Sprawa T‑198/12 R
Republika Federalna Niemiec
przeciwko
Komisji Europejskiej
Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Dopuszczalne wartości dla antymonu, arsenu, baru, ołowiu i rtęci obecnych w zabawkach – Odmowa przez Komisję zatwierdzenia w całości notyfikowanych przez władze niemieckie przepisów krajowych utrzymujących dopuszczalne wartości dla tych substancji – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych – Dopuszczalność – Pilny charakter – Fumus boni iuris – Wyważenie interesów
Streszczenie – postanowienie Prezesa Sądu z dnia 15 maja 2013 r.
1. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Charakter kumulatywny – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Swobodna ocena przysługująca sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych
(art. 256 ust. 1 TFUE, art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104 § 2)
2. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Środki tymczasowe – Cel – Pełna skuteczność przyszłego orzeczenia co do istoty bez wpływu na jego kształt ani pozbawienia go effet utile – Wniosek o zastosowanie środków wykraczających poza ramy sporu w postępowaniu głównym i zakładający prima facie ocenę niezwiązanych z nim okoliczności – Niedopuszczalność – Swobodna ocena przysługująca sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych – Skutki orzeczenia wydanego w postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego mogące wykraczać poza te wynikające z wyroku stwierdzającego nieważność
(art. 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104)
3. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Środki tymczasowe – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych w ramach skargi o stwierdzenie nieważności negatywnej decyzji – Dopuszczalność
(art. 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104)
4. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris
(art. 278 TFUE)
5. Zbliżanie ustawodawstw – Artykuł 114 TFUE – Udzielanie zgody na wprowadzenie przepisów krajowych stanowiących odstępstwo – Wniosek mający na celu utrzymanie w mocy istniejących wcześniej przepisów krajowych – Możliwość oparcia przez będące wnioskodawcą państwo członkowskiego swego wniosku na innej ocenie ryzyka dla zdrowia publicznego niż ta dokonana przez prawodawcę wspólnotowego – Obowiązek wprowadzenia wyższego poziomu ochrony zdrowia publicznego niż czyni to wspólnotowy środek harmonizujący – Obowiązek przestrzegania zasady proporcjonalności
(art. 114 ust. 4, 6 TFUE)
6. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Środki tymczasowe – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Ciężar dowodu
(art. 279 TFUE)
7. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – Ochrona zdrowia – Zasada ostrożności – Uwzględnienie przez sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych
(art. 279 TFUE)
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 20–22, 80)
2. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 28, 33, 35, 36)
3. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 28–30, 32, 39)
4. W postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego przesłanka fumus boni iuris jest spełniona, jeżeli przynajmniej jeden z zarzutów powołanych przez stronę skarżącą na poparcie skargi głównej na pierwszy rzut oka wydaje się istotny, a w każdym razie nie bezpodstawny. Wystarcza do tego, aby zarzut ten ujawniał złożone i delikatne kwestie prawne, które na pierwszy rzut oka nie mogą zostać pominięte jako pozbawione znaczenia dla sprawy, lecz wymagają pogłębionego badania, którego przeprowadzenie jest zastrzeżone dla sądu właściwego do orzeczenia co do istoty, lub jeśli z argumentacji zaprezentowanej przez strony wynika, że w ramach postępowania głównego istnieje znaczący spór prawny, którego rozwiązanie nie nasuwa się od razu.
(por. pkt 40)
5. W ramach przyjmowania środka harmonizującego ustawodawstwa państwo członkowskie może powołać się na to, że ocenia ryzyko dla zdrowia publicznego inaczej, niż uczynił to prawodawca Unii w spornym środku. Będące wnioskodawcą państwo członkowskie powinno w związku z tym wykazać jedynie, że jego uregulowanie krajowe zapewnia wyższy poziom ochrony zdrowia publicznego, niż czyni to środek harmonizujący prawa Unii, i że nie wykracza poza to, co niezbędne do osiągnięcia tego celu.
(por. pkt 53, 64)
6. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 68)
7. Sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych musi wziąć pod uwagę względy oparte na zasadzie ostrożności i związane z wystąpieniem i wagą potencjalnych zagrożeń dla zdrowia, gdy zostaje powołany do rozstrzygnięcia zagadnienia, czy jest dostatecznie prawdopodobne, że sporny akt prawny może wywołać poważne i nieodwracalne szkody dla zdrowia. W szczególności nie może on szkód tych pominąć jako czysto hipotetycznych z tego tylko powodu, że zachodzi niepewność naukowa co do ewentualnych zagrożeń dla zdrowia.
(por. pkt 73)