Language of document : ECLI:EU:T:2008:87





Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (siódma izba) z dnia 3 kwietnia 2008 r. – PKK przeciwko Radzie

(sprawa T‑229/02)

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w ramach walki z terroryzmem – Zamrożenie funduszy – Skarga o stwierdzenie nieważności – Uzasadnienie

1.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Interes prawny – Skarga na akt wykonany lub uchylony (art. 233 WE) (por. pkt 48–51)

2.                     Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Decyzja o zamrożeniu funduszy skierowana przeciwko niektórym osobom i podmiotom podejrzewanym o prowadzenie działalności terrorystycznej – Wymogi minimalne (art. 253 WE; wspólne stanowisko Rady 2001/931, art. 1 ust. 4, 6; rozporządzenie Rady nr 2580/2001) (por. pkt 62–64)

3.                     Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Konwalidacja braku uzasadnienia w trakcie postępowania spornego – Niedopuszczalność (art. 253 WE) (por. pkt 68–70)

Przedmiot

Po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2002/460/WE z dnia 17 czerwca 2002 r. wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom, mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylającej decyzję 2002/334/WE (Dz.U. L 160, s. 26), a po drugie, wniosek o odszkodowanie.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady 2002/460/WE z dnia 17 czerwca 2002 r. wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom, mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylającej decyzję 2002/334/WE, w zakresie dotyczącym Kurdistan Workers’ Party (PKK).

2)

Rada pokrywa koszty własne oraz koszty poniesione przez Osmana Ocalana, działającego w imieniu Kurdistan Workers’ Party (PKK) przed Sądem Pierwszej Instancji oraz Trybunałem Sprawiedliwości.

3)

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Komisja Wspólnot Europejskich pokrywają własne koszty.