Sprawa C‑195/14

Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände – Verbraucherzentrale Bundesverband e.V.

przeciwko

Teekanne GmbH & Co. KG

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Bundesgerichtshof)

Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2000/13/WE – Etykietowanie i prezentacja środków spożywczych – Artykuł 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz art. 3 ust. 1 pkt 2 – Etykietowanie mogące wprowadzić nabywcę w błąd co do składu środków spożywczych – Wykaz składników – Użycie oznaczenia „malinowo waniliowa przygoda” oraz ilustracji przedstawiających maliny i kwiaty wanilii na opakowaniu herbaty owocowej niezawierającej tych składników

Streszczenie – wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 4 czerwca 2015 r.

Zbliżanie ustawodawstw – Etykietowanie, reklama i prezentacja środków spożywczych – Dyrektywa 2000/13 – Zakaz etykietowania mogącego wprowadzać nabywcę w błąd – Etykietowanie sugerujące, poprzez wygląd, opis lub graficzne przedstawienie określonego składnika, obecność tego składnika w środku spożywczym – Brak tego składnika wywodzony wyłącznie z wykazu składników zamieszczonego na opakowaniu danego środka spożywczego – Niedopuszczalność – Ocena przez sąd krajowy

[dyrektywa 2000/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i), art. 3 ust. 1 pkt 2]

Artykuł 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz art. 3 ust. 1 pkt 2 dyrektywy 2000/13 w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych, zmienionej rozporządzeniem nr 596/2009, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie temu, by etykietowanie środka spożywczego oraz sposób, w jaki zostało ono wykonane, mogły sugerować, poprzez wygląd, opis lub graficzne przedstawienie określonego składnika, obecność tego składnika w owym środku spożywczym, podczas gdy w rzeczywistości składnik ten w nim nie występuje, a jego brak można wywieść wyłącznie z wykazu składników zamieszczonego na opakowaniu owego środka.

Wykaz składników – nawet zawierający prawdziwe i wyczerpujące informacje – może w niektórych sytuacjach nie mieć mocy skorygowania w dostatecznym stopniu mylnego lub niejednoznacznego wrażenia w odniesieniu do cech środka spożywczego, jakie na konsumencie wywarły pozostałe elementy składające się na etykietowanie tego środka.

Sąd krajowy powinien dokonać analizy ogółu poszczególnych elementów składających się na etykietowanie środka spożywczego celem ustalenia, czy przeciętny, odpowiednio poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny konsument może zostać wprowadzony w błąd. W ramach wspomnianej analizy sąd krajowy powinien w szczególności wziąć pod uwagę użyte wyrażenia i obrazy oraz rozmieszczenie, wielkość, kolor, czcionkę, język, składnię i interpunkcję poszczególnych elementów umieszczonych na opakowaniu owego środka spożywczego.

(por. pkt 40, 42–44; sentencja)