ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 16ης Οκτωβρίου 2014

Υπόθεση T‑26/14 P

Peter Schönberger

κατά

Ελεγκτικού Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή – Περίοδος προαγωγών 2011 – Πολλαπλασιαστικοί συντελεστές αναφοράς – Εκατέρωθεν ακρόαση»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 5ης Νοεμβρίου 2013, Schönberger κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου (F‑14/12, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:F:2013:167).

Απόφαση:      Η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 5ης Νοεμβρίου 2013, Schönberger κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, F‑14/12, αναιρείται. Η υπόθεση αναπέμπεται ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αρχές – Δικαιώματα άμυνας – Αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως – Τήρηση στο πλαίσιο ένδικης διαδικασίας – Περιεχόμενο – Αντικατάσταση της αιτιολογίας χωρίς κατ’ αντιμωλίαν συζήτηση – Παραβίαση της εν λόγω αρχής

Η τήρηση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως συνεπάγεται την παροχή της δυνατότητας στους διαδίκους να λαμβάνουν θέση επί των πραγματικών περιστατικών και των εγγράφων επί των οποίων πρόκειται να στηριχθεί μια δικαστική απόφαση, καθώς και να συζητούν τα αποδεικτικά στοιχεία και τις υποβληθείσες ενώπιον του δικαστή παρατηρήσεις, καθώς και τους νομικούς ισχυρισμούς τους οποίους λαμβάνει υπόψη του αυτεπαγγέλτως ο δικαστής και επί των οποίων προτίθεται να στηρίξει την απόφασή του. Για να τηρηθούν οι σχετικές με το δικαίωμα για δίκαιη δίκη επιταγές, πρέπει οι διάδικοι να μπορούν να συζητήσουν κατ’ αντιμωλίαν τόσο τα πραγματικά όσο και τα νομικά στοιχεία που έχουν αποφασιστική σημασία για την έκβαση της ένδικης διαδικασίας.

Έτσι, όταν λόγος προσφυγής απορρίπτεται βάσει ερμηνείας της σχετικής διατάξεως η οποία δεν αντιστοιχεί στην ερμηνεία που χρησιμοποίησε η Διοίκηση προς αιτιολόγηση της επίδικης αποφάσεως, ο δικαστής της Ένωσης δεν προβαίνει μόνο σε αντικατάσταση αιτιολογίας, αλλά, θεμελιώνοντας την εν λόγω απόρριψη σε πραγματικά και νομικά περιστατικά, τα οποία δεν συζητήθηκαν ενώπιόν του, παραβιάζει την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει επίσης να εξετασθεί το ζήτημα κατά πόσον η μέθοδος την οποία ακολούθησε ο δικαστής της Ένωσης είναι δυνατόν να νομιμοποιηθεί εάν υποστηριχθεί ότι, ακόμη και χωρίς την επίμαχη παρατυπία, η ένδικη διαδικασία δεν θα μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα, οπότε η μη τήρηση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως δεν θα είχε μπορέσει να ασκήσει επιρροή επί του περιεχομένου της προσβαλλομένης αποφάσεως και δεν θα είχε βλάψει τα συμφέροντα του προσφεύγοντος.

Συναφώς, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης είναι, δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ και του άρθρου 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, αρμόδιο για τη διενέργεια ελέγχου νομιμότητας βλαπτικής πράξεως στις μη χρηματικές διαφορές. Το άρθρο 264 ΣΛΕΕ προβλέπει ότι, αν η προσφυγή είναι βάσιμη, το Δικαστήριο κηρύσσει την προσβαλλόμενη πράξη άκυρη. Επομένως, ο δικαστής της Ένωσης δεν μπορεί, εν πάση περιπτώσει, να υποκαταστήσει με τη δική του αιτιολογία εκείνη του εκδόντος την προσβαλλόμενη πράξη.

(βλ. σκέψεις 23 έως 26, 32 και 34)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: αποφάσεις της 27ης Ιανουαρίου 2000, DIR International Film κ.λπ. κατά Επιτροπής, C‑164/98 P, EU:C:2000:48, σκέψη 38· της 22ας Δεκεμβρίου 2008, British Aggregates κατά Επιτροπής, C‑487/06 P, EU:C:2008:757, σκέψη 141· της 17ης Δεκεμβρίου 2009, Επανεξέταση M κατά EMEA, C‑197/09 RX‑II, EU:C:2009:804, σκέψεις 39 έως 41 και 52 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· της 28ης Φεβρουαρίου 2013, Πορτογαλία κατά Επιτροπής, C‑246/11 P, EU:C:2013:118, σκέψη 85

ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 16ης Δεκεμβρίου 2010, Συμβούλιο κατά Stols, T‑175/09 P, EU:T:2010:534, σκέψη 22· της 4ης Δεκεμβρίου 2013, ETF κατά Schuerings, T‑107/11 P, EU:T:2013:624, σκέψη 51 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία