Προσφυγή της 20ής Φεβρουαρίου 2020 – Junqueras i Vies κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-100/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Oriol Junqueras i Vies (Sant Joan de Vilatorrada, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. Van den Eynde Adroer, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να κρίνει ότι κατατέθηκε εμπρόθεσμα η προσφυγή κατά των προσβαλλόμενων πράξεων μαζί με τα συνημμένα τους έγγραφα, να την κρίνει παραδεκτή και, βάσει αυτής, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 10ης Δεκεμβρίου 2019, με την οποία ο Πρόεδρος (παραπέμποντας στην απόφασή του της 22ας Αυγούστου 2019 κατά της οποίας έχει ασκηθεί προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου με αριθμό υπόθεσης T-734/19, Junquieras i Vies κατά Κοινοβουλίου) αρνείται στην ευρωβουλευτή Diana Riba i Giner τη δυνατότητα να υποβάλει αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας εκπροσωπώντας τον ευρωβουλευτή Oriol Junqueras i Vies.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.    Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 39 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Χάρτη) και 3, παράγραφος 1, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, και των άρθρων 20, 21, παράγραφοι 1 και 2, και 41, παράγραφοι 1 και 2, του Χάρτη, καθώς και η αναγκαία ερμηνεία σύμφωνα με τα άρθρα 7 και 9 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

–    Προβάλλεται συναφώς ότι η θέση σε ισχύ του Χάρτη (και συγκεκριμένα των ως άνω άρθρων του) ως πρωτογενούς δικαίου της ΕΕ αναγνωρίζει αυτοτελή δικαιώματα στους ευρωβουλευτές ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τα οποία πρέπει να ερμηνευθούν ορθώς σε συνδυασμό με τα άρθρα 7 και 9 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπό την έννοια ότι υφίσταται ένα ευρωπαϊκό καθεστώς προστασίας της ασυλίας των ευρωβουλευτών, το οποίο διέπεται από τις αρχές της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας και τουλάχιστον, ορισμένα δικαιώματα όσον αφορά τη διαδικασία τα οποία υποχρεώνουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να δίδει συνέχεια στην αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας με τις εγγυήσεις τις οποίες προστατεύουν τα δικαιώματα αυτά.

2.    Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι αγνοήθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου της 19ης Δεκεμβρίου 2019 (C-502/19, Junquieras i Vies) και το δικαίωμα στην προστασία της ασυλίας, σύμφωνα με το άρθρο 39 του Χάρτη και με το άρθρο 9 του πρωτοκόλλου περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των άρθρων 7 και 9 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

–    Υποστηρίζεται συναφώς ότι, στην προμνησθείσα απόφαση, το Δικαστήριο αναγνώρισε στον προσφεύγοντα την ιδιότητα του ευρωβουλευτή και έκρινε ότι έπρεπε να έχει ζητηθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η άρση της ασυλίας. Δεδομένου ότι η ιδιότητα του ευρωβουλευτή αναγνωρίστηκε και από το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στη συγκεκριμένη επίδικη περίπτωση σημειώθηκε παράβαση της απόφασης και των δικαιωμάτων του O. Junqueras ως ευρωβουλευτή σύμφωνα με τα ως άνω άρθρα, λόγω της άρνησης να δοθεί συνέχεια στην αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας.

3.    Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 7 και 9 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου λόγω του ότι ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι αρμόδιος να αποφασίσει σχετικά με το παραδεκτό της αίτησης υπεράσπισης της ασυλίας και δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη από τα άρθρα αυτά διαδικασία.

–    Προβάλλεται συναφώς η αναρμοδιότητα του Προέδρου να αποφασίζει περί του απαραδέκτου της αίτησης υπεράσπισης της ασυλίας, καθώς και παράβαση των άρθρων 7 και 9 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο μέτρο που δεν ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη από αυτά διαδικασία.

4.    Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, ο οποίος στηρίζεται στην παράβαση του άρθρου 39 του Χάρτη, του άρθρου 9 in totum του πρωτοκόλλου περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των άρθρων 7 και 9 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

–    Υποστηρίζεται συναφώς ότι, καθόσον απορρίφθηκε η υπεράσπιση της ασυλίας του O. Junqueras και δεν απαιτήθηκε να δοθεί συνέχεια ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας, θίγεται στο σύνολό της η προστασία της ασυλίας που παρέχει το άρθρο 9 του πρωτοκόλλου περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

____________