POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 14 grudnia 2007 r.

Sprawa F‑21/07

Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Skarga o odszkodowanie – Przetwarzanie danych medycznych, którego zgodność z prawem jest kwestionowana – Niedopuszczalność – Brak poszanowania rozsądnego terminu na podniesienie żądania odszkodowania

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której L. Marcuccio żąda przede wszystkim naprawienia szkody, którą jakoby poniósł w wyniku szeregu niezgodnych z prawem działań podejmowanych przez niektórych pracowników Komisji, w szczególności przy przetwarzaniu jego danych medycznych.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Dopuszczalność skargi – Ocena w świetle norm obowiązujących w chwili złożenia skargi

(regulamin Sądu do spraw Służby Publicznej, art. 76)

2.      Urzędnicy – Skarga – Termin – Wniosek o odszkodowanie skierowany do instytucji – Dochowanie rozsądnego terminu

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 46; regulamin pracowniczy, art. 90)

1.      O ile norma zawarta w art. 76 regulaminu Sądu do spraw Służby Publicznej, zgodnie z którą Sąd może postanowieniem odrzucić skargę, która oczywiście podlega odrzuceniu, jest normą proceduralną znajdującą jako taka zastosowanie od dnia swego wejścia w życie do wszystkich sporów zawisłych przed Sądem, o tyle nie jest tak w przypadku norm, na których podstawie Sąd może, stosując ten przepis, uznać skargę za oczywiście niedopuszczalną: mogą nimi być jedynie normy, które znajdowały zastosowanie w dniu wniesienia skargi.

(por. pkt 14)

2.      Do urzędników lub pracowników należy zwrócenie się w rozsądnym terminie do instytucji z jakimkolwiek wnioskiem mającym na celu uzyskanie od Wspólnoty odszkodowania z powodu przypisywanej jej szkody, przy czym termin ten biegnie od chwili, kiedy dowiedzieli się o sytuacji, na którą się skarżą. Rozsądny charakter terminu powinien być oceniany w zależności od właściwych dla każdej sprawy okoliczności, a w szczególności znaczenia sporu dla zainteresowanego, złożoności sprawy i zachowania stron.

Należy również wziąć pod uwagę w tym względzie punkt odniesienia, jaki stanowi pięcioletni termin przedawnienia przewidziany w zakresie odpowiedzialności pozaumownej w art. 46 statutu Trybunału Sprawiedliwości. Jednakże pięcioletni termin nie może stanowić sztywnej i nieprzekraczalnej granicy, poniżej której dopuszczalne są wszystkie wnioski, bez względu na to, ile czasu zajęło skarżącemu wystąpienie do instytucji z wnioskiem i bez względu na okoliczności danej sprawy.

(por. pkt 19–22)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑144/02 Eagle i in. przeciwko Komisji, 5 października 2004 r., Zb.Orz. str. II‑3381, pkt 65, 66; sprawa F‑125/05 Tsarnavas przeciwko Komisji, 1 lutego 2007 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑1‑0000, II‑A‑2‑0000, pkt 76, 77