Προσφυγή της 9ης Ιουνίου 2011 - Ελληνική Δημοκρατία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-294/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Ι. Χαλκιάς και Σ. Παπαιϊωάννου)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
Να γίνει δεκτή η προσφυγή,
Να ακυρωθεί η εκτελεστική απόφαση της Επιτροπής της 15ης Απριλίου 2011, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που αφορά δημοσιονομικές διορθώσεις σε βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, άλλως να μεταρρυθμισθεί,
Να καταδικασθεί η Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η Ελληνική Δημοκρατία, με τη προσφυγή της ζητεί την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής της 15ης Απριλίου 2011, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κοινοποιηθείσα με αριθμό Ε(2011) 2517 και δημοσιευθείσα στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ στο L 102/33/16-4-2011 (ΕΕ L 102, σ. 33) με αριθμό 2011/244/ΕΕ κατά το μέρος που αφορά δημοσιονομικές διορθώσεις σε βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, για τους τομείς (α) της ενίσχυσης στην παραγωγή του ελαιολάδου, (β) στις δαπάνες κατάρτισης του ΕΜ-ΣΓΠ, και (γ) στις άμεσες ενισχύσεις (αροτραίες καλλιέργειες).
Σχετικά με τη διόρθωση στον τομέα της ενίσχυσης στην παραγωγή του ελαιολάδου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών αφού οι βασικοί έλεγχοι στο καθεστώς πραγματοποιούνται κανονικά με ελάχιστες αδυναμίες, που δεν δικαιολογούν διόρθωση 10% και 15% αντίστοιχα, πολύ περισσότερο που από την 1/11/2003 υφίσταται πλέον λειτουργικό και αξιόπιστο Σύστημα Γεωγραφικών Πληροφοριών στον Ελαιοκομικό Τομέα (ΣΓΠ-ΕΤ) στην Ελλάδα, ως βασικό εργαλείο ελέγχου όλου του καθεστώτος της ενίσχυσης στην παραγωγή του ελαιολάδου, οι δε δηλώσεις καλλιέργειας ελέγχονται διεξοδικά, όπως ελέγχονται και οι αποδόσεις των ελαιοδέντρων και η όλη λειτουργία των ελαιοτριβείων.
Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι: α) η απόφαση της Επιτροπής δεν στηρίζεται σε έγκυρη και υπαρκτή νομική βάση για επαύξηση της διόρθωσης λόγω υποτροπής, η δε έννοια που αποδίδει η Επιτροπή στον όρο αυτόν είναι λαθεμένη, δεδομένου ότι είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν επαναλαμβανόμενες αδυναμίες, η δε υποτροπή, την οποία θεωρεί δεδομένη η Επιτροπή, στηρίζεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση, διότι αποδίδεται από την Επιτροπή εσφαλμένη έννοια στον όρο αυτόν και προκύπτει πρόδηλα εσφαλμένη εκτίμηση των δήθεν επαναλαμβανόμενων αδυναμιών, αφού, πλέον, υφίσταται το βασικό εργαλείο ελέγχου του καθεστώτος, το ΣΓΠ-ΕΤ και β) η Επιτροπή προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, αφού σε κάθε περίπτωση δεν είναι νόμιμη και δεν δικαιολογείται η προσαύξηση της διόρθωσης από 10% την περίοδο 2003-2004, σε 15% για την περίοδο 2004-2005, δεδομένου ότι υπήρξαν πάμπολλες βελτιώσεις και διαρκής ενημέρωση στο ΣΓΠ-ΕΤ την περίοδο αυτή και άρα το ελεγκτικό σύστημα, όχι μόνο δεν χειροτέρεψε, αλλά βελτιώθηκε ουσιωδώς.
Σχετικά με τη διόρθωση στον τομέα της δαπάνης για την κατάρτιση του ΕΜ-ΣΓΠ, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι δεν υφίσταται έγκυρη νομική βάση για δημοσιονομική διόρθωση στις δαπάνες που αφορούν στη διαδικασία κατάρτισης του ΣΓΠ-ΕΤ, αφού τα χρήματα που διατέθηκαν για τη δημιουργία του είχαν παρακρατηθεί από τις ενισχύσεις που δικαιούνταν οι έλληνες παραγωγοί, η δε μη αναγνώριση της δαπάνης, συνιστά λόγο αδικαιολόγητου πλουτισμού του ΕΓΤΠΕ και διπλή δημοσιονομική ποινή, ενώ σε κάθε περίπτωση, όλες οι δαπάνες που έγιναν είναι επιλέξιμες, εφόσον δεν υπερβαίνουν τον εγκριθέντα από την Επιτροπή προϋπολογισμό και το συνολικό ποσό που παρακρατήθηκε από τους έλληνες παραγωγούς, ενώ κρίσιμος χρόνος για να κριθεί αν μία δαπάνη είναι νόμιμη ή όχι, είναι ο χρόνος ανάληψης της νομικής δέσμευσης ή ο χρόνος πραγματοποίησης αυτής και όχι ο χρόνος που δηλώθηκε η δαπάνη.
Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει: α) την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας για τις δαπάνες ύψους 2.920.191,03 που προέκυψαν από τις συμπληρωματικές συμβάσεις και β) την εσφαλμένη εκτίμηση πραγματικών περιστατικών για τη δαπάνη που προέκυψε από τη σύμβαση 5190/ES/2003.
Σχετικά με τη διόρθωση στον τομέα των άμεσων ενισχύσεων (αροτραίες καλλιέργειες), η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι: α) δεν υπάρχει έγκυρη νομική βάση για την εφαρμογή των παλαιών κατευθυντήριων γραμμών που προέβλεπαν συγκεκριμένα ποσοστά κατ' αποκοπή διορθώσεων στη νέα ΚΓΠ, στο νέο καθεστώς της ενιαίας ενίσχυσης και β) η εφαρμογή τους πλήττει καίρια την αρχή της αναλογικότητας.
Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει την εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών: α) ως προς τις επικαλούμενες αδυναμίες του ΣΑΑ-ΣΓΠ, β) ως προς το γεγονός ότι αποδεικνύουμε ότι από τη σύγκριση των στοιχείων του ΣΑΑ-ΣΓΠ (LPIS-GIS) που χρησιμοποιήθηκε για το έτος υποβολής αιτήσεων 2007, με τα στοιχεία του ολοκληρωμένου και αξιόπιστου, όπως διαπίστωσε με επιτόπιο έλεγχο η Επιτροπή, LPIS-GIS του 2009, προκύπτει ότι οι διαφορές και οι αστοχίες είναι ελάχιστες και δεν ξεπερνούν το 2% και, άρα, οποιαδήποτε διόρθωση δεν έπρεπε να υπερβεί το ποσοστό αυτό και γ) ως προς τις επικαλούμενες αδυναμίες των διοικητικών, διασταυρωτικών και επιτοπίων ελέγχων και την ποιότητά τους και ειδικότερα για την επικαλούμενη έλλειψη μέτρησης βοσκοτόπων και την επικαλούμενη καθυστερημένη διεξαγωγή των επιτοπίων ελέγχων, αφού οι πολλαπλές βελτιώσεις που έγιναν κατά το έτος υποβολής δηλώσεων 2007 θα έπρεπε να οδηγήσουν την Επιτροπή στο να μην επιβάλει καμία διόρθωση.
Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει την εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 33 του κανονισμού 1290/05
1 ως προς τη διόρθωση στις δαπάνες μέτρων αγροτικής ανάπτυξης.