Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2012 r. - Hagenmeyer i Hahn przeciwko Komisji

(Sprawa T-17/12)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Moritz Hagenmeyer (Hamburg, Niemcy) i Andreas Hahn (Hanower, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Teufer)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności części rozporządzenia Komisji (UE) nr 1170/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie odmowy udzielenia zezwolenia na niektóre oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności i odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby (Dz.U. L 299, s. 1), która dotyczy wnioskowanego przez skarżących oświadczenia "Regularne spożywanie dużych ilości wody może zmniejszyć ryzyko wystąpienia odwodnienia i towarzyszącego mu osłabienia wydolności organizmu";

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności² oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności są zakazane, jeżeli nie uzyskały zezwolenia Komisji zgodnie z tym rozporządzeniem i nie zostały ujęte w wykazie dopuszczalnych oświadczeń.

Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1170/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie odmowy udzielenia zezwolenia na niektóre oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności i odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby w zakresie, w jakim odmówiono w nim ujęcia w wykazie dopuszczalnych oświadczeń następującego oświadczenia zgłoszonego do dopuszczenia: "Regularne spożywanie dużych ilości wody może zmniejszyć ryzyko wystąpienia odwodnienia i towarzyszącego mu osłabienia wydolności organizmu".

Na poparcie skargi skarżący podnoszą dziewięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący zbyteczności określenia "czynnika ryzyka"

Skarżący podnoszą po pierwsze, że pozwana uznała określenie "czynnika ryzyka" za obligatoryjne we wniosku o udzielenie zezwolenia, chociaż obowiązek taki nie wynika z rozporządzenia nr 1924/2006.

Zarzut drugi dotyczący nieuwzględnienia faktycznego określenia "czynnika ryzyka" we wniosku o udzielenie zezwolenia

Skarżący zarzucają ponadto, że pozwana nie dostrzegła, iż w swoich propozycjach sformułowania wnioskowanego oświadczenia zdrowotnego faktycznie określili oni "czynnik ryzyka".

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności

-    Skarżący podnoszą następnie, że rozporządzenie nr 1170/2011 jest w całości nieproporcjonalne.

Zarzut czwarty dotyczący braku wystarczającej podstawy prawnej

-    Zaskarżone rozporządzenie nie posiada poza tym zdaniem skarżących wystarczającej podstawy prawnej, gdyż opiera się na przepisach art. 17 w związku z art. 14 ust. 1 lit. a) i art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 1924/2006, które ze swej strony naruszają prawo Unii, a w szczególności zasadę proporcjonalności.

Zarzut piąty dotyczący niedopuszczalnego instrumentu legislacyjnego

-    Skarżący podnoszą po piąte, że pozwana naruszyła istotne wymogi proceduralne, przyjmując rozporządzenie zamiast przewidzianej w rozporządzeniu nr 1924/2006 decyzji.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia podziału kompetencji

-    Skarżący podnoszą w tym kontekście, że przewidziany w rozporządzeniu nr 1924/2006 podział kompetencji pomiędzy pozwaną, Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności i Bundesamt für Verbraucherschutz und Lebensmittelsicherheit został naruszony w postępowaniu przez pozwaną.

Zarzut siódmy dotyczący braku przyjęcia decyzji w terminie

-    Skarżący zarzucają ponadto naruszenie określonych w rozporządzeniu nr 1924/2006 terminów zawitych na przekazanie wniosku o udzielenia zezwolenia, sporządzenie opinii naukowej i wydanie decyzji w sprawie udzielenia zezwolenia.

Zarzut ósmy dotyczący niewystarczającego uwzględnienia argumentacji

-    Skarżący zarzucają następnie pozwanej, że naruszyła istotne wymogi proceduralne, gdyż w swej decyzji w sprawie udzielenia zezwolenia nie uwzględniła istotnej części argumentacji skarżących i zainteresowanych podmiotów trzecich biorących udział w postępowaniu.

Zarzut dziewiąty dotyczący braku uzasadnienia

-    Skarżący podnoszą w końcu, że pozwana nie wypełniła wystarczająco swojego obowiązku uzasadnienia zgodnie z art. 296 ust. 2 TFUE.

____________

¹ - Dz.U. L 404, s. 9.

² - Dz.U. L 299, s. 1.