Sprawa T‑341/09

Consejo Regulador de la Denominación de Origen Txakoli de Álava i in.

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie wspólnotowego znaku wspólnego TXAKOLI – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Artykuł 66 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

Streszczenie wyroku

1.      Rolnictwo – Wspólna organizacja rynków – Wino – Opis i prezentacja win – Rozporządzenia nr 1493/1999, nr 753/2002 – Rozróżnienie między oznaczeniami geograficznymi a dodatkowymi tradycyjnymi określeniami

(rozporządzenia: Rady nr 1493/1999, art. 47 ust. 2 lit. e); Komisji nr 753/2002, art. 23)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Wspólnotowe znaki wspólne – Znaki lub oznaczenia, które służą dla oznaczenia geograficznego pochodzenia towarów lub usług – Wyjątek – Ścisła wykładnia

(rozporządzenia Rady: nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. c), art. 66 ust. 2; nr 1234/2007)

1.      Rozróżnienie między oznaczeniami geograficznymi sensu largo a dodatkowymi tradycyjnymi określeniami wynikało jasno z rozporządzenia nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina – rozporządzenia podstawowego poprzedzającego rozporządzenie nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) i stanowiącego podstawę rozporządzenia nr 753/2002 ustanawiającego niektóre zasady stosowania rozporządzenia nr 1493/1999 odnośnie do opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina – które wskazywało w swym art. 47 ust. 2 lit. e), że przepisy dotyczące opisu, oznaczenia i prezentacji określonych produktów objętych tym rozporządzeniem oraz ochrony niektórych wskazówek i określeń mają między innymi za przedmiot uregulowanie użycia oznaczeń geograficznych i określeń tradycyjnych.

Wśród tych ostatnich art. 23 rozporządzenia nr 753/2002 – uchylony rozporządzeniem nr 607/2009 ustanawiającym niektóre szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 79/2008 w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, określeń tradycyjnych, etykietowania i prezentacji niektórych produktów sektora wina – definiował dodatkowe tradycyjne określenia jako „dodatkowe terminy [określenia] tradycyjnie stosowane w państwach członkowskich producenta dla oznaczenia, w przypadku win [win stołowych z oznaczeniem geograficznym i gatunkowych win produkowanych w określonych regionach], produkcji bądź metody dojrzewania albo jakości, koloru, rodzaju miejsca lub szczególnego wydarzenia związanego z historią danego wina i zdefiniowane w ustawodawstwie państwa członkowskiego dla celów oznaczania win, o których mowa, pochodzących z terytorium tego państwa”. Dodatkowe tradycyjne określenia w rozumieniu rozporządzenia nr 753/2002 stanowią w konsekwencji określenia odnoszące się do niektórych elementów charakterystycznych wina, miejsca produkcji lub jego historii, a nie jego pochodzenia geograficznego.

(por. pkt 27, 28)

2.      Zgodnie z art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w drodze odstępstwa od art. 7 ust. 1 lit. c) znaki lub oznaczenia, które służą w obrocie dla oznaczenia geograficznego pochodzenia towarów lub usług, mogą być wspólnotowymi znakami wspólnymi w rozumieniu ust. 1. Tenże art. 66 ust. 2 przewiduje wyjątek od podstawy odmowy rejestracji określonej we wspomnianym art. 7 ust. 1 lit. c) i w związku z tym nie może być interpretowany w sposób rozszerzający poprzez objęcie nim także oznaczeń stanowiących oznaczenie geograficzne jedynie co do istoty.

W kontekście rynku wina, który jest bardzo specyficzny, przyznanie w ramach rozpatrywania zgłoszenia w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), że zgłoszone określenie oznacza lub może służyć – w zwykłym z punktu widzenia właściwego kręgu odbiorców użyciu – oznaczaniu kraju jako pochodzenia geograficznego rozpatrywanego wina, oznaczałoby wkroczenie w kompetencje władz, które uczestniczą w procedurach mających na celu utworzenie nowych chronionych nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych zawierających to określenie albo mających na celu zwiększenie liczby nazw powiązanych z tymi określeniami.

To do tych władz należy określenie – w ramach przysługującego im zakresu swobodnego uznania i po przeanalizowaniu wszystkich istotnych okoliczności – czy określenie winno być chronione jako oznaczenie pochodzenia geograficznego towaru, i to zgodnie ze szczególną procedurą przewidzianą w tym celu przez rozporządzenie nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku), w ramach której osobom zainteresowanym przysługują szczególne prawa i stworzona jest możliwość zaskarżenia do sądu Unii ostatecznej decyzji Komisji w tej kwestii.

(por. pkt 35–37)