Wyrok Sądu (trzecia izba) z dnia 2 kwietnia 2014 r. – Ben Ali przeciwko Radzie
(sprawa T‑133/12)
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji – Zamrożenie funduszy – Podstawa prawna – Prawo własności – Artykuły 17 ust. 1 karty praw podstawowych – Dostosowanie w czasie skutków stwierdzenia nieważności – Odpowiedzialność pozaumowna – Brak szkody materialnej
1. Akty instytucji – Wybór podstawy prawnej – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji – Zamrożenie funduszy osób biorących udział w sprzeniewierzeniu państwowych środków finansowych oraz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych – Artykuł 29 TUE – Dopuszczalność [art. 21 ust. 2 lit. b), d) TUE, art. 24 ust. 1 TUE, art. 25 lit. b) TUE, art. 28 TUE, 29 TUE; decyzja Rady 2011/72, art. 1 ust. 1] (por. pkt 46–51)
2. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji – Zamrożenie funduszy osób biorących udział w sprzeniewierzeniu państwowych środków finansowych oraz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych – Decyzja wpisująca się w kontekst znany zainteresowanemu umożliwiająca mu zrozumienie zakresu podjętego wobec niego środka – Uzasadnienie niemogące sprowadzać się do sformułowania ogólnego i stereotypowego – Odesłanie do względów faktycznych i prawnych leżących u podstaw zaskarżonego aktu – Odesłanie do charakteru czynu zabronionego zarzucanego danej osobie przez władze tunezyjskie – Brak naruszenia obowiązku uzasadnienia [art. 296 TFUE; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 2 lit. c); decyzje Rady: 2011/72, 2011/79, 2012/50] (por. pkt 55–57, 59–62)
3. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji – Zamrożenie funduszy osób biorących udział w sprzeniewierzeniu państwowych środków finansowych oraz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych – Zamrożenie funduszy w związku z praniem pieniędzy wprowadzone decyzją wykonawczą – Pokrywanie się ze sobą pojęć sprzeniewierzenia państwowych środków finansowych i prania pieniędzy – Brak – Domniemanie istnienia koniecznego związku między czynami polegającymi na praniu pieniędzy popełnionymi przez członków rodziny przywódców państwa a sprzeniewierzeniem państwowych środków finansowych – Brak – Stwierdzenie nieważności (decyzje Rady: 2011/72, art. 1 ust. 1, 2011/79, 2012/50) (por. pkt 69–74)
4. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji – Zamrożenie funduszy osób biorących udział w sprzeniewierzeniu państwowych środków finansowych oraz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych – Ograniczenie prawa własności – Przesłanki – Poszanowanie przez decyzję wykonawczą warunków przewidzianych w decyzji podstawowej – Brak – Naruszenie prawa własności (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 17 ust. 1, art. 52 ust. 1; decyzje Rady: 2011/72, art. 1, 2011/79, 2012/50) (por. pkt 76, 80)
5. Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Ograniczenie przez Trybunał – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji – Zamrożenie funduszy osób biorących udział w sprzeniewierzeniu państwowych środków finansowych oraz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych – Ryzyko zaszkodzenia w sposób poważny i nieodwracalny skuteczności wszelkiego zamrożenia aktywów, o jakim, wobec osób, o których mowa w akcie, którego nieważność została stwierdzona, mogłaby w przyszłości zadecydować Rada – Utrzymanie w mocy skutków decyzji, której nieważność została stwierdzona do dnia upływu terminu do wniesienia odwołania lub do dnia jego oddalenia (art. 264 akapit drugi TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 60 akapit drugi; decyzje Rady: 2011/72, 2011/79, 2012/50, 2013/72) (por. pkt 83, 87–89)
6. Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Rzeczywista i pewna szkoda spowodowana bezprawnym działaniem – Ciężar dowodu (art. 340 akapit drugi TFUE) (por. pkt 91)
Przedmiot
| Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2012/50/WPZiB z dnia 27 stycznia 2012 r. w sprawie zmiany decyzji 2011/72/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 27, s. 11) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącego, i po drugie, żądanie wypłaty odszkodowania |
Sentencja
1) | | Stwierdza się nieważność załącznika do decyzji Rady 2011/72/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji, zmienionej decyzją wykonawczą Rady 2011/79/WPZiB z dnia 4 lutego 2011 r. wprowadzającą w życie decyzję 2011/72, w zakresie, w jakim ważność tego załącznika została przedłużona decyzją Rady 2012/50/WPZiB z dnia 27 stycznia 2012 r. w sprawie zmiany decyzji 2011/72 i w jakim zostało w nim wymienione nazwisko Mehdiego Ben Tijaniego Ben Hajego Hamda Ben Hajego Hassena Ben Alego. |
2) | | Skutki załącznika do decyzji 2011/72, zmienionej decyzją wykonawczą 2011/79 i przedłużonej decyzją 2012/50, względem Mehdiego Ben Tijaniego Ben Hajego Hamda Ben Hajego Hassena Ben Alego pozostają w mocy do dnia upływu terminu do wniesienia odwołania od niniejszego wyroku, a gdy odwołanie zostanie wniesione w tym terminie, do dnia jego oddalenia. |
3) | | W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. |
4) | | Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez Mehdiego Ben Tijaniego Ben Hajego Hamda Ben Hajego Hassena Ben Alego. |
5) | | Komisja Europejska pokrywa własne koszty. |