o odszkodowanie w całości (art. 340 akapit drugi TFUE) (por. pkt 60, 61)

6.                     Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Związek przyczynowy – Szkoda poniesiona w następstwie zarzucanego bezprawnego przyjęcia przez Parlament i Radę rozporządzenia zmieniającego regulamin pracowniczy – Brak bezpośredniego związku przyczynowego między szkodą a zaskarżonymi przepisami (art. 340 akapit drugi TFUE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1023/2013) (por. pkt 62–64)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności, złożone na podstawie art. 263 TFUE, art. 1 pkt 65 lit. b) oraz art. 1 pkt 67 lit. d) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. zmieniającego regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników (Dz.U. L 287, s. 15) w zakresie, w jakim przepisy te wiążą prawo do kosztów podróży i czasu podróży z dodatkiem zagranicznym lub dodatkiem z tytułu zamieszkiwania za granicą oraz, po drugie, żądanie odszkodowawcze złożone na podstawie art. 340 TFUE, zmierzające do uzyskania naprawienia szkody i zadośćuczynienia za krzywdę, jakich miała doznać skarżąca

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Amal Bergallou pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.

3)

Postępowanie w sprawie wniosku Komisji Europejskiej o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone.