Sprawa T‑444/11
Gold East Paper (Jiangsu) Co. Ltd
i
Gold Huasheng Paper (Suzhou Industrial Park) Co. Ltd
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Subsydia – Przywóz cienkiego papieru powlekanego pochodzącego z Chin – Metodologia – Kalkulacja korzyści – Oczywisty błąd w ocenie – Szczególność – Okres amortyzacji – Preferencyjne traktowanie podatkowe – Środki wyrównawcze – Szkoda – Określenie marży zysku – Definicja produktu objętego postępowaniem – Przemysł wspólnotowy – Związek przyczynowy
Streszczenie – wyrok Sądu (trzecia izba) z dnia 11 września 2014 r.
1. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych – Metoda obliczania
(rozporządzenie Rady nr 597/2009, art. 7 ust. 1, 2)
2. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Szkoda – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji – Granica – Oczywisty błąd w jednym z czynników oceny wystąpienia szkody – Kontrola sądowa – Granice
(rozporządzenie Rady nr 597/2009)
3. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych – Kalkulacja świadczenia na rzecz odbiorcy – Wybór kraju zewnętrznego jako poziomu referencyjnego – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji – Kontrola sądowa – Zakres
[rozporządzenie Rady nr 597/2009, art. 6 lit. d) ppkt (ii)]
4. Postępowanie sądowe – Pismo wszczynające postępowanie – Wymogi formalne – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Brak – Niedopuszczalność – Ogólne odesłanie do innych pism, również tych załączonych do skargi – Niedopuszczalność
[statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 1 lit. c)]
5. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych – Obliczanie – Obliczanie okresu normalnej amortyzacji środków trwałych – Obowiązek uwzględnienia okresów zgłoszonych przez objętych postępowaniem eksporterów – Brak – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji – Granice
(rozporządzenie Rady nr 597/2009, art. 7 ust. 3)
6. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych – Pożyczki udzielone przez kontrolowane przez władze publiczne banki państwa trzeciego – Istnienie korzyści przyznanej przez władze publiczne
[rozporządzenie Rady nr 597/2009, art. 6 lit. b), art. 28 ust. 1 akapit pierwszy]
7. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi z państw trzecich lub subsydiowaniem przez państwa trzecie – Połączenie środków antydumpingowych i antysubsydyjnych – Dopuszczalność – Granice
(rozporządzenia Rady: nr 597/2009, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 1; nr 1225/2009, art. 9 ust. 4)
8. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Nałożenie ostatecznego cła wyrównawczego – Obliczenie marży zysku – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji – Zakres
[rozporządzenie Rady nr 597/2009, art. 2 lit. d), art. 15 ust. 1]
9. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Przebieg dochodzenia – Definicja produktu objętego postępowaniem – Czynniki, które mogą być uwzględnione
(rozporządzenie Rady nr 597/2009, art. 8, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 6)
10. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Rozporządzenie nakładające cła antysubsydyjne
(art. 296 TFUE)
11. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Szkoda – Wykazanie istnienia związku przyczynowego – Obowiązki instytucji – Uwzględnienie czynników niemających związku z subsydiami – Uprawnienia dyskrecjonalne – Ciężar dowodu
(rozporządzenie Rady nr 597/2009, art. 8 ust. 1, 6)
1. W ramach postępowania przeciwko subsydiowaniu przez państwa trzecie zgodnie z art. 7 ust 2 rozporządzenia nr 597/2009 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, jeżeli subsydium nie jest udzielone w odniesieniu do wyprodukowanych, wywożonych czy transportowanych ilości, kwotę subsydium ustala się poprzez właściwy rozdział łącznej wartości subsydium względem wartości produkcji, sprzedaży lub wywozu przedmiotowych produktów w okresie objętym dochodzeniem subsydyjnym. W tym względzie dana instytucja Unii może posłużyć się, jako mianownikiem do celów obliczenia kwoty subsydium, wartością obrotu odpowiadającą całości sprzedaży dokonywanej przez właściwe przedsiębiorstwa, w tym wartością obrotu wywozowego, po to, aby zapewnić, by wartość obrotu odzwierciedlała całkowitą sprzedaż produktu objętego postępowaniem.
(por. pkt 43, 47–55)
2. W dziedzinie środków ochrony handlowej instytucje Unii dysponują szerokim zakresem swobodnego uznania ze względu na złożoność sytuacji gospodarczych, politycznych i prawnych, które muszą zbadać. W ramach kontroli sądowej sąd Unii weryfikuje przestrzeganie zasad postępowania, prawidłowość ustaleń okoliczności faktycznych przyjętych na potrzeby kwestionowanego rozstrzygnięcia, brak oczywistego błędu w ocenie tych okoliczności oraz brak nadużycia władzy.
Na stronie skarżącej ciąży obowiązek przedstawienia dowodów pozwalających sądowi Unii na stwierdzenie, iż dana instytucja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, w tym w ocenie wystąpienia szkody. W szczególności aby uznać, że dana instytucja Unii popełniła oczywisty błąd w ocenie, który może uzasadniać stwierdzenie nieważności aktu, strona skarżąca musi przedstawić dowody wystarczające, by pozbawić wiarygodności dokonanych w zaskarżonym akcie ustaleń faktycznych.
Ponadto w sprawach antydumpingowych Rada i Komisja polegają na dobrowolnej współpracy stron w zakresie dostarczenia im niezbędnych informacji we wskazanych terminach. Tak więc okoliczność, że producent unijny nie odpowiedział na wysunięte przez Komisję żądanie udzielenia informacji, nie może stanowić pominięcia popełnionego w ramach konkretnego badania opartego na obiektywnych dowodach oceny wystąpienia szkody poniesionej przez przemysł Unii.
W tych okolicznościach z rozporządzenia nr 597/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej nie wynika dla instytucji Unii, działających w ramach swobodnej oceny, żaden obowiązek w zakresie klasyfikacji kryteriów makroekonomicznych i mikroekonomicznych czy też zakaz ustanawiania podgrup producentów, o ile Komisja prowadzi badanie obiektywne oparte na dowodach, które same są obiektywne.
(por. pkt 62, 71, 73, 225–228, 236, 243, 265, 269, 275, 291, 293, 363, 364)
3. W ramach postępowania przeciwko subsydiowaniu przez państwa trzecie instytucja Unii może zostać zobowiązana do wykorzystania zewnętrznego poziomu referencyjnego jako poziomu referencyjnego do celów kalkulacji świadczenia na rzecz odbiorcy, na podstawie art. 6 lit. d) ppkt (ii) rozporządzenia nr 597/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej. Swobodne uznanie, którym dysponują instytucje w analizie złożonych sytuacji gospodarczych, obejmuje wybór państwa referencyjnego.
W ramach kontroli sądowej wyboru państwa referencyjnego do sądu Unii należy zbadanie, czy instytucje Unii nie pominęły istotnych okoliczności na drodze do stwierdzenia adekwatności wybranego państwa oraz czy akta sprawy zostały zbadane z należytą starannością. Nie można im zarzucać, że nie uwzględniły raczej warunków rynkowych w państwie referencyjnym na moment przyznania rozpatrywanych subsydiów, niż warunków panujących aktualnie, w momencie prowadzenia dochodzenia.
(por. pkt 68, 72, 74, 87, 90)
4. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 93, 103)
5. W ramach postępowania przeciwko subsydiowaniu przez państwa trzecie, zwłaszcza gdy chodzi o ocenę normalnego okresu amortyzacji środków trwałych w danym przemyśle, zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 597/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, instytucje Unii mogą uwzględnić okresy zgłoszone przez przemysł Unii oraz przez współpracujących producentów eksportujących, a nie okresy zgłoszone przez objętych postępowaniem eksporterów.
W tym zakresie praktyka decyzyjna instytucji nie ustanawia ram prawnych dla ustalania normalnego okresu amortyzacji, ponieważ w dziedzinie środków ochrony handlowej Komisja dysponuje szerokim zakresem uznania, w ramach którego nie jest związana ocenami, jakich dokonała wcześniej, przy poszanowaniu zasad ogólnych prawa Unii, wśród których znajduje się zasada równego traktowania.
(por. pkt 150, 152, 153, 156, 160, 161, 166–169)
6. W ramach postępowania przeciwko subsydiowaniu przez państwa trzecie, zwłaszcza gdy chodzi o kalkulacje korzyści związanej z pożyczką udzielaną przez władze publiczne, zgodnie z art. 6 lit. b) rozporządzenia nr 597/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, instytucje Unii mogą stwierdzić istnienie korzyści związanej z pożyczkami udzielanymi przez banki państwa trzeciego, w sytuacji gdy banki te są kontrolowane przez władze publiczne i wykonują uprawnienia władzy publicznej, a rząd państwa trzeciego przez zastosowanie szczególnych reguł nadzoruje zmiany stóp procentowych.
(por. pkt 187, 188)
7. Artykuł 14 ust. 2 rozporządzenia nr 597/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej nie zobowiązuje instytucji do dokonania wyboru między środkami antydumpingowymi i antysubsydyjnymi i nie określa jakiejkolwiek reguły dotyczącej zasad prawidłowego łączenia tych dwóch rodzajów środków. Niemniej jednak środki te nie mogą przekraczać łącznej wartości dumpingu i subsydiów lub marginesu szkody ustalonych na podstawie art. 15 ust. 1 omawianego rozporządzenia nr 597/2009 lub art. 9 ust. 4 rozporządzenia nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej. Co więcej, na Komisji nie spoczywa obowiązek wniesienia do Rady o zamknięcie dochodzenia z tego powodu, że nałożenie ceł wyrównawczych było obojętne, skoro bez zmian pozostał margines szkody.
W sytuacji gdy łączny margines subsydium wynosi 12%, dla całkowitego marginesu dumpingu wynoszącego 43,5%, i cła wyrównawcze (12%) i ostateczne cła antydumpingowe (8%) nie przekraczają wspólnego marginesu szkody (czyli 20%), nałożone środki nie przekraczają ustalonego w toku dochodzeń poziomu subsydiów, dumpingu lub szkody. W sposób analogiczny, ponieważ różnica między marginesami dumpingu i subsydium (31,5%) jest wyższa od kwoty ceł antydumpingowych (8%), nie powstaje już kwestia wzajemnych odniesień między cłami wyrównawczymi a cłami antydumpingowymi.
(por. pkt 217–219)
8. W ramach postępowania przeciwko subsydiowaniu przez państwa trzecie marża zysku, jaka powinna zostać przyjęta w celu obliczenia ceny docelowej usuwającej szkodę, powinna być ograniczona do marży zysku, której w normalnych warunkach konkurencji i w przypadku braku przywozu po cenach dumpingowych przemysł Unii mógłby racjonalnie oczekiwać. Przyznanie przemysłowi Unii marży zysku, której nie mógłby on oczekiwać w sytuacji braku dumpingu, byłoby niezgodne z art. 2 lit. d) i art. 15 ust. 1 rozporządzenia nr 597/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej.
Ponadto, w przypadku gdy instytucje Unii korzystają z zakresu swobodnego uznania przyznanego im w tym rozporządzeniu, nie są one zobowiązane do udzielania uprzednio szczegółowych wyjaśnień co do kryteriów, które zamierzają zastosować w danej sytuacji, nawet wówczas, gdy ustanawiają nowe rozwiązania o zasadniczym znaczeniu.
(por. pkt 287, 296)
9. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 329)
10. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 342–344)
11. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 362–364)