Προσφυγή της 22ας Δεκεμβρίου 2006 - Βέλγιο κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-403/06)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: L. Van den Broeck και J. Meyers, avocat)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατ' εφαρμογή του άρθρου 230 ΕΚ·
να καταδικάσει την Επιτροπή (Eurostat) στα συναφή με την υπό κρίση προσφυγή δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:
Με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής που περιέχεται στην επιστολή της Στατιστικής Υπηρεσίας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Eurostat) της 18ης Οκτωβρίου 2006, την τροποποίηση των στοιχείων για το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος του Βελγίου για το έτος 2005 και τη δημοσίευση των τροποποιημένων στοιχείων, κατ' εφαρμογή του άρθρου 8θ, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 3605/93 του Συμβουλίου, της 22ας Νοεμβρίου 1993, για την εφαρμογή του πρωτοκόλλου σχετικά με τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος το οποίο προσαρτάται στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας
1, όπως έχει τροποποιηθεί. Η προσφεύγουσα αμφισβητεί δύο τροποποιήσεις στις οποίες προέβη η Επιτροπή, δηλαδή ότι κατέταξε το Ταμείο Σιδηροδρομικών Υποδομών (FIF) στον δημόσιο τομέα και όχι στον τομέα των μη χρηματοδοτικών εταιριών για την εφαρμογή του ευρωπαϊκού συστήματος λογαριασμών του 1995 (ΕΣΟΛ 95)
2 και ότι κατέγραψε μεταφορά κεφαλαίου 7 400 εκατομμυρίων ευρώ επειδή, κατά το 2005, το Δημόσιο (FIF) ανέλαβε τα χρέη της Société nationale des Chemins de fer belges (SNCB).
Προς στήριξη της αιτήσεως ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τους εξής λόγους.
Όσον αφορά την κατάταξη του FIF στον δημόσιο τομέα, προβάλλει λόγο που αντλείται από την παράβαση του άρθρου 8θ, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 3605/93 και των παραγράφων 2.12, 3.19 και 3.27 έως 3.37 του ΕΣΟΛ 95. Η προσφεύγουσα εκτιμά ότι το FIF πρέπει να χαρακτηριστεί ως "θεσμική μονάδα" υπό την έννοια της παραγράφου 2.12 του SEC 95 και ως "παραγωγός εμπορεύσιμου προϊόντος" κατ' εφαρμογή των κριτηρίων των παραγράφων 3.19 και 3.27 έως 3.37 του SEC 95, και ως τέτοιο δεν πρέπει να καταταχθεί στο δημόσιο τομέα. Προβάλλει επίσης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως θεωρεί ότι το FIF δεν πληροί τη διπλή αυτή προϋπόθεση για το έτος 2005.
Επικουρικώς, όσον αφορά τη μεταφορά κεφαλαίου 7 400 εκατομμυρίων ευρώ από το Βελγικό Δημόσιο προς τον SNCB, λόγω της αναλήψεως το 2005 από το FIF των χρεών της εταιρίας αυτής, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους. Ο πρώτος αντλείται από παράβαση του άρθρου 8θ, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 3605/93 και των παραγράφων 1.33, 1.44(γ), 4.165(στ) και 6.30 του ΕΣΟΛ 95. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η ανάληψη των εν λόγω χρεών από το FIF δεν απορρέει από "δράση" υπό την έννοια της παραγράφου 1.33 του ΕΣΟΛ 95 αλλά από "αναδιάρθρωση" υπό την έννοια των παραγράφων 1.44(γ) και 6.30 του ΕΣΟΛ 95. Επικουρικώς, υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν η ανάληψη των χρεών από το FIF χαρακτηριστεί ως "δράση" υπό την έννοια της παραγράφου 1.33 του ΕΣΟΛ 95, δεν συνεπάγεται μεταβίβαση κεφαλαίου υπό την έννοια της παραγράφου 4.165(στ) του ΕΣΟΛ 95. Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται στο πλαίσιο της αμφισβητήσεως της καταγραφής της μεταβιβάσεως του κεφαλαίου των 7 400 εκατομμυρίων ευρώ από το βελγικό Δημόσιο στη SNCB, αντλείται από παράβαση του άρθρου 253 ΕΚ στο μέτρο που, κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την προσβαλλόμενη απόφαση επί του σημείου αυτού. Εξάλλου, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης στον βαθμό που αφίσταται από τη γνώμη που διατυπώθηκε από την Επιτροπή (Eurostat) με το ηλεκτρονικό μήνυμά της της 13ης Αυγούστου 2004 με το οποίο εμπειρογνώμων της Επιτροπής είχε συμφωνήσει με την ανάλυση που υποστηρίζει η προσφεύγουσα στην υπό κρίση υπόθεση.
____________1 - ΕΕ L 332, σ. 72 - Το οποίο εγκρίθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2223/96 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 199,6 περί του ευρωπαϊκού συστήματος εθνικών και περιφερειακών λογαριασμών της Κοινότητας, ΕΕ L 310, σ. 1