Skarga wniesiona w dniu 12 grudnia 2012 r. - Ziegler przeciwko Komisji

(Sprawa T-539/12)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ziegler SA (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J. Bellis, M. Favart i A. Bailleux)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;

orzeczenie, że Komisja Europejska spowodowała powstanie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej wobec strony skarżącej;

zasądzenie od Unii Europejskiej na rzecz strony skarżącej kwoty 1 472 000 EUR wraz z odsetkami od dnia 11 marca 2008 r. do dnia całkowitej zapłaty oraz kwoty 112 872,50 EUR rocznie od dnia 11 marca 2008 r. wraz z odsetkami do dnia całkowitej zapłaty;

obciążenie Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Szkoda, której naprawienia domaga się skarżąca od Unii Europejskiej, zawiera dwa odrębne elementy.

Po pierwsze, strona skarżąca w swoim przekonaniu poniosła szkodę z powodu grzywny 9 200 000 EUR wraz z odsetkami w wysokości 7,60% rocznie, która została na nią nałożona w drodze decyzji Komisji z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie COMP/38.543 - Usługi w zakresie przeprowadzek międzynarodowych, z tytułu naruszenia, za które zdaniem skarżącej Unia jest częściowo odpowiedzialna. Przyczyną szkody, jaka miała zostać wyrządzona stronie skarżącej, jest zdaniem skarżącej dwojakie naruszenie prawa przez Unię Europejską :

Z jednej strony, uzależniając zwrot kosztów przeprowadzki swych urzędników od uzyskania przez nich trzech różnych kosztorysów przeprowadzki i rezygnując z przeprowadzenia jakiejkolwiek kontroli dotyczącej realizacji tego obowiązku, podczas gdy Unia doskonale wiedziała o nieprawidłowościach, do jakich doprowadziła ta praktyka, stworzyła ona kontekst regulacyjny sprzyjający popełnianiu naruszenia art. 101 TFUE, za które przedsiębiorstwa przeprowadzkowe zostały następnie ukarane. W ten sposób Unia naruszyła ciążący na niej obowiązek staranności i podstawowe prawo strony skarżącej do dobrej administracji.

Z drugiej strony, domagając się od strony skarżącej pozornych kosztorysów urzędnicy Unii Europejskiej, jako pełnomocnicy, nakłaniali bezpośrednio stronę skarżącą do popełnienia naruszenia, za które została ona ukarana. Za pośrednictwem swych urzędników Unia Europejska przyczyniła się zatem do naruszenia art. 101 TFUE, które następnie ukarała a ponadto naruszyła ona prawo strony skarżącej do rzetelnego procesu.

Po drugie od chwili wydania decyzji z dnia 11 marca 2008 r., strona skarżąca odczuwa znaczną utratę dochodów z tego powodu, że, ponieważ nie zaprzestano praktyki sporządzania pozornych kosztorysów, jej odmowa przychylenia się do takich wniosków skutkuje wykluczeniem jej z danych rynków, efektem czego strona skarżąca świadczy już tylko bardzo ograniczone usługi w zakresie przeprowadzek urzędnikom instytucji europejskich. To właśnie uchybienie przez Unię ciążącemu na niej obowiązkowi staranności stanowi przyczynę szkody poniesionej w ten sposób przez stronę skarżącą.

____________